ترورریسم، از اساسی ترین معضلات جامعه جهانی و خطرناک ترین تهدیدهای ضد حقوق ملت ها و ثبات بین المللی است. در طول تاریخ، بویژه یکصد سال اخیر، تروریسم، ریشه مهم ترین تهدیدها بر ضد صلح و امنیت جهانی بوده است. وضعیت دردآور و فاجعه آمیز بیشتر ملت ها و کشورهایی که در آتش جنگ و خون ریزی می سوزند و از آوارگی و فقر رنج می برند، معلول اغراض سلطه گرانه و تروریستی است.

پدیده تروریسم، موضوعی است که برای ما ایرانیان که از قربانیان آن هستیم، آشناست. کشور ما نیز بواسطه وجود سازمان تروریستی مجاهدین، در چند دهه گذشته، از تروریسم ، که یک معضل جهانی است رنج برده است.

آمریکایی ها و برخی از کشورهای مرتجع عرب منطقه به مدت چند دهه سازمان تروریستی مجاهدین خلق را زیر چتر حمایت مالی، سیاسی و تبلیغی خود قرار دادند و از جنایت های تروریستی آنان بر ضد مردم ایران حمایت کردند. این فرقه با شیوه قهرآمیز و قتل سیاسی، درصدد حذف فیزیکی عناصر کارآمد و طراحان فکری نظام برآمد تا با ایجاد خلأهای جدی در ارکان حساس کشور، شرایط سقوط جمهوری اسلامی ایران را فراهم سازد.

هشتم شهریور سالروز انفجار در دفتر نخست‌وزیری جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۶۰ و روز مبارزه با تروریسم است.

شهید محمدعلی رجایی رئیس‌جمهور و شهید محمدجواد باهنر نخست‌وزیر، از جمله شهدای این حادثه تلخ تروریستی بشمار می روند.

انفجار هشتم شهریور، پنج شهید بر جای گذاشت که کمتر از سه شهید دیگر آن صحبت شده است. یک پیرزن عابر از مقابل ساختمان نخست‌وزیری زیر آوار ماند و جزء شهدای این حادثه تروریستی است.

شهید هوشنگ وحید دستجردی،  شاید کمتر به این نکته اشاره گردیده که او هم از شهدای حادثه هشتم شهریور هستند.

امیرسرتیپ شهید هوشنگ وحید دستجردی که پس از پیروزی انقلاب اسلامی مسئولیت‌های مختلفی بر عهده گرفت و سرانجام در اسفندماه ۱۳۵۹ به سمت ریاست شهربانی کل کشور رسید.

شهید عبدالحسین دفتریان شهید حادثه ۸ شهریور ۱۳۶۰ است که در همان روز هم به شهادت رسید.

شهید دفتریان مسئولیت مدیریت مالی نخست‌وزیری را بر عهده داشت.

مطابق نقل معروف مسعود کشمیری عامل نفوذی سازمان مجاهدین با انفجار دفتر نخست‌وزیری، موجب شهادت شهیدان رجایی و باهنر شد و بعد از این عملیات تروریستی به سرعت از ایران خارج شد.

هشتم شهریور، روز مبارزه با تروریسم نامیده شده است. جمهوری اسلامی ایران بزرگ‌ترین قربانی تروریسم و صادق‌ترین پرچمدار مبارزه با تروریسم است.

بیش از هفده هزار شهید ترور در ایران وجود دارد. حدود ۱۲۰۰۰ نفر از این شهدا توسط  سازمان مجاهدین به شهادت رسیده‌اند. حدود ۱۰۰۰ نفر از کارگران و حدود ۱۱۰ زن توسط مجاهدین به شهادت رسیده‌اند. اکثر افرادی که در دهه ۶۰ ترور شده‌اند، زمان افطار و در ماه رمضان و جلوی چشم خانواده‌شان شهید گردیده‌‌اند. در میان شهدای ترور از کودک شیرخواره تا پیرمرد بالای ۹۰ سال وجود دارد. بدین ترتیب باید گفت به این شکل گسترده در هیچ کشوری مسئولین ترور نشده‌اند.

البته جنایت‌ها و ترورهای فرقه رجوی تنها علیه مقامات و مردم ایران نبود و آن‌ها مردم و شهروندان دیگر کشورها را نیز ترور کردند و کشتند. اعضای سازمان مجاهدین خلق در دوره‌ای که در عراق بودند، با حمایت صدام ۲۵ هزار نفر از مردم کُرد و شیعی عراق را کشتند. شواهد و اسناد بسیاری وجود دارد که نشان می‌دهد مجاهدین پس از جنگ تحمیلی و در حمایت از رژیم بعث عراق، در عملیاتی با عنوان «مروارید» اقدام به کُردکشی کردند.

آمریکا در سال ۱۹۹۷ و بنابر گزارشی که وزارت خارجه آن کشور منتشر کرد، سازمان مجاهدین خلق را در لیست سازمان‌های تروریستی قرار دارد. در آن گزارش آمده بود که چون سازمان، مقامات و مردم ایران را ترور کرده یک سازمان تروریستی است.

در گزارش سال ۱۹۹۷ همچنین آمده بود که «رهبری و اعضای سازمان مجاهدین خلق در سراسر جهان این ظرفیت و اراده را دارا می‌باشند تا به اقدامات تروریستی در اروپا، خاورمیانه، ایالات متحده، کانادا، و سایر نقاط دست بزنند» و اینکه «سازمان مجاهدین خلق علاوه بر قابلیت‌های تروریستی، خصوصیات فرقه‌ای نیز از خود بروز داده است.»

مسلما جلب و محاکمه سران فرقه رجوی همراه با کسانی که در جنایت علیه مردم ایران دست داشته اند خواست قاطبه مردم ایران است.

بنابراین برگزاری چنین  دادگاهی ضمن محکومیت سران مجاهدین، با پوشش رسانه‌ای بین‌المللی و دعوت از قربانیان داخلی و خارجی می‌تواند بیانگر جنایت‌های سازمان مجاهدین خلق با حمایت آمریکا و اروپا و حقانیت مردم ایران به افکار عمومی جهان باشد.