حرکات نمایشی تحت عنوان کانون های شورشی روکش کمپلکس گندیده ایدئولوژی مجاهدین است. همان ایدئولوژی که سرانجام اعضای این سازمان را بیمار و مریض و از کار افتاده در اردوگاه این گروه در آلبانی زمین گیر کرده و به موزه تاریخ سپرد.

مهمترین نیاز امروز گروه بدنام مجاهدین القای برخورداری از پایگاه اجتمایی و مشروعیت به مخاطبانش در قالب کانون های شورشی در داخل کشور است.

زوال سرمایه اجتماعی مجاهدین در دهه شصت، آنان را خیلی زود به سوی ناکجا آباد تروریسم و خشونت گرایی بی حد و حصر کشاند تا نهایتا وابستگی به سرویس های اطلاعاتی کشورهای غربی و عربی محصول آن خطای استراتژیک شود.

حال بعد از گذشت بیش از ۴ دهه جرم و جنایت و وطن فروشی ، در موزه آلبانی به سینه تاریخ سپرده شدند تا عبرت کسانی باشند که بجای تکیه بر مردم ، به بیگانگان روی می آورند.

تشکیل یگان سایبری و یا ابداع اصطلاح « کانون های شورشی » در کشور آلبانی که هم اکنون فرقه رجوی از آن آویزان است نه در آغاز راه بلکه در پایان راه و از سر استیصال و درمانگی مفرت در تمامی حوزه های نظامی، سیاسی و اجتماعی داخل کشور همچنین در سطح بین المللی است.

مسلما اینگونه هجوم بردن به فضای مجازی و شبکه های اجتماعی از سر ناچاری است، چرا که برای سازمانی با مناسبات فرقه ای ضررهای جبران ناپذیری هم دارد.

قطع یقین طرح موضوعی با نام « کانون های شورشی » با هدف ظرفیت سازی ساختگی در قالب داشتنِ پایگاه اجتمایی از یک سو و جلوگیری از قطع حمایت های مالی سرویس های اطلاعاتی غربی و عربی از این گروه از سوی دیگر است.

ترفندهای تبلیغاتی با استفاده از روش‌های فریب، محور اصلی فعالیت های  فرقه رجوی در قالب « کانون های شورشی » به حساب می آید.

در این روش سرپل‌های مجاهدین با ارتباط‌گیری با کاربران شبکه‌های اجتماعی در داخل کشور با شیوه‌های مرسوم خود سعی می‌کنند تا نوجوانان و جوانان ناآگاه را فریب داده و این افراد را برای تولید فیلم‌های موبایلی کوتاه به همراه آرم سازمان، عکس سرکردگان یا شعاری در حمایت از این گروه مجاب کنند.

به عبارتی دقیق‌تر سوژه فریب خورده هدایت می ‌شود تا در مکانی خلوت و در حالی که چهره خود را پوشانده است، تصویری از سرکردگان سازمان یا شعاری در حمایت از این فرقه را در دست بگیرد یا شعار و عکسی را بر روی دیوار نصب نموده و عکس یا چند ثانیه فیلم از این صحنه را تهیه کرده و برای سرپل مجاهدین ارسال نماید.

با نگاهی گذرا به این حرکت بسیار محدود ، به سرعت می‌توان متوجه شد که اساس این اقدام یک خودنمایی برای اثبات وجود هوادار و استعداد نیرویی در داخل کشور است. همانطور که گفته شد از مؤلفه‌های این اقدام انجام آن در مکانی بسیار خلوت و با چهره‌ای پوشیده است، زیرا در غیر این صورت هیچ یک از افراد فریب خورده حاضر به انجام آن نیستند.

اما با این حال با یک بررسی ساده می‌توان دریافت که مجموع مواردی که برای فعالیت در این پروژه سازمان حاضر به همکاری شده‌اند، در کل کشور به صد مورد نیز نمی‌رسد که البته با ترفند‌های تبلیغاتی سازمان، سعی می‌شود آماری چند هزار نفره از وجود چنین هوادارانی در شهرهای مختلف کشور ارائه شود.

