در این کمپ زنان و مردان به صورت جدا از یکدیگر زندگی می­کنند. شب­ ها گروه­های کوچک تشکیل می­شود و یک فرمانده به آنها تمرین درس ایدئولوژی می­دهد و اینکه این افراد باید اعتراف کنند که چه نوع تفکرات جنسی را در مغز خود داشته ­اند. آنان بر این باورند که اعتراف کردن به تفکرات جنسی باعث ایجاد شرم در شخص می­شود.

مارتین فرانک، روزنامه آلمانی فرانکفورتر آلگماینه (ترجمه ترور اسپرینگ)، اول ژوئیه ۲۰۲۰ : . . .ایرانیانی که در خارج از ایران در تبعید هستند ۴۰ سال است که برای سرنگونی رژیم ایران برنامه دارند. گروه­های متعدد ایرانی در خارج از ایران زندگی می­کنند. بزرگترین آنها گروهی به نام مجاهدین خلق می­ باشد. تعداد ۲۵۰۰ نفر از آنها در یک کمپ در کشور آلبانی زندگی می­ کنند. آنها اعلام می کنند که در صدد سرنگونی جمهوری اسلامی و استقرار یک دولت دموکراتیک هستند. این گروه برای تغییر رژیم از حمایت مقامات بلندپایه آمریکا و نیز نمایندگان پارلمان آلمان مانند سیاستمداران CDU از جمله مارتین پت سلت برخوردارند. اعضای سازمان مجاهدین خلق در بروکسل و برلین به شدت مشغول رایزنی هستند. افراد این گروه در مقابل پارلمان این کشور ایستاده­اند و به صورت هدفمند با نمایندگان پارلمان­های این کشورها به رایزنی می­پردازند. آنها توانسته­اند از این طریق نظر پات سلت را نسبت به  “کمیته همبستگی آلمان برای یک ایران آزاد” جلب کنند. وی اکنون خواسته­های مجاهدین خلق در آلمان را پیگیری می­کند و در واقع از طریق این تشکیلات در پارلمان آلمان، آنچه مربوط به ایران می­شود، مسائل و موارد و نظرات این گروه لحاظ می­گردد.

پات سلت همچنین به عنوان عضو کمیته حقوق بشر موضوعات مجاهدین خلق را پیگیری می­کند. البته سیاستمداران دیگر آلمان هم در این زمینه فعال هستند. به عنوان مثال خانم ریتا زوس موت، رئیس اسبق پارلمان آلمان و نیز آقای اتو برن هارت، عضو هیئت مدیره بنیاد کنراد- آدنائر؛ مقالاتی در صفحه میهمان روزنامه­ های آلمان درج می کنند و با این کار عملا توجه مردم آلمان را به ایرانیان در تبعید که در آلبانی ساکن هستند، معطوف می­ کنند. آنها در این راستا کنفرانس برگزار می­ کنند و ایرانیان ساکن در کمپ آلبانی را ملاقات می ­نمایند. پات سلت در گفتگویی با این روزنامه اظهار داشت که در صف مجاهدین خلق قرار دارد.

لازم به ذکر است که دیدگاه مجاهدین خلق ترکیبی ازاسلام و کمونیست می­باشد. تمام افرادی که از سازمان مجاهدین خلق جدا شده­اند، توسط این سازمان به آنها برچسب جاسوس برای ایران زده می­شود. این افراد جدا شده گزارش می­دهند که داخل کمپ شکنجه و آزار و اذیت افراد معمول می­باشد. اخیرا روزنامه گاردین با بیش از ده نفر از افراد جدا شده از سازمان مجاهدین خلق مصاحبه نموده است. این افراد اظهار می­دارند که داخل تشکیلات این سازمان شستشوی مغزی می­شوند و در درون تشکیلات یک تفکر و فرهنگ خاص حاکم است و مریم رجوی رهبر سازمان و مسعود رجوی، همسر وی- که احتمالا سال­ها پیش کشته شده است- این تفکر و فرهنگ خاص را مدیریت می­کنند. البته مریم رجوی وانمود می­کند که مسعود رجوی هنوز زنده است. مریم رجوی خود را رئیس جمهور در تبعید ایران می­داند.

