به گزارش پایگاه خبری – تحلیلی راه نو، مسئول انجمن نجات استان آذربایجان غربی (شمال غرب ایران) نامه ای به شرح زیر برای خانم ماریا آرنا رئیس زیرکمیته حقوق بشر پارلمان اروپا در خصوص عدم پاسخگویی دولت آلبانی به درخواست خانواده ها برای ایجاد ارتباط و دیدار با عزیزانشان در اردوگاه سازمان مجاهدین خلق در این کشور ارسال نمود. خلاصه درخواست های تعدادی از خانواده ها نیز ضمیمه این نامه گردیده است.

خانم ماریا آرنا، رئیس زیر کمیته حقوق بشر پارلمان اروپا

با سلام و احترام

از جانب خانواده های استان آذربایجان غربی، همصدا با سایر خانواده های سراسر ایران که فرزندانشان در اردوگاه مجاهدین خلق در کشور آلبانی گرفتار هستند، طی نامه ای که حضورتان تقدیم می گردد، به اطلاع می رسانم که آنان تنها خواستار ارتباط با فرزندانشان می باشند تا پس از سالها دوری بتوانند حداقل صدای آنها را بشنوند. اما سران مجاهدین خلق مانع از هرگونه ارتباط اعضای خود با بیرون از اردوگاه می شوند و دولت آلبانی نیز از این رفتار فرقه ای حمایت می کند.

خانواده های دردمند برای دیدار با فرزندانشان اخیرا طوماری را با بیش از ۱۱ هزار امضا منتشر نموده و به مقامات دولت آلبانی ارسال کردند، که سهم خانواده ها و حامیان آنها در استان آذربایجان غربی بیش از ۵۰۰ امضا می باشد.

علاوه بر این درخواست ها، نامه ها و پیام های ویدئویی زیادی نیز از طرف خانواده ها خطاب به عزیزان گرفتارشان در اردوگاه مجاهدین خلق در کشور آلبانی تهیه شده که آنها را در فضای مجازی انتشار داده اند تا شاید بدست  فرزندان شان برسد. ولی تا به امروز  دولت آلبانی و سازمان های بین المللی و حقوق بشری پاسخی به آنها نداده اند.

لازم به ذکر است که از زمان شیوع بیماری ناشی از ویروس کوید ۱۹، بر نگرانی خانواده ها افزوده شده است چرا که این افراد دارای یک زندگی جمعی در یک محیط بسته هستند که بیماری به سرعت گسترش پیدا می کند و از طرفی هیچگونه کنترل بهداشتی از جانب مقامات بر آن اعمال نمی گردد. اخیرا اخباری بدست آمد که دو نفر از اعضای مجاهدین خلق به نام های مسعود نصیری و شهین قاسمی در بیمارستان مادر ترزا در تیرانا به دلیل کرونا فوت نمودند و تعدادی از اعضا نیز در بخش مربوط به کرونا بستری می باشند.

از طرف دیگر مسئولین سازمان مجاهدین خلق نه تنها به نامه ها و خواسته خانواده ها توجهی نکرده اند بلکه در رسانه های خود به تهدید، توهین و تخریب خانواده ها پرداخته و خواست به حق آنها را نادیده گرفته اند.

سازمان مجاهدین خلق در سالیان گذشته افراد زیادی را فریب داده و به بهانه زندگی بهتر و تحصیل و کار در کشورهای اروپایی به سازمان خود جذب نمود. همچنین تعداد زیادی از اسرای جنگی ایرانی در عراق را در زمان صدام حسین با فریب و خدعه به سازمان خود برده است.

اینک خانواده این افراد که سالهاست فرزندان خود را ندیده و پاسخی از نامه هایشان دریافت نکرده و حتی صدای آنها را نشنیده اند و از حال آنها بی خبرند از شما به عنوان یک مقام حقوق بشری اروپایی درخواست دارند تا در این خصوص موضع گیری نموده و از خواسته به حق آنها دفاع کنید و از دولت آلبانی درخواست کنید تا موانع ایجاد ارتباط را رفع و اجازه ملاقات را به این خانواده ها بدهد.

جهت اطلاع جنابعالی، خلاصه تعداد اندکی از ده ها نامه درخواست خانواده های استان اذربایجان غربی صرفا به عنوان نمونه به پیوست این نامه می باشد.

