مهناز سلیمیان، که هم اکنون سمت پوشالی « دبیر ارشد شورای ملی مقاومت مجاهدین » را با خود یدک می کشد! یک معلول جنگی و یک تروریست قاتل فرقه رجوی در خاک عراق است. که در کنار نیروهای عراقی با سربازان ایرانی جنگید، تا خواست آدم کشت و در این خیانت آشکار  یک پای خود را از ناحیه ران از دست داد.

وی مدتها در بیمارستانی در بغداد یبستری گردید و بدلیل جراحات وارده دچار افسردگی شدید شد و نهایتا به استفاده از پای مصنوعی عادت کرد.

مهناز سلیمیان اهل تهران است. نام وی در لیستی که توسط سازمان در پائیز سال ۱۳۷۰ انتشار یافت در ردیف ۲۴۰ از «معاونین هیأت اجرایی» وقت سازمان قرار دارد.

دیدار مسعود رجوی با طارق عزیز معاون نخست وزیر وقت عراق در ۱۹ دیماه سال ۱۳۶۱ آغاز حمایت صدام حسین از مجاهدین و انتقال نیروهای سازمان به خاک این کشور محسوب می شود.

از آن تاریخ به بعد بود که اعزام نیروهای سازمان به خاک عراق شدت بیشتری گرفت و نهایتا با اخراج رجوی از فرانسه به عراق، سازمان مجاهدین به بخشی جدایی ناپذیر از ارتش صدام تبدیل گشت.

تشکیل «ارتش آزادیبخش ملی» در سال ۱۳۶۶ اوج حل شدگی استراتژیک رجوی در طرح های تجاوزکارانه صدام علیه خاک میهنمان به حساب می آید.

مجاهدین با سازماندهی نیروهای خود در قالب یگان های «ارتش آزادیبخش ملی» مرحله  جدیدی از تجاوز

به خاک ایران در همراهی تمام عیار نیروهای متجاوز عراقی را آغاز کرد.

عملیاتی که توسط مجاهدین نام «آفتاب» به خود گرفت اولین ماجراجویی رجوی در همراهی نیروهای عراقی در منطقه فکه بود.

در این میان تشکیل یگانها رزمی زنان نیز در دستور کار رجوی قرار گرفت. تا بتواند بیشترین نیرو را در جبهه های جنگ با نیروهای عراقی همراه سازد.

عملیات موسوم به چلچراغ در منطقه مهران در تاریخ ۲۸ خرداد ۱۳۶۷ انجام گرفت که توسط نیروی هوایی و  توپخانه سنگین عراق پشتیبانی می شد.

این دومین عملیات رجوی در قالب سازمان کار جدید بود که یگانی از زنان نیز برای اولین بار در آن شرکت می کردند. مهناز سلیمیان نیز یکی از زنانی است که در این عملیات در کنار نیروهای عراقی بر علیه سربازان مدافع ایرانی جنگید و زخمی شد. وی برای مدتی در یکی از بیمارستانهای بغداد بستری گردید. پزیشکان عراقی بدلیل شدت جراحات وارده مجبور به قطع یک پای او از ناحیه ران شدند.

در سال ۱۳۷۱ مهناز سلیمیان به بخش اطلاعات سازمان که در قرارگاه اشرف در قلعه معروف به ۴۹ مستقر بود منتقل و مسئولیت تجهیزات فنی یا همان شنود بی سیمی سازمان را بعهده گرفت.

جنگ بین حزب دموکرات کردستان عراق و اتحادیه میهنی کردستان در سال ۱۳۷۳ باعث شد تجهیزات فنی سازمان با مسئولیت مهناز سلیمیان تحت امر افسران اطلاعاتی عراق قرار بگیرد. تا با شنود مکالمات بی سیمی هر دو حزب کُرد عراقی توسط اپراتور های کُرد زبان سازمان، از جمله عبدالرحمان گورکی، ارگانهای اطلاعاتی عراق را در مقابله با هر دو حزب تقویت کند.

قابل توجه اینکه قسمت تجهیزات فنی (شنود بی سیمی) سازمان از زمان تشکیل توانسته بود با دادن  اخبار و اطلاعات بدست آمده از شنود  شبکه های بی سیمی نیروهای ایرانی مستقر در مناطق جنگی به عراق،  اعتماد فرماندهان آنان را بخوبی کسب کند.

مهناز سلیمیان مدتها در این سمت باقی ماند. تا نهایتا با سقوط صدام حسین او نیز به همراه سایر اعضای مجاهدین به خارج از عراق انتقال داده شد.

این معلول جنگی که همچنان سمت « دبیر ارشد شورای ملی مقاومت » مجاهدین را یدک می کشد در بسیاری از تجمعات و فعالیت های تبلیغی مجاهدین در کشورهای اروپایی شرکت می کند.

حال اگر لپ تاپ، پرچم، میکروفون و دیگر وسایل تزیئینی که کنار دست مهناز سلیمان در جلسه شورا چیده شده برداشته شود، و همان لباسی را که در قرارگاه اشرف می پوشید را بر تن او کنند نهایتا  چیزی جز یک قاتل تروریست بی رحم و میلیتاریزه شده از این زنیکه پست فطرت باقی نخواهد ماند.