بنظر می رسد بعد از چند سال تبلیغات گسترده ، « کانون های شورشی » هم به پایان کار خود رسیده است. که سران بدنام مجاهدین باید به فکر چاره جویی باشند.

در تنگنای منفوریت تاریخی، فریبکاری و بکارگیری ترفند های جدید در بالا بردن فعالیت های کانون های شورشی همچنان محور اصلی تبلیغاتی مجاهدین را شکل می دهد تا از یک سو، اعضای نگونبخت در درون سازمان، و آنچه که « شورای ملی مقاومت » خوانده می شود را سرگرم و امیدوار به آینده نگه دارد و از سوی  دیگر حامیان سیاسی خود را از دست ندهد.

می گویند مشت نمونه خروار است. بعنوان نمونه می توان فریبکاری این گروه در آنچه که اخیرا تحت عنوان فعالیت های « کانون های شورشی » در سایت و کانال تلگرامی رسمی این گروه درج شده است، را بوضوح دید که چگونه سران ابله این فرقه سعی می کنند فعالیت های دروغین از « کانون های شورشی » دروغین را به خورد مخاطبان شان بدهند.

در توضیح عکس های زیر می توان گفت: تصویر اول یک کوچه خلوت است که به ادعای مجاهدین فعالیتی از یک باصطلاح « کانون شورشی » در تاریخ ۵ مرداد در شهر ارومیه را نشان میدهد. ولی موضوع زمانی خنده دار و مضحک می شود که بدانیم مجاهدین بعد از ۱۳ روز یعنی در تاریخ ۱۸ مرداد همین تصویر و فعالیت در کوچه خلوت در شهر ارومیه را بعنوان یک فعالیت جدید « کانون های شورشی » در شهر سنندج به خورد مخاطبانشان می دهند.

البته کار همین جا ختم نمی شود. چرا که سران بدنام این فرقه آنقدر به پیسی افتاده اند که بخواهند برای بار سوم هم از این تصویر بعنوان یک فعالیت جدید دیگر استفاده کنند.

لذا در تاریخ ۲۰ مرداد مجددا این تصویر و همان فعالیت بعنوان یک فعالیت جدید دیگر از « کانون های شورشی » اینبار در شهر سردشت در سایت و کانال تلگرامی رسمی این گروه بارگذاری می شود. تا بیش از پیش دست خالی این تبهکاران وطن فروش را در کسب حمایت های مردمی نشان دهد.

در مورد سوژه های فریب خورده سازمان نیز ذکر این نکته ضروری است که این افراد اساساً هوادار مجاهدین محسوب نمی‌شوند، آنها هیچ اطلاعی از سوابق ننگین و وطن فروشی  آنان  نداشته و در بسیاری از موارد حتی نام مسعود و مریم رجوی را نیز تا آن لحظه نشنیده‌اند!

این افراد  معمولاً نوجوانان کم سن و سالی بوده که به دلیل ناآگاهی به وعده‌های مالی دروغ یا وعده دروغ اقامت در کشورهای اروپایی (که فرقه رجوی تجربه کافی در این رابطه را دارند)، ماجراجویی، هیجان ناشی از تحریک، ارتباط‌گیری با هویت‌های ساختگی با جنس مخالف و … فریب می‌خورند و حاضر به همکاری می‌شوند.

ضمن اینکه با  اینگونه اقدامات ، گروه بدنام مجاهدین سعی دارند خود را همچنان به عنوان اپوزیسیون اصلی نظام ایران معرفی کنند. در همین راستا اقداماتی نظیر کانون‌های شورشی و فیلم‌ها و تصاویر بدست آمده از آن به عنوان ابزاری برای اقناع دشمنان ایران استفاده می‌شود تا مجاهدین را در بودجه‌ها و طرح‌های براندازی نظام ایران در نظر بگیرند.

نتیجه اینکه حرکات نمایشی تحت عنوان « کانون های شورشی » روکش کمپلکس گندیده ایدئولوژی مجاهدین است. همان ایدئولوژی که سرانجام اعضای این سازمان را بیمار و مریض و از کار افتاده در اردوگاه این گروه در آلبانی زمین گیر کرده و به موزه تاریخ سپرد.