با تشکر – مسئول انجمن نجات استان آذربایجان غربی

خلاصه نامه ها:

درخواست آقای محمدرضا محمد نژاد برای دیدار با برادرش بهمن محمدنژاد از شهر نقده

هم اکنون تنها برادرم بهمن در دست مجاهدین خلق در کشور آلبانی گرفتار است. تا آنجا که به خانواده ما بر می گردد تمام سعی و تلاش مان را خواهیم کرد تا خبری از او کسب نموده و با او ارتباط برقرار نماییم.

آقای محمدنژاد در دو ویدئوی ارسالی از دولت آلبانی درخواست کرد تا در مقابل زیاده خواهی های مجاهدین خلق بایستد و امکان ملاقات با برادرش بهمن محمدنژاد را در آلبانی فراهم نماید.

نامه آقای یدالله الهوردی خلیفانی از شهر نقده به نخست وزیر آلبانی آقای ادی راما

اینجانب یدالله الهوردی خلیفانی برادر نقی الهوردی خلیفانی هستم.  برادر من بیش از ۳۲ سال است که در تشکیلات مجاهدین خلق و اکنون در اردوگاه این گروه در کشور شما بسر می برد.

سازمان مجاهدین خلق برادرم را در کشور ترکیه فریب داده و به عراق برد. سپس او را در سال ۲۰۱۶ به کشور شما منتقل کرد و در یک اردوگاه بسته و دور افتاده گرفتار نمود.

طی تمامی این مدت، ازجمله از زمانی که این سازمان فرزندان ما را به کشور شما انتقال داد، اجازه هیچگونه تماس یا ملاقاتی را به وی با خانواده اش نداده است.

از شما بعنوان نخست وزیر کشور محترم آلبانی می خواهم که در اولین فرصت به نگرانی ما خانواده ها پایان داده و نسبت به صدور ویزا برای ورود اینجانب به کشورتان و ملاقات با برادرم مساعدت فرمایید.

درخواست ملاقات آقای عبدالله گورکی با برادرش عبداارحمن گورکی از شهر بوکان

برادر عزیزم ما چند روز پیش با امضای طومار خانواده ها از دولت آلبانی خواستیم تا به خانواده ها به دلایل بشر دوستانه ویزا صادر کند و به آنها اجازه بدهد برای دیدن عزیزانشان به آلبانی سفر کنند. این اولین بار و اولین اقدام نیست. اوایل که در عراق بودی چندین بار برای پیگیری وضعیت شما به جاهای مختلفی رفتیم ولی از تو خبری به دستمان نرسید. حال الان می خواهیم بازهم تلاش کنیم شاید این بار موثر باشد.

استمداد آقای میری حسینی برای رهایی برادر اسیرش سرباز وظیفه حسین حسینی پس از ۳۲ سال اسارت در اردوگاههای صدام و رجوی از شهر سلماس

آقای میری حسینی در یک کلیپ ویدویی که برای برادر گرفتارش در سازمان مجاهدین خلق آقای حسین حسینی ضبط شده است می گوید: “برادرم حسین، جمعی لشگر ۷۷ خراسان بود. او برای دفاع از وطنش و مبارزه با صدام حسین متجاوز خیلی بی تابی می کرد و نهایتا هم لباس مقدس سربازی را به تن کرد و روانه جبهه های جنگ شد. حسین در سال ۱۳۶۵ به خدمت سربازی رفت و تنها ۲۰ روز از خدمتش باقی مانده بود که در فروردین سال ۱۳۶۷ در جبهه فکه (مرز ایران و عراق) توسط نیروهای عراقی اسیر شد. وی بعدا در قبال خوش خدمتی های سران مجاهدین خلق به صدام حسین، به این گروه تحویل داده شد تا اسارت را به شکل دیگری تجربه کند.

اکنون من می خواهم تا برادرم با ما تماس بگیرد تا لااقل بعد از ۳۲ سال دوری بتوانیم صدایش را بشنویم.

استمداد آقای عبدالله ابراهیمی از نخست وزیر آلبانی و ارگانهای حقوق بشری برای کسب خبر از خواهر زاده اش رسول شخصی زاده از شهر سردشت

رسول شخصی زاده در حالیکه در منطقه مرزی سردشت کولبری (حمل کالا بر پشت در مناطق صعب العبور به صورت پیاده) می کرد، توسط نیروهای عراقی اسیر و به اردوگاه اسرای جنگی در خاک این کشور منتقل شد. رسول پس از اینکه مدتی تحت انواع شکنجه های روحی و فیزیکی قرار داشت طی یک توافق بین مسئولین عراقی با سران مجاهدین خلق تحویل این گروه در قرارگاه اشرف داده شد. پس از اخراج سازمان از خاک عراق، رسول را نیز با خود به آلبانی می برند.