یکی از افراد جدا شده از این سازمان به این روزنامه انگلیسی اظهار داشته است که در این کمپ زنان و مردان به صورت جدا از یکدیگر زندگی می­کنند. شب­ها گروه­های کوچک تشکیل می­شود و یک فرمانده به آنها تمرین درس ایدئولوژی می­دهد و اینکه این افراد باید اعتراف کنند که چه نوع تفکرات جنسی را در مغز خود داشته­اند. آنان بر این باورند که اعتراف کردن به تفکرات جنسی باعث ایجاد شرم در شخص می­شود. سپس فرمانده بر سر آن شخص فریاد می­زند: “تو چگونه می­خواهی ایران را آزاد کنی در حالی که هر روز خود ارضایی می­کنی؟!”

اعضای این گروه اجازه تماس با اعضای خانواده خود را ندارند. آنها همچنین اجازه ندارند موبایل داشته باشند ولی ارتباط آنها با دنیای خارج کاملا قطع نیست. ده­ها نفر از آنها همه روزه در اینترنت مشغول تبلیغات برای سازمان هستند. نماینده پارلمان آلمان؛ پات سلت این موضوع را که آنها یک «فرقه» هستند نمی­پذیرد. او این زندگی مشترک مجاهدین خلق را بیشتر به سبک زندگی کلیسایی می­پندارد که خودشان را وقف مبارزه با ایران و آزادسازی کشورشان کرده­اند و به همین خاطر یک زندگی سخت همراه با مقررات خاص را پذیرفته­ و مطیع شده­اند.

تاریخ مجاهدین پیچیده است: این جنبش در دهه ۱۹۶۰ در ایران بوجود آمد. آنها در تلاش برای سقوط شاه در سال ۱۹۷۹ تا اندازه زیادی شرکت داشتند، اما نتوانستند موضع سیاسی برتری اتخاذ کنند. آنها طی سال­های بعد زیرزمینی شدند و از جمله علیه آیت الله خامنه­ای رهبر فعلی جمهوری اسلامی بمب گذاری کردند. بین سال­های ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۱ صدها تن از اعضای آنها کشته شدند و هزاران تن به زندان افتادند. آنگاه مجاهدین به عراق گریختند و شانه به شانه در کنار صدام حسین علیه هموطنان خود جنگیدند. دیکتاتور عراق آنها را مسلح کرد و تازه در سال ۲۰۰۳ بود که مجاهدین ناچار شدند به دنبال تهاجم نیروهای آمریکایی، سلاح­های خود را به آنها تسلیم کنند.

آلبانی از سال ۲۰۱۳ به مجاهدین که در عراق چندین بار در معرض حمله قرار گرفته و در آنجا دیگر امنیت نداشتند، پناه داد. مجاهدین خلق به یاری سازمان ملل، آمریکا و عربستان سعودی تا سال ۲۰۱۶ راهی این کشور اسلامی در غرب شبه جزیره بالکان شدند. درباره جزئیات توافقی که به عمل آمده، گزارشی رسمی منتشر نشده. گفته می­شود آلبانی تحت فشار واشنگتن به این کار تن داده و در عوض یک کمک چند میلیونی دریافت کرده است. پیش از آلبانی از رومانی خواسته شده بود به این اقدام دست بزند که قبول نکرد. ناظران در آلبانی اطمینان دارند که به دست اندرکاران سیاسی در این کشور برای قبول این همکاری رشوه پراخت شده است. آلبانی در اندکس فساد حکومتی از ۱۸۰ کشور رتبه ۱۰۶ را دارد.

با وجود این مارتین پاتسلت تاکید می­کند که آلبانیایی­ها از روی مهمان نوازی با اسکان مجاهدین موافقت کرده­اند. این سیاستمدار حزب دموکرات مسیحی به اتفاق ریتا زوس موت در سال ۲۰۱۸ از اردوگاه مجاهدین خلق در آلبانی بازدید کرده­ است. پاتسلت در آنجا شعار سر داد که: «دیکتاتوری مذهبی در ایران باید نابود گردد.» مجاهدین در مانزا که در ۳۰ کیلومتری تیرانا قرار دارد، زندگی می­کنند. در اردوگاه آنها یک بیمارستان، یک کارگاه نجاری و یک اتاق کامپیوتر برقرار شده­اند.

