تشکیلات «مجاهدین» هزاران بار عقب تر از تمامی فرایندهای انتخاباتی در تمامی اشکال آن در هر جامعه بشری قرار داشته و واژه انتخابات همیشه یک تهدید برای مناسبات «مجاهدین» با رهبری مادام العمر آن محسوب می شود.

انتخابات، یک فرآیند تصمیم گیری رسمی است که طی آن مردم یا بخشی از مردم برای اداره امور عمومی خود شخص یا اشخاصی را برای برای مقام رسمی به مدت معلوم با ریختن رای به صندوق های انتخاباتی بر می گزینند.

این یک تعریف کاملا مشخص از انتخابات است و کلید واژه آن نیز مردم هستند و این کلید واژه دقیقا از اهداف «مجاهدین» برای تضعیف ایران و ساختارهای قانونی آن است.

در آستانه یازدهمین دوره ی انتخابات مجلس شورای اسلامی ایران، «مجاهدین» در فضای مجازی و به پشتوانه صفحات غیر واقعی در شبکه های اجتماعی و به پیروی از کشورهای حامی خود در حال ایجاد انواع هشتگ های برای تحریم انتخابات و  تلاش برای تاثیرگذاری بر روی آن است.

سران فرقه رجوی رقابت انتخاباتی یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی را جبهه بندی شده، حذف کاندیداهای رقیب و شقه درونی ترسیم و نهایتا به ابزار پوسیده تحریم انتخابات متوسل شده اند.

اما چیزی که مایه تعجب و سوال است اینکه: سازمانی که در طول حیات خود حتی یکبار هم در درون تشکیلاتش انتخابات نداشته ، و فکر کردن به آن هم در بین اعضایش جرم محسوب می شود،  سازمانی که تنها حرفه اش ترویج تروریسم و فرقه گرایی از ارتجاعی ترین نوع  آن است، سازمانی که در آن اعضا حق ازدواج و یا حتی حق نگه داشتن فرزندان خود را ندارند. سازمانی که زنان باید برای وفادار ماندن به رهبر فرقه رحم شان درآورده شود، سازمانی که در آن اعضاء حق تماس با خانواده شان را ندارند، و از ابتدایی ترین حقوق انسانی نیز محرومند.

بنابراین چنین سازمانی چگونه می تواند در خصوص فرآیند یک انتخابات آزاد، و دموکراسی در جامعه ایران نظر داده و صحبت کند! که توسط همین مردم بدلیل خیانت هایشان بیش از چهل سال است که ترد شده اند.

در وقاحت و پررویی «مجاهدین» همین بس که سران آن با صدور اطلاعیه ای در مورخه ۹۸/۱۱/۱۶ انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی را تحریم و ایرادات برخی از مسئولین و یا رسانه های داخل کشور را برجسته کرده اند.

حتی اگر فرض کنیم تمامی ایرادات گفته شده هم درست باشد، آیا خود همین نشاندهنده آزادی و دموکراسی در جامعه ایران نیست؟ که از رئیس جمهور گرفته  تا مردم می توانند به همدیگر انتقاد کرده و ایراد بگیرند؟

روندی که هیچ وقت حتی چیزی شبیه به آن نیز در مناسبات بغایت ارتجاعی و فرقه ای «مجاهدین» وجود نداشته است.

بنابراین تشکیلات «مجاهدین» هزاران بار عقب تر از تمامی فرایندهای انتخاباتی در تمامی اشکال آن در هر جامعه بشری قرار داشته و واژه انتخابات همیشه یک تهدید برای مناسبات «مجاهدین» با رهبری مادام العمر آن محسوب می شود.

بنابراین فرقه رجوی از آنجایی که می داند نمی تواند به مراحل مردم سالاری و دموکراسی کشور ایران ایراد وارد کند سعی می کند با طرح مسائلی که مردم ایران در اثر تحریم ها از جمله مشکلات معیشتی گرفتار آن شده اند و یا بهانه های مختلف دیگر انتخابات پیش روی را تحت تاثیر قرار بدهد.

آنها  قصد دارند با انواع روش ها حضور مردم در انتخابات را کم رنگ جلوه دهد تا بلکه بتواند با اربابان عبری ، عربی و غربی خود به بهانه حقوق بشر و دموکراسی تحریم های بیشتری به ناف ملت ایران ببندند و به شادمانی بنشینند. همان طور که سال ها پیش با کشتن هم وطنان خود این کار را انجام دادند.

حال با چنین ماهیتی بغایت فرقه ای کلماتی مانند؛ انتخابات، آزادی، دموکراسی ، مردم گرایی و . . . مفهوم خود را در فرهنگ «مجاهدین» از دست داده و صرفا بعنوان یک ابزار به گروگان گرفته می شوند تا در راستای همان اهداف فرقه گرایی این گروه بکار گرفته شوند.

بدین ترتیب دیگر تفاوتی نمی‌کند نام این سازمان چیست و از کدامین تاریخ، سیاست و فرهنگ سخن می گوید.

در آخر نیز کلامم را با مطلی از کتاب «اسلام رادیکال مجاهدین ایرانی» اثر یرواند آبراهامیان تاریخ‌ نگار ارمنی تبار ایرانی که در مرداد ۱۳۸۶ به چاپ رسید و توسط آقای فرهاد مهدوی به فارسی ترجمه گردید، به پایان می برم.

« . . . در واقع مجاهدین از فرصت و امتیاز به دست آمده از آزادی جدید (بعد از انقلاب ۱۳۵۷) استفاده نکردند تا خود را از یک سازمان زیر زمینی به یک حزب باز سیاسی، تبدیل کنند.

در سال های بعد، مجاهدین حتی یک بار انتخابات برای پست های بالا، برگذار نکردند. و بالاخره هرگز کنگره ای از نمایندگان تشکیل نشد تا جزئیات استراتژی و تاکتیک سازمان را بررسی و شفاف نماید. در عوض به معرفی رهبری بیشتر انتصابی تا انتخابی، ادامه دادند، یعنی سبک و شیوه ای درونی که بیشتر برای جنگ های چریکی متناسب است تا سیاست های انتخاباتی. (آبراهامیان، ۱۳۸۶ ص ۲۳۵)