آقای عبدالله ابراهیمی دایی رسول می گوید: “از آن زمان به بعد هیچ  اطلاعی از وضعیت وی نداریم و همچنان در بی خبری محض بسر می بریم. با ارسال نامه و از طریق ارگانهای حقوق بشری تلاش کردیم راهی برای دیدار یا تماس تلفنی با ایشان پیدا کنیم ولی سودی نداشت. پدر و مادر رسول که سالها چشم به انتظار دیدن وی بودند در حسرت دیدار فرزندشان دار فانی را وداع گفتند”.

نامه دردمندانه پدر و مادر اکبر خسروی به فرزند گرفتارشان در آلبانی از شهر نقده

پسرم، همه برادرها و خواهرانت چشم انتظار دیدنت هستند، امیدواریم قبل از اینکه دیر شود یکبار دیگر تو را دیده و در آغوشت بگیریم، دلمان برایت خیلی تنگ شده است. پسر عزیزم، با ما تماس بگیر.

درخواست آقای شهرام جعفری کیا از دولت آلبانی برای ملاقات با برادرش بهرام جعفری کیا از شهر ارومیه

چندی پیش به دولت آلبانی از طرف خانواده ها طوماری امضا کردیم و نامه هایی را نوشیتم و خواستار صدور ویزا و مجوز برای خانواده ها برای ملاقات با فرزندانشان و برادر و خواهرانشان شدیم.

فکر می کنم این حداقل خواسته و ابتدایی ترین حق انسانی هر شخص و خانواده ای است که با عزیزانش ملاقات و ارتباط داشته باشد. ما به تلاش خود ادامه می دهیم.

نامه آقای علی افتخار به خواهر گرفتارش در مجاهدین خلق فاطمه افتخار از شهر خوی

خواهر عزیزم نمی دانم که اطلاع داری یا نه پدر در سن ۹۲ سالگی در حسرت دیدن شما فوت کرد.

حال مادر مانده با کهولت سن و مشتاق دیدن و در آرزوی در آغوش گرفتن تان امیدوارم که این محبت را از ایشان دریغ نکنی.

حال از دولت محترم آلبانی تقاضامندیم امکان ملاقات حضوری یا حداقل تماس تلفنی برای خانواده ها فراهم نمایند که عملی انسان دوستانه و حقوق بشری است. از مساعدت و همکاری دولت محترم آلبانی قدردان هستیم.

Letter from the head of the West Azarbaijan Nejat Society to the human rights officer of the European Parliament

The following letter was sent by the head of the Nejat Society of West Azarbaijan Province (north-west Iran) to Maria Arena, Head of the European Parliament’s Subcommittee on Human Rights, regarding the non-response of the Albanian government to the request of the families to contact and visit their loved ones in the Mojahedin-e Khalq Organization (MEK, MKO) camp in that country. Summaries of a number of families’ request letters have also been attached to this letter.

Ms Maria Arena MEP, Head of the European Parliament’s Subcommittee on Human Rights (DROI (

maria.arena@europarl.europa.eu

Greetings and Regards

On behalf of the families of West Azarbaijan Province, in unison with other families throughout Iran whose children are being held in the MEK camp in Albania, I would like to inform you that they only want to communicate with their children so that they can at least hear their voices after so many years of distance. But the MEK leaders are preventing their members from having any contact with the outside world, and the Albanian government supports this cultic behavior.

The bereaved families recently issued a petition with more than 11,000 signatures to visit their children and sent it to Albanian government officials. The share of families and supporters in West Azarbaijan Province is more than 500 signatures.

In addition to this request, many letters and video messages have been prepared by families to their loved ones trapped in the MEK camp in Albania, which they have published in cyberspace so that those may reach their children. To date, however, the Albanian government and international human rights organizations have not responded.

On the other hand, the officials of the MEK, not only did not pay any attention to the demands of the families, but also threatened, insulted and slandered the families in their media and ignored their demands.

Since the outbreak of Covid-19 virus, the concern of families has increased because the MEK members have a collective life in a closed environment where the disease spreads rapidly and on the other hand no health control is applied by the authorities. Recently, it was reported that two members of the MEK, Massoud Nasiri and Shahin Qassemi, had died at the Mother Teresa Hospital in Tirana due to corona, and that a number of members were hospitalized in the corona ward.

It should be noted that in recent years, the MEK has deceived many people and attracted them into its organization under the pretext of a better life, education and work in European countries. It has also deceived many Iranian prisoners of war in Iraq under Saddam Hussein.

