عبدالعلی معصومی جیره خوار مجاهدین که بنظر میرسد بطور ماهرانه ای سعی کرده است خود را به نفهمی بزند  قلم بدست گرفته تا به دستور اربابش از طرف مجاهدین پاسخ حزب توده را بدهد.

این وابسته مفلوک ، که صرفا توسط رهبران مجاهدین بعنون فعال سیاسی  جا زده می شود از همان ابتدا با انتخاب تیتر «سرنوشت عبرت آموز حزب توده ایران»! به مطلبی که در سایت موسوم به ایران افشاگر بتاریخ ۱۵/۱۰/۹۹ به نام او درج شده نهایت  وقاحت و بی شرمی خودش را نشان داده است.

باید به این مردک پست گفت شما جیره خوار مجاهدین هستید. بهتر است قضاوت در مورد مجاهدین و عملکرد این گروه طی ۴ دهه گذشته را بعهده تاریخ و نسل های آینده ایران بگذارید که چگونه چاقوی جنایت و خیانت شان را در همگامی با صدام حسین، امپریالیسم و ایادی آنان مانند اسرائیل و عربستان سعودی در گلوی مردم ،دانشمندان،  سرداران و سربازان این مرز و بوم فرو برده و خون ریختند.

بنابراین مردم ایران هرگز خیانت های حزب توده و جنایات های مجاهدین که در دل ها و خاطره هایشان نقش بسته را فراموش نخواهند کرد.

این مفلوک قلم به مزد و پیر ابله که خط به خط نوشته هایش را از ارباب مفقودش به آریه گرفته ، به شکل چندش آوری می نویسد: « در شرایطی که امروز از یک سو حزب توده با پرونده ننگینی از وابستگی و پیاده کردن اهداف یک قدرت خارجی در ایران ، خیانت فراموش نشدنی به دکتر محمد مصدق رهبر تاریخی مردم ایران، همکاری جنایتکارانه با رژیم خمینی تا حد مشارکت در سرکوب نیروهای دمکراتیک و بویژه سازمان مجاهدین خلق ایران، نزد مردم ایران منفور و مطرود است و از سوی دیگر مجاهدین و مقاومت ایران با کوله باری از ۵۵ سال مبارزه خونبار در برابر شاه و شیخ و تقدیم بیش از ۱۰۰ هزار شهید و ایستادگی در برابر توطئه‌ها و زد و بندهای خارجی و دفاع از آزادی و استقلال ایران به نقطه امید مردم ایران برای تحقق دمکراسی و حاکمیت مردم تبدیل شده است، من برای انتقال تجربه به نسل جوان بویژه، جوانان قیام‌آفرین و کانونهای شورشی!، . . . بخشی از آن اسناد را از روزنامه های «افشاگرِ» همان زمان حزب، با ذکر منابع آنها، می‌آورم تا «سیه روی شود، هر که در او غِش باشد!!!»

مطمئنا یاوه سرایی های معصومی نشان از سگ دعواهای دو گروه منفور و وابسته را نشان می دهد که چگونه در متهم کردن همدیگر به مزدوری و خیانت پاچه هم را می گیرند.

اما اینگونه نوشتن و فرافکنی کردن توسط معصومی مرا به یاد آن ضرب المثل معروف می اندازد که می گوید: «دیگ به دیگ میگه روت سیاه».

آیا خنده دار نیست که یک دیگ سیاه و دودی، دیگ دیگر را مسخره کند که تو چرا این قدر کثیفی!؟

باید گفت دیر آمدی ای «نگار سرمست»، اگر آب هفت دریا را هم جمع کنید مجاهدین قابل تطهیر و پاک شدنی نیستند. مجاهدین همانند زن هزار شوهرند که هرگز نمی توانند ترک عادت کنند.

اگر می شود در مورد خیانت های حزب توده چند صفحه نوشت در مورد جنایتات مجاهدین هم اکنون صدها کتاب نوشته شده و یا در حال تحریر است.

اگر حزب توده فقط به یک قدرت خارجی وابسته بود، مجاهدین مثل یک روسپی سیاسی به چندین کشور وابسته هستند. آنها سالهای سال براساس خصلت های ضد انقلابی، ضد ایرانی و ضد مردمی شان برای امپریالیسم و ایادی آنان جاسوسی کرده و آدم کشته اند.

سازمانی که روزی با شعار مبارزه با امپریالیسم گوش جهان را کر می کرد حال بعد از ۴ دهه با پرونده ای پر از جنابت و خیانت در کشور آلبانی زمین گیر شده است.

مجاهدین باید در زمان خودش از سرنوشت حزب توده درس عبرت می گرفتند که نگرفتند و اکنون سرنوشت هر دو گروه منفور عبرت آمیز است و در یاد و خاطره تاریخ معاصر ایران و نسل های آینده باقی خواهد ماند.