کودکان در تشکیلات مجاهدین همیشه قربانی خط مشی و سیاستهای سازمان شدند. کودکان زمانی که مانع از تحت استثمار قرارگرفتن تام و تمام پدران و مادرانشان به دست فرقه میشدند، بد بودند و زمانی که خود آنها هم میتوانستند وسیلهای در دست سازمان برای تحقق هرچه بیشتر امیال رهبری شوند، خوب.
استفادهی ابزاری از کودکان در مجاهدین سابقهی طولانی دارد، بهنحوی که کودکان شیرخوار هم از نگاه ابزاری رجوی در امان نبودند و اگر به روزهای بعد از شروع فاز نظامی در ایران برگردیم، اصلیترین اسبابِ دست عادیسازی اعضای مجاهدین برای ترددهایشان کودکان معصوم و بیگناه بودند.
بدین ترتیب، کودکان زیادی بر اثر درگیری اعضای مجاهدین با نیروهای امنیتی زخمی یا کشته شدند و یا بر اثر کشتهشدن پدر و مادر قلابیشان در صحنه باقی ماندند و آنها هرگز پدر و مادر واقعیشان را پیدا نکردند. اگر هم از حوادث اینچنینی در نوزادی جان سالم بهدر میبردند، در فضای شکنجهگر سازمان و یا بهعنوان آوارهای دور از پدر و مادر اصلیشان در غربت گذران عمر میکردند که این وقایع فاجعهبار ضربات روحی مهلکی بر آنها وارد کرده بود.
سؤاستفاده از کودکان در تشکیلات تروریستی مجاهدین یک امر پر تکرار است. اتفاقی که بار دیگر در پایان جنگ ایران و عراق رخ داد.
پس از پایان جنگ ایران و عراق، بیش از ۸۷۰ کودک در فرقه تروریستی مجاهدین در خاک عراق به دستور مسعود رجوی از والدینشان جدا و به کشورهای اروپایی و آمریکایی به منظور سؤاستفاده فرستاده شدند.
بسیاری از این کودکان ناپدید و هرگز پدر و مادرشان را ندیدند.
فیلمی که ذیلا مشاهده می کنید لحظه جدایی اجباری کودکان از والدینشان بدستور رجوی است. باشد که دادگاه محاکمه سران مجاهدین در تهران این موضوع را هم در دستور کار خود بعنوان یک فاجعه انسانی در دستور کار خود قرار دهد.
- منبع خبر : سایت راه نو
Wednesday, 15 January , 2025