یک خانم روزنامه نگار پژوهشگر آلبانیایی که مایل نیست نامش فاش شود، می­گوید: «در کشور هیچکس موافق نیست گروهی را بپذیرد که قادر به انجام حملات تروریستی است. هیچکس نمی­تواند بگوید که آنها چه موقع دوباره فعال می­شوند.» او معتقد است برای این سازمان، دست یابی مجدد به اسلحه در آلبانی کار دشواری نیست.

البته در میان مجاهدین خلق به ندرت افرادی دیده می­شوند که زیر ۵۰ سال سن داشته باشند. با وجود این سرویس مخفی خارجی ایران آنها را زیر نظر دارد. آنها در آمریکا و اروپا سالیان متمادی در لیست سازمان­های تروریستی قرار داشتند. درآلبانی گفته می­شود در میان اعضای سازمان اکثرا افراد تحصیل کرده، مهندس­ها و پزشکانی نیز مشاهده می­شوند که ده­ها سال پیش به واحدهای مبارز مقاومت ایران پیوسته­اند. اما آنها از توان نظامی قابل ملاحظه­ای برخوردار نیستند. به لحاظ سیاسی هم این گروه از حمایت در داخل ایران برخوردار نیست. برخی از ناظران حتی معتقدند که مجاهدین خلق در داخل ایران «شدیدا منفور» هستند. حتی پاتسلت، نماینده مجلس فدرال هم بعید می­داند که آنها روزی بتوانند نظام سیاسی جمهوری اسلامی را ساقط کنند.

برای بسیاری از آلبانیایی­ها، این ایرانیان در کشور مشکلی دائمی ایجاد کرده­اند. حضور سازمان مجاهدین خلق از مدت­ها پیش یک دعوای سیاسی با ایران به راه انداخته است. در دسامبر ۲۰۱۸ سفیر ایران ناچاربه ترک کشور گردید. وزیر خارجه آلبانی دلیل اخراج او را «آسیب به امنیت ملی» عنوان کرد. در اواسط ژانویه ۲۰۲۰هم این کشور دو دیپلمات دیگر ایرانی را نیز اخراج کرد. آنها متهم شده­اند سوء قصدی به مجاهدین را برنامه ریزی کرده و با سلیمانی، ژنرال ایرانی که بعد به قتل رسید، در ارتباط بوده­اند. در وزارت دفاع آمریکا از اخراج این دو نفر استقبال و در عین حال- به نوشته سخنگوی این وزارتخانه در توییتر- هشدار داده شد که: رژیم ایران کماکان از نهادهای دیپلماتیک در اروپا و سایر نقاط استفاده می­کند تا حملات تروریستی را تدارک ببیند.»

دولت تیرانا قتل سلیانی را مثبت ارزیابی کرده بود. آلبانی عضو ناتو است و متحد واشنگتن به شمار می­رود. در تیرانا حتی یک خیابان را به نشانه دوستی عمیق با آمریکا خیابان جرج بوش نام نهاده­اند. در عوض آیت الله علی خامنه ­ای رهبر مذهبی ایران به تازگی از یک «کشور بسیار کوچک اما شیطانی در اروپا که آمریکایی­ ها در آنجا با خیانتکاران به ایران همکاری می­کنند.» سخن گفت. برای رهبران تهران مجاهدین خلق تروریست محسوبمی شوند. اما کاخ سفید نظر دیگری دارد: رودی جولیانی، وکیل  دونالد ترامپ و جان بولتون مشاور سابق امنیت ملی تاکنون چندین بار در تجمعات این سازمان سخنرانی کرده­اند. جولیانی در اوایل سال جاری در گفتگو با سایت خبری آمریکایی The Daily Beast گفت: «من یکی از آن کسانی هستم که معتقدم باید در ایران تغییر رژیم صورت گیرد.» برای مجاهدین انتخاب ترامپ به ریاست جمهوری یک عطیه آسمانی محسوب می­شد. اما شانس آنها از آن موقع تا به حال برای اینک روزی به تهران اسباب کشی کنند، بیشتر نشده است.

لینک به متن اصل گزارش در فرانکفورتر آلگماینه