این کارناوال نشان داد که مریم رجوی علاقه وافری به مجسمه شیر البته در تعداد زیاد، سردر ورودی شبیه سازی شده از قلعه اشرف در عراق (نماد فرقه گرایی و انزوا از اجتماع) و هوا کردن بالون در آسمان آلبانی دارد. ضمن اینکه تغییر رنگ لباس و روسری زنان از رنگ قرمز و سبز تیره به طیفی از رنگ آبی، و یا  استفاده از پیراهن سفید با مانتوی مشکی اوج تنوع، دموکراسی و باز گذاشتن دست زنان فرقه در انتخاب پوشش را نشان میدهد؟؟!!

کارناوال چند روزه در اردوگاه مجاهدین در آلبانی که مریم رجوی همچنان نقش اول آنرا بعهده داشت با صرف میلیون ها دلار در هفته آخر تیرماه ۱۳۹۸ براه افتاد.

دعوت از حامیان سیاسی مجاهدین که در ابعاد کمی قابل توجه بود  اوج تلاش مریم رجوی برای تاثیر گذاری بر مخاطبان عام و خاص او را نشان می داد.

مجاهدین اعلام کردند که درب قرارگاه اشرف ۳ در آلبانی برای اولین بار به سوی جهانیان گشوده می شود. و از آن تحت عنوان «شهر اشرف» نام برده شد.

البته یادآوری این نکته مهم است وقتی مریم رجوی در خاک عراق هم بود، همین ترفند را بکار گرفت و برای کاستن از خشونت طلبی مجاهدین، نام قرارگاه اشرف را به شهر اشرف تبدیل کرد.

این کارناوال نشان داد که مریم رجوی علاقه وافری به مجسمه شیر البته در تعداد زیاد، سردر ورودی شبیه سازی شده از قلعه اشرف در عراق (نماد فرقه گرایی و انزوا از اجتماع) و هوا کردن بالون در آسمان آلبانی دارد. ضمن اینکه تغییر رنگ لباس و روسری زنان از رنگ قرمز و سبز تیره به طیفی از رنگ آبی، و یا  استفاده از پیراهن سفید با مانتوی مشکی اوج تنوع، دموکراسی و باز گذاشتن دست زنان فرقه در انتخاب پوشش را نشان میدهد؟؟!!

کارناوال مریم رجوی در آلبانی

هجوم گله وار حامیان سیاسی مجاهدین به اردوگاه این گروه در آلبانی، میهمانی ها و سفره های رنگین طی این چند روز که نظیرش در هیچ «مقاومتی» دیده نشده است مرا به یاد بازکردن درب قرارگاه اشرف به روی میهمانان مریم رجوی در دوران بعد از سقوط صدام حسین انداخت.

در همان مقطع مریم رجوی اعلام کرد که دوران جدیدی در خاک عراق حتی بعد از سرنگونی صدام حسین پیش روی مجاهدین گشوده شده است که می تواند ما را در خاک عراق نگه دارد. ما حامیان زیادی در اینجا داریم. ضمن اینکه به همه اعضاء خط داده شده بود که بهنگام تعیین وضعیت حقوقی و استاتوی پناهندگی شان، کشور عراق را بعنوان محل زندگی خود انتخاب کنند؟؟!!

وقتی مریم رجوی فرمان آماده سازی سالن چند هزارنفره اشرف برای پذیرایی از میهمانان او را داد، فرماندهان نزدیک به وی در پوست خود نمی گنجیدند. مریم رجوی می گفت با این میهمانی ارتباط ما با مردم عراق برقرار شده و یک قدم به «سرنگونی جمهوری اسلامی ایران» نزدیک می شویم؟؟!!

دیگر درنگ جایز نبود. تمام نیروها بسیج شدند تا میهمانی بزرگ «تاریخی» را  که بقول «خواهر مریم» به سرنگونی !! ربط پیدا می کرد را مهیا کنند.

بالاخره بعد از گذشت چندین  روز بی خوابی و آماده سازی، انتظار به پایان رسید و درب قرارگاه اشرف باز شد. تا چشم کار می کرد مردان و زنان و کودکانی بودند که با دشداشه و دمپایی به سوی سالن پذیرایی در حرکت بودند. سخنرانان محلی و مهمانان VIP پیشاپیش وارد سالن شده بودند.

تعدادی از زنان و مردان «مجاهد» نیز با لباس های مخصوص و اتو کشیده بعنوان پذیرایی کننده در چندین گوشه سالن به انتظار میهمانان بودند. میزهای پذیرایی که مملو از انواع میوه و شیرینی و البته غذاهای گوناگون بود به شکل زیبایی چیده شده بودند. تا بدین ترتیب در فردای آن روز و پس از اتمام میهمانی باشکوه، دکل کشتی پیروزی «ارتش آزادیبخش ملی» که البته سلاح های خود را تحویل نیروهای پیروز آمریکایی در خاک عراق داده بود، را ببینند.

میهمانان بهنگام ورود کیسه هایی به همراه داشتند که در قدم اول فلسفه آنرا نفهمیدیم ولی وقتی وارد سالن شدند تازه متوجه شدیم که آنها می خواهند بار خود را از میوه ها و غذای موجود در سالن برای حمایت های بعدی از «مقاومت» ببندند.

تعدادی از سرعشیره ها و باصطلاح معتمدین محلی برای سخنرانی آماده شده بودند. ولی جمعیت حاضر در سالن بنحوی درگیر مسائل صنفی بود که سخنرانان ترجیح دادند دیگر به سخنرانی ادامه ندهند. چونکه کسی گوش نمی داد و همهمه در سالن به حدی بود که صدای آنها هم به گوش کسی نمی رسید.

گردهمایی که برای چند ساعت تدارک دیده شده بود ولی تنها در عرض یکساعت به اتمام رسید.

این گردهمایی صحنه های دیدنی زیادی بهمراه داشت. از تصاحب خوشه های موز از دست همدیگر گرفته تا درگیری و دعوا بر سر غذا.

ولی این شرایط زیاد طول نکشید و در مدت زمان اندک سالن و قرارگاه اشرف از جمعیت حاضر در آن خالی شد و آنچه بجای ماند سالنی بهم ریخته و کثیف و شبیه به صحنه های جنگ بود و اعضای نگونبختی که باید چندین شب و روز برای جمع آوری و نظافت آن وقت میگذاشتند.

نهایت امر اینکه؛ هرچند تلاش های «خواهر مریم» با استراتژی پذیرایی از اهالی، به ماندن مجاهدین در خاک عراق منجر نشد. ولی استفاده از تجربه آن در راه اندازی میهمانی در خاک آلبانی قصعا به ماندن دائمی مجاهدین در خاک آلبانی منتهی خواهد شد.

  • نویسنده : سحر نیامنش
  • منبع خبر : سایت راه نو