چرا «مجاهدین» فراخوان های خود برای تجمع خیابانی در پنجم دیماه ۹۸ را در صدها کانال تلگرامی و شبکه های اجتماعی ولی با نام های پوششی درج و نشر دادند؟ راستی کانون های شورشی «مجاهدین» کدام گوری بودند؟ چه روزی مهمتر از این روز که تمامی طیف ضد انقلاب برای ایجاد شورش و اغتشاش بسیج شده بودند؟

این روزها تنها ابزار تبلیغاتی «مجاهدین» برای روحیه دادن به اعضای پیر و بیمارشان در آلبانی، جمع محدودی از هوادارانشان در کشورهای اروپایی و مهمتر از همه، بالا بردن موقعیت خود در نزد حامیان پیدا و ناپیدایشان وانمود کردن به داشتن پایگاه اجتماعی در داخل کشور است.

لذا موضوعی به نام «کانون های شورشی» بعنوان استراتژی! کنونی و با تبلیغات گسترده همچنان از لب و لوچه رهبران «مجاهدین» آویزان است. استراتژی که به تقلیدی نابجا و خنده آور از چگوارا گرفته شده است.

تحولات و واقعیت های میدانی خلاف ادعاهای واهی، تناقض در گفتار و عمل و دوگانگی سران «مجاهدین» را بخوبی نشان می دهد که طی بیش از ۴ دهه گذشته هرگز حاضر به پاسخگویی نبودند.

نحوه تبلیغ «مجاهدین» برای «بزرگداشت چهلم قربانیان شورش های آبان» عمق بیشتری از  پوچی و بی محتوایی «کانون های شورشی» را به نمایش می گذارد.

حال سوال اینجاست چرا «مجاهدین» فراخوان های خود برای تجمع خیابانی در پنجم دیماه۹۸ را در صدها کانال تلگرامی و شبکه های اجتماعی ولی با نام های پوششی درج و نشر دادند؟

راستی «کانون های شورشی» «مجاهدین» کدام گوری بودند؟ چه روزی مهمتر از این روز که تمامی طیف ضد انقلاب برای ایجاد شورش و اغتشاش بسیج شده بودند؟

دلیل خیلی واضح و روشن است؛ اولا اینکه «کانون های شورشی» یک موضوع تبلیغی بیش نیست. و نباید آنرا جدی گرفت. ثانیا رهبران «مجاهدین» پیشاپیش از میزان نفرت مردم از این گروه تبهکار و وطن فروش آگاهند و خاطره تلخ روزهای جنگ و همراهی آنان با دشمن بعثی را فراموش نکرده اند. لذا آنان هرگز جرات حضور علنی در بین مردم را ندارند.

باید گفت؛ اینکه با سواستفاده از کاربران «زن» در شبکه های اجتماعی جوانانی را با تحریک احساسات شان به «سکس» و وعده دادن «پول»، وادار به کاری در گوشه ای از شهر بکنی بدون اینکه آن فرد از هویت واقعی «مجاهدین» اطلاعی داشته باشد، حاکی از مرگ تاریخی فرقه رجوی است که از همان فردای ۳۰ خرداد شروع شده است.

بدین ترتیب تق فعالیت تحت نام «کانون های شورشی» هم در می آید. که چگونه با تبلیغات دروغ سعی در تاثیر گذاری بر نسل جوان کشورمان را دارند.

بعنوان نمونه سایت رسمی «مجاهدین» در تاریخ ۹۸/۱۰/۰۴ گزارشی از فعالیت باصطلاح «کانون های شورشی» در شهرهای مختلف که همراه با ویدئوهایی از این فعالیت ها بود را درج  کرد.

رهبران «مجاهدین» به چنان پیسی افتاده اند که آتش زدن یک بنر تبلیغاتی توسط یک شرور در چند ماه پیش در منطقه غیر مسکونی و پرت افتاده ای از دهستان «صوفی و قره زمین» از توابع شهرستان شوط در استان آذربایجان غربی را بعنوان فعالیتی جدید از «کانون های شورشی» در شهر میاندوآب جا زده اند. تا شاید مایه امیدواری برای نگونبخت های ساکن در آلبانی را فراهم کنند.

ضمن اینکه ایجاد یک شهرک سینمایی در اردوگاه «مجاهدین» در آلبانی با هدف تولید کلیپ و عکس با شعارنویسی های دیواری جعلی با نام و عنوان «کانون های شورشی» نیز گویای نداشتن پایگاه اجتماعی و نفرت عمیق مردم  از این گروه وامانده است. همان کاری که این گروه مفلوک زمانی که در خاک عراق بودند نیز انجام می دادند و گوشه ای پرت افتاده از قرارگاه اشرف به این کار اختصاص داده شده بود و کسی حق ورود به آن منطقه را نداشت.

