رجوی آگاه بود که هر کسی که از سازمان او جدا می شود تمام اسرار درون فرقه ی جهنمی اش را افشا خواهد کرد. چرا که در تشکیلات «مجاهدین» جز سرکوب چیز دیگری وجود ندارد.

دشمن اصلی کیست رژیم ایران یا جدا شده ها در آلبانی ؟ این سئوالی است که باید از سران فرقه رجوی پرسید؟

«مجاهدینی» که در صحنه های نظامی – سیاسی برای خود هماوردی نمی بینند، پس چرا تمام دستگاه تبلیغاتی شان از آمریکا گرفته تا آلبانی را روی چند نفر جدا شده متمرکز کرده اند؟!!

چرا رجوی از چند جدا شده می ترسد و وحشیانه به آنها حمله ور شده و انواع دروغ و تهمت را به آنان نسبت می دهد؟

رجوی از دیرباز کینه حیوانی نسبت به کسانی که فرقه را ترک می کردند داشت. وی جداشدگان را از دشمن اصلی خودش خطرناکتر می دانست. و بارها آنرا در نشست ها بیان می کرد.

رجوی آگاه بود که هر کسی که از سازمان او جدا می شود تمام اسرار درون فرقه ی جهنمی اش را افشا خواهد کرد. چرا که در تشکیلات «مجاهدین» جز سرکوب چیز دیگری وجود ندارد.

مسلما وقتی فردی از فرقه رجوی جدا می شود عنوان می کند که عضو سابق سازمان بوده است. و این به مزاق رجوی خوش نمی آید.

وقتی فردی عمر خود را با بیست سال یا بیشتر از آن را در این فرقه تلف نموده چگونه می تواند کتمان کند که در سازمان نبوده است! رجوی انتظار دارد افرادی که سالیان عمرشان را در این فرقه از دست داده اند، آنرا به فراموشی بسپارند. ولی چرا؟

البته فرقه رجوی بهتر از هر کسی می داند که هر چقدر هم بخواهد نفرات جدا شده را مورد فحاشی و ناسزا قرار دهد باز نمی تواند صدای به حق آنان را خاموش کند. رجوی همیشه در داخل تشکیلات دهان کسانی را که می خواستند از این فرقه جدا شوند با این ترفند که؛ هر کسی اعتراض می کند «کارت رژیم» را بازی کرده است، بسته و فریاد شان را در گلویشان خفه کرده است.

تشکیلات فرقه رجوی بغایت پوشالی و شکننده است. آنان از یک انتقاد ساده، و از یک مصاحبه  که توسط جداشدگان انجام می گیرد بشدت واهمه دارند!

هر فردی که از فرقه رجوی  اعلام جدایی کرده است، بلااستثنا دستگاه دروغپرداز رجوی بطور هیستریک به آنان اهانت و فحاشی کرده است.

هر فرد جداشده ایی که مصاحبه نمود مورد شدیدترین توهین و افترا از طرف دارودسته رجوی قرار گرفته است که چرا حقیقت را بگوش مردم می رساند.

بدیهی است انتقاد کردن و بیان حقیقت در فرهنگ فرقه در هر شرایطی جرم نابخشودنی محسوب می شود. ولی مجیزگویی و تمجید کردن از همسر سوم مسعود رجوی و راه صد بار پیموده شده در هر شرایطی  انقلابی گری است.

این اصل «هرکه با ما نیست دشمن ماست» ، همچنان بعنوان شاخصی خدشه ناپذیر در این فرقه به رسمیت شناخته شده است.

بنابراین سازمانی که حاضر نیست به هیچ کس و حتی به نیروهای خود پاسخگو باشد چگونه می تواند دم از آزادی خواهی و شعار دموکراسی بزند؟ تمام این شامورته بازی های دستگاه تبلیغاتی رجوی به این خاطر است که هرگز کسی نباید به مناسبات فرقه نزدیک شده و از آنان انتقاد کند.

در شرایط فعلی چیزی که بسیار مشهود است، افشاگری جدا شدگان از مناسبات درونی «مجاهدین» است. که همچون  مار زخم خورده دارودسته رجوی را به خود پیچانده است.

اکنون نیز کار سران فرقه رجوی این است که هر هفته باید یکی از نفرات جدا شده که دست به افشاگری می زند را مورد توهین و ناسزا قرار بدهند.

آنان فکر می کنند از طریق ترور شخصیت افراد جدا شده، می توانند آنان را نزد خانواده هایشان خراب کنند. چراکه رجوی برای اخاذی و درگیر کردن خانواده آنها کیسه گشادی دوخته بود.

از وقتی که خانواده ها به ماهیت پلید، ضد انسانی و ضد ایرانی این فرقه پی بردند دیگر حنای انقلابی گری آنان رنگ باخت و برای همه مشخص شد که رجوی کسی نیست که حامی آنان باشد. با توجه به اینکه سالیان سال با دشمن مردم ایران نیز در همکاری کامل بوده است.

به همین خاطر است که سران فرقه رجوی هر روز کینه حیوانی خود را علیه جدا شدگان نشان می دهند و در سایت های مسخره خودشان  یکی از جدا شدگان را مورد توهین قرار داده و بر علیه او می نویسند.

اکنون هم برای هزارمین بار به رجوی های کودن و تهی مغز خواهیم گفت که هر چقدر می خواهید بر علیه جدا شدگان صفحه سیاه کنید و به لجن پراکنی علیه آنان  ادامه دهید.

ولی چیزی که در داخل کشور هم مشهود است اینکه حتی خانواده های اعضای خودتان هم چشم دیدن شما را ندارند و همه شما را به اسم مزدور و جاسوس و خیانت کار به میهن خطاب کرده و می شناسند.

در سایه همین افشاگری جداشدگان است که مریم رجوی یهر روز مجبور است در اردوگاه این گروه در آلبانی برای اعضای خود نشست توجیهی بگذارد و اندر باب به اصطلاح خیانتِ جدا شدگان مزخرفاتی را بر زبانش براند. ولی چیزی که کاملاٌ مشخص است اینکه دیگر حنای مریم رجوی این پیرزن حراف رنگی ندارد.

لینک به زندگی نامه رضا اسلامی