اخیرا برخی منابع اطلاعاتی در ایران خبر مرگ مسعود رجوی در سال ۱۳۹۹ را تائید کردند. به گزارش رسانه های ایرانی

مسعود رجوی ۳ سال قبل در سال ۱۳۹۹ بر اثر بیماری دیابت  و سکته قلبی سقط شده  است.

بنابر این گزارش، مسعود رجوی تا آخرین لحظات زندگی در اختیار و تحت حفاظت نیروهای آمریکایی در منطقه‌ای نامعلوم بوده است که برخی اسناد مکان اختفای وی را کشور آمریکا می‌دانند.

به‌گفته این منبع آگاه، این‌که هر از گاهی بیانیه‌ای به نام مسعود رجوی صادر می‌شود، بیشتر به‌خاطر حفظ شخصیت باصطلاح نجات‌بخش او بین اعضای فرقه است و برای همین کنار بیانیه‌های مجاهدین از تصاویر قدیمی رجوی استفاده می‌شود.

با توجه به عملکرد مجاهدین طی ۴۵ سال گذشته باید گفت نطفه این فرقه تروریستی پلید با نیرنگ و فریب و دروغ بسته شده است. رهبران این فرقه جنایتکار که در تاریخ معاصر ایران تنها با داعش قابل مقایسه اند، همچنان با فریب و دروغ کار خود را چه در داخل مناسبات و چه در بیرون از مناسبات فرقه پیش می برند.

ادا و اطوار های نمایشی در سالروز آزادی رهبر سقط شده مجاهدین از زندان های شاه ، بعضا پیامک های چند خطی منتسب به وی نسبت به تحولات جاری و موارد زیادی از این دست،  تلاش مذبوحانه است که سعی می کند نشان دهد مسعود رجوی همچنان زنده است تا شیرازه تشکیلات در اردوگاه این فرقه در آلبانی و دیگر کشورهای اروپایی بیشتر از این از هم پاشیده نشود.

البته ذکر این نکته نیز خالی از لطف نیست که بدلیل سالمندی و ابتلای اکثر اعضای مجاهدین به بیماریهای مزمن، و مرگ و میرهای مستمر در کمپ این فرقه، دیگر کسی پیگیر زنده یا مرده بودن رجوی و شعارهای ابلهانه سرنگونی وی نیست چرا که زنده بودن فرضی رجوی هم نه تاثیری در بهبودی وضعیت و یا آزادی اعضاء از اردوگاه این فرقه منحوس در آلبانی دارد و نه می تواند این فرقه را از مرگ سیاسی نجات دهد.

ضمن اینکه حتی اگر او زنده هم باشد اکنون بیش از ۷۶ سال سن دارد که با انواع و اقسام بیماریها دست و پنجه نرم می کند و آفتاب عمرش بر لب بام است. بعبارتی هیچ نقشی در جلوگیری از تحولات روبه زوال فرقه در سطح داخلی و بین المللی نداشته و بعبارتی روی دست مجاهدین باد کرده است.

از سوی دیگر مریم رجوی، پیرزن ۷۰ ساله نیز که در اثر کهولت سن قیافه اش هر روز به ماهیت واقعی خود یعنی شیطان شبیه تر می شود تلاش می کند با ورجه ورجه کردن در لالوهای عناصر دست چندم سیاسی مفت خور آمریکایی و  اروپایی دیده شود و یا با انجام چند عملیات ایذایی در داخل کشور نشان دهند که مجاهدین در ایران دارای پایگاه اجتماعی هستند.! تا شاید در چشم سرویس های اطلاعاتی و ارباب اسرائیلی اش همچنان بعنوان جنس مرغوب و فربه جلوه کند.

اما در ورای همه اقدامات سخیف صورت گرفته، یک اصل مسلم است و آنهم بی آیندگی این فرقه است که بدست خود رهبران این فرقه برای مجاهدین رقم خورده است.

مجاهدین هرچند بتوانند مرگ مسعود رجوی را برای جلوگیری از هم پاشیده نشدن تشکیلات شان در هاله ای از ابهام فرو برند اما این روند هرگز در ارتباط  با مرگ مریم رجوی اتفاق نخواهد افتاد. و این همان بن بست مرگباری است که ذهن سران فرقه مجاهدین را به خود مشغول کرده است.

روزگاری نه چندان دور هر چند برجسته کردن مسعود و مریم رجوی بعنوان «رهبران عقیدتی» مجاهدین و حذف تمامی گزینه های احتمالی جانشینی، به نفع این فرقه عمل کرد،  اما در مقابل،  سرنوشت مجاهدین را به ایندو فریبکار و قدرت پرست و تن پرور گره زد.  اکنون اما این خلاء قدرت، به کابوسی برای دست اندرکاران این فرقه تبدیل شده است.

چرا که اگر در آینده نزدیک مریم رجوی بمیرد منطقا مجاهدین که ادعا می کنند مسعود رجوی زنده است، باید از او رونمایی کنند و چون اینکار شدنی نیست بنابراین باعث از هم پاشیده شدن الباقی تشکیلات سالمند این فرقه و رو شدن دروغگویی آنان خواهد شد.

این را هم نباید از یاد برد با توجه به دادگاهی که هم اکنون در تهران در خصوص محاکمه سران فرقه تروریستی مجاهدین و اعضای اصلی آن در جریان است، چه بسا زودتر از آن چیزی که در تصور انسان می گنجد بشود  عناصر اصلی و الباقی جنایتکاران را قبل از سقط شدنشان به پای میز محاکمه کشاند.