رهبران مجاهدین استاد؛دروغگویی، بزرگنمایی و پروپاگاندا از نوع تبلیغ سیاه هستند.

تبلیغی که سران «مجاهدین» با مدد جستن از رسانه ها، شبکه های اجتماعی و . . .  سعی می کنند واقعیت موجود در مورد این فرقه را وارونه جلوه داده و با «جنگ روانی» و «جنگ تبلیغاتی» در جهت تغییر نظرات و عقاید مخاطبان و واقعی جلوه دادن امور غیر واقعی، منافع تروریستی این گروه را پیش ببرند.

فرقه رجوی زمانیکه در دهه شصت به ماجراجویی و تروریسم روی آورد، و مردم کوچه و بازار را کشت،  نامش را گذاشت «اعدام انقلابی»، استراتژی اش را  «جنگ چریک شهری» و حرکتش را نیز «انقلاب نوین» تعریف کرد!

وقتی هم شکست خورده و از کشور فرار کرد و به ارتش صدام حسین پیوست نامش شد؛ «جنگ آزادیبخش نوین»!

ولی رجوی هرگز به این سوال پاسخ نداد که چگونه می خواست در عرض ۶ ماه جمهوری اسلامی را ساقط کند. و چرا اکنون سر از کشور عراق درآورده است؟

در عملیات «فروغ جاویدان» در سال ۱۳۶۷هم وقتی شکست خورد و با ۱۴۰۰ کشته و انبوه زخمی به عراق برگشت با پروریی تمام از این شکست فضاحت بار بعنوان پیروزی یاد کرد!

وقتی صدام در سال ۱۳۸۲ در اثر حمله آمریکا سقوط کرد، رهبر «مجاهدین» «دامن» پوشید و زیر پرچم آمریکا رفت و امپریالیسم هم بکلی فراموش شد. وی بازهم به کسی پاسخ نداد که چرا؟

چند سال بعد «مجاهدین» از قرارگاه اشرف به لیبرتی انتقال داده شدند. رهبر بدنام این گروه بازهم از رو نرفت و اعلام پیروزی کرد! و گفت؛ «لیبرتی یعنی ورود به مرحله جدیدی از مراحل تعمیق سمبل اشرف»!  آیا کسی فهمید او چی گفت؟

البته کار بدین جا ختم نشد. فرافکنی و پروپاگاندای رهبران مجاهدین ادامه یافت.

بر اثر فشار مردم و دولت عراق از یک سو، و خانواده ها برای دیدار و رهایی فرزندانشان از چنگ فرقه رجوی از سوی دیگر سازمان را بر آن داشت تا از سال ۱۳۹۲ شروع به خروج از خاک عراق با حمایت آمریکا بکند که این انتقال تا شهریور سال ۱۳۹۵ ادامه یافت. پس از این انتقال که در اوج زبونی و سرافکندگی برای رهبران «مجاهدین» رقم خورده بود، مریم رجوی با پررویی تمام انتقال اعضای «مجاهدین» از لیبرتی به آلبانی را، «هجرت بزرگ» و «شکست بزرگ جمهوری اسلامی نامید!

جل الخالق ظاهرا رهبر دغل باز «مجاهدین» فراموش کرده است که در سال ۱۳۶۵ تحت عنوان «پرواز تاریخساز» به عراق رفت تا با تکیه بر صدام ، اینبار بجای ۶ ماهه ، یکساله جمهوری اسلامی را ساقط کند، ولی بعد از گذشت ۳۰ سال (از ۱۳۶۵ تا ۱۳۹۵) که با پس گردنی از عراق هم اخراج و به دستور دولت آمریکا در بیابانهای کشور کوچکی مثل آلبانی اسکان داده شده اند، بازهم اعلام پیروزی کرد!

نتیجه اینکه «کانون های شورشی» نه یک «استراتژی» بلکه صرفا یک موضوع تبلیغاتی و دروغ برای لاپوشانی شکست «استراتژی جنگ مسلحانه» است. ضمن اینکه در سرپا نگه داشتن بیماران جسمی و روانی این گروه در آلبانی که چند قدم بیشتر با مرگ محتوم فاصله ندارند، نیز کاربرد دارد.

از همه مهمتر رهبران مجاهدین برای پیشی گرفتن از سایر رقبای خود برای کسب پول های کثیف از اربابان آمریکایی و ابری و عربی شان نیز مجبورند به اینگونه تبلیغات مسخره روی بیاورند، تا چند صباحی بیشتر در صدر طیف نیروهای ضد انقلاب، مزدور و طن فروش بعنوان جیره بگیر باقی بمانند.