آقای یعقوب جعفری اهل سلماس است. وی سرباز لشکر ۷۷ خراسان در جنگ تحمیلی بود.

آقای جعفری در ماههای آخر خدمتش بود که در سال ۱۳۶۴ در جبهه فکه  اسیر نیروهای عراق شد. و چندین سال در اسارت نیروهای عراقی بسر برد. سپس در سال ۶۷  صدام حسین او را به همراه تعداد دیگری از اسرا در قبال خوش خدمتی های رجوی به این فرقه بخشید و از اردوگاه اسرای جنگی به اسارتگاه این فرقه در قرارگاه اشرف منتقل شد.

در سال ۱۳۸۳ بعد از سقوط دیکتاتور عراق پدر یعقوب جعفری که اکنون دار فانی را وداع گفته است، بهمراه یکی دیگر از فرزندانش موفق شدند بعد از زحمات فراوان و شنیدن انواع و اقسام توهین ها از سوی مامورین فرقه رجوی با فرزند اسیرش در قرارگاه اشرف دیدار کوتاهی داشته باشد. ولی عوامل حاضر در جلسه ملاقات هرگز اجازه نداند که این پدر پیر به تنهایی با فرزندش گفتگو کرده و او را از اسارتگاه رجوی خارج سازد.

خانواده جعفری تلاش های فراوانی را برای رهایی فرزند اسیرشان در فرقه رجوی بکار گرفته اند. ولی هرگز موفق نشدند او را از چنگال فرقه شوم  و خطرناک رجوی رهایی دهند.

بخشی از فعالیت های این خانواده در راستای آزادی فرزندشان به قرار زیر است:

• دیدار با نمایندگان کمیته بین المللی صلیب سرخ در دفتر انجمن نجات ارومیه در سال ۱۳۸۵
• ارسال نامه به سرفرماندهی نیروهای آمریکایی مستقر در عراق در سال ۱۳۸۶
• امضای نامه اعتراضی به همراه سایر خانواده ها به دبیر کل وقت سازمان ملل متحد آقای بان کی مون در سال ۱۳۸۷
• ارسال نامه توسط مرحوم غلامعلی جعفری به فرزند اسیرش در فرقه رجوی از طریق صلیب سرخ جهانی در سال ۱۳۹۰ که سران فرقه هرگز اجازه رسیدن این نامه به دست یعقوب را ندادند.
• ارسال نامه به همراه تعداد دیگری از خانواده های قربانیان فرقه رجوی به کمیساریای عالی امور پناهندگان سازمان ملل در سال ۱۳۹۵
• ارسال نامه به همراه جمعی دیگر از خانواده های قربانیان فرقه رجوی به آقای «ژان مارک آیرو» وزیر امور خارجه وقت فرانسه در سال ۱۳۹۵

امروز نیز آقای ایوب جعفری برادر  یعقوب  جعفری اسیر در فرقه رجوی ضمن حضور در دفتر انجمن نجات استان دادخواسی بشرح زیر خطاب به  سران فرقه رجوی را جهت انتشار به دفتر انجمن نجات استان تحویل داد. متن این دادخواست بشرح زیر است:

دادخواست آقای  ایوب جعفری علیه سران «مجاهدین» در آلبانی

به نام خدای مهربان

من برادر یعقوب جعفری هستم. بیش از ۲۶ سال است که برادرم در اسارت شما خائنین به وطن  بوده و هیچ گونه اطلاعی از خانواده اش در ایران ندارد.

مادرم به دلیل رنج دوری یعقوب به رحمت خدا پیوست. پدرم  نیز در سخت ترین شرایط روحی در سال ۱۳۹۴ دار فانی را وداع گفت. سوال من از شما سران «مجاهدین» این است که چرا اجازه ملاقات و تماس در طی سالهای طولانی اسارت برادرم به اعضای خانواده ایشان ندادید. آیا این نقض حقوق بشر نیست؟

متاسفانه شما سران «مجاهدین» نه تنها بدیهی ترین اصول و حقوق اساسی انسان ها را نقض می کنید ، و به  احساسات پدر و مادر پیرم در زمانی که در قید حیات بودند نیز توجهی نکردید، بلکه در اوج بی شرمی و رذالت آنها را دشمن خودتان نیز به حساب می آورید. این چهره واقعی شماست.

وقتی شما حرمت پدران و مادران پیر و سالخورده را نگه نمی دارید، و آنان را با سنگ و توهین و ناسزا از درب قرارگاه اشرف و سپس لیبرتی و اکنون آلبانی می رانید، چگونه مردم ایران شما را انسان و یا حتی ایرانی بدانند؟

شما تنها اسم ایرانی بودن را با خودتان یدک می کشید ولی هرگز به معنای واقعی ایرانی و وطن پرست نیستید. عمر شما در مزدوری و جاسوسی به بیگانگان سپری شده و جسم ناپاکتان هم در بیابانهای آلبانی  زیر خاک خواهد رفت.

آقایان سران «مجاهدین» هم اکنون برادرم یعقوب در زندان شما در آلبانی  به سر می برد و شما باید اجازه ملاقات به اعضای خانواده ایشان بدهید. این حداقل خواست من از شما است.

مطمئن باشید ما خانواده ها ، هرگز برای رهایی فرزندانمان از چنگال بی رحم شما از پای نخواهیم نشست.

ایوب جعفری برادر چشم انتظار یعقوب جعفری

مهر ماه سال ۱۳۹۸