Now the families of these people, who have not seen their children for years and have not even heard their voices, and are unaware of their condition, are asking you, as a European human rights official, to take a stand on this issue and defend their rights. Please ask the Albanian government to remove barriers to communication and allow these families to visit.

For your information, the summary of a small number of dozens of letters of request from the families of West Azarbaijan Province, just as examples, are attached to this letter.

Many Thanks – Head of the West Azarbaijan Nejat Society

Summaries of the letters:

Mr Mohammad Reza Mohammadnejad’s request to meet with his brother Bahman Mohammadnejad from Naqadeh

Currently, my only brother Bahman is in the hands of the MEK in Albania. As far as our family is concerned, we will do our best to get news from him and communicate with him.

In two videos, Mr. Mohammadnejad called on the Albanian government to stand up to the MEK’s demands and allow him to meet with his brother, Bahman Mohammadnejad, in Albania.

Letter from Mr Yadollah Allahverdi Khalifani from Naqadeh to the Prime Minister of Albania Mr Edi Rama

I am Yadollah Allahverdi Khalifani, the brother of Naqi Allahverdi Khalifani. My brother has been in the MEK for more than 32 years and is now in the camp of this group in your country.

The MEK deceived my brother in Turkey and took him to Iraq. He was then transferred to your country in 2016 and held in a closed, remote camp of the organization.

During all this time, including since this organization transferred our children to your country, it has not allowed any contact or visitation with the family.

As the Prime Minister of Albania, I ask you to put an end to our concerns as a family at the earliest opportunity and to assist in issuing a visa for me to enter your country and meet with my brother.

Request to meet Mr Abdollah Gorky with his brother Abdorrahman Gorky from Bukan

My dear brother, a few days ago, we signed a family petition asking the Albanian government to issue visas to families for humanitarian reasons and allow them to travel to Albania to see their loved ones. This is not the first time. When you were in Iraq, we went to different places several times to follow up on your situation, but we did not hear from you. Now we want to try again, maybe this time it will be effective.

Mr Miri Hosseini’s appeal to see his captive brother, Hossein Hosseini, after 32 years in captivity in Saddam and Rajavi camps from Salmas

“My brother Hussein was a member of the 77th Khorasan Division. Finally, he put on the holy uniform of a soldier and went to the battlefields. Hussein enlisted in the army in 1986 and had only 20 days left in his service. He was later handed over to the group in exchange for the good service of the MEK leaders to Saddam Hussein, in order to experience captivity in a different way.

Now I want my brother to call us so that we can hear his voice at least after being away for 32 years.

Mr Abdollah Ebrahimi appeals to the Prime Minister of Albania and human rights organizations to obtain information about his nephew Rasoul Shakhsizadeh from Sardasht

Rasoul Shakhsizadeh was captured by Iraqi forces and taken to a POW camp on Iraqi soil while walking and carrying goods on his back in impassable areas in the Sardasht border area. Rasoul was handed over to the group at Camp Ashraf after being subjected to various forms of mental and physical torture for some time under an agreement between Iraqi officials and MEK leaders. After the expulsion of the organization from Iraq, Rasoul was taken to Albania.

“We have not heard from him since then and we are still in complete ignorance. We tried to find a way to meet or call him through human rights organizations, but to no avail” said Abdollah Ebrahimi, Rasoul’s uncle. Rasoul’s parents, who had been waiting to see him for years, passed away longing to see their son.

Akbar Khosravi’s parents’ painful letter to their child captive in Albania from Naqadeh

My son, all your brothers and sisters are waiting to see you, we hope to see and hug you again before it’s too late, and we miss you so much. My son, call us.

Mr. Shahram Jafari Kia requests from the Albanian government to meet with his brother Bahram Jafari Kia from Orumieh

We recently signed a petition with the Albanian government on behalf of the families, requesting visas and permits for the families to visit their children and their siblings.

I think this is the minimum demand and the most basic human right of every person and family to meet and communicate with their loved ones. We will continue our efforts.

Letter from Mr Ali Eftekhar to his sister Fatemeh Eftekhar captive in the MEK from Khoy

My dear sister, I do not know whether you know or not, my father died at the age of 92, longing to see you.

Now mother is too old and eager to see you and wishes to embrace you, I hope you do not withhold this love from her.

We now ask the esteemed Government of Albania to provide the possibility of face-to-face meetings or at least telephone calls for families, which is a humanitarian and human rights practice. We appreciate the assistance and cooperation of the esteemed Albanian government.