رجوی یکبار هم شعار «بفرمایید مذاکره و صلح کنید، خواهش می‌کنیم مذاکره و صلح کنید.» را در خاک عراق و بعد از قطعنامه ۵۹۸ ملل متحد در ارتباط با جنگ ایران و عراق سر داد. ولی دیری نگذشت که با کله به زمین خورد و نهایتا سر از آلبانی درآورد. حال باید دید با تکرار این شعار در پیام اخیرش، این گروه مزدور و بی وطن و در عین حال وطن فروش اینبار از کدام جغرافیای این کره خاکی سر برخواهند آورد.

در ۱۹ بهمن ۹۹ پیامی از سوی رجوی مفلوک بر روی خروجی سایت رسمی این گروه قرار گرفت. که محتوای آن حاکی از نگرانی این مزدور بازنشسته، و اراجیف صد بار تکرار شده او بوده است.

این مردک پلید که عمر خود را در مزدوری و پاچه خواری قدرت های غربی و عبری و عربی گذرانده ، اکنون بیش از هر زمان دیگری نگران بازگشت دولت جدید آمریکا به برجام است. که به خود اجازه می دهد برای مردم ایران دلسوزی کند!

بنابراین باید به این مردک خود بزرگ بین گفت، ابتدا نگاهی به پس و پیش خود بینداز  و بعد به فکر ارائه راه‌حل برای دیگران باش، چرا که «کَل اگر طبیب بودی، سر خود دوا نمودی!».

ضمن اینکه وصف حال این روزهای رجوی دقیقا مشابه مصداق تمام و کمال این چند بیت مثنوی مولاناست.

آن یکی پرسید اشتر را که هی

از کجا می آیی ای اقبال پی

گفت از حمام گرم کوی تو  

گفت: خود پیداست از زانوی تو

بنابراین دروغ با نشانه های آشکار، برخاسته از گستاخی و بی شرمی رجوی و تفکر حاکم بر اوست. که طی بیش از چهل سال گذشته به کاری جز مزدوری و وطن فروشی مشغول نبوده است.

«ادبیات لمپنیزم» چنان بر روح و جان این مردک حاکم است که هرگز بدون فحش و ناسزا به مخاطبش اموراتش نمی گذرد.

باید گفت؛ این رویه رجوی یک معنا بیشتر ندارد و آن‌هم این‌که او همیشه تلاش کرده است با قیافه حق بجانب و فارغ از جنایات و وطن فروشی هایی که در گذشته مرتک آن شده  با فرصت‌طلبی تمام پاچه  طرف حساب هایش را بگیرد و زوزه بکشد.

امروز هم رجوی با کلّی صغرا و کبری چیدن و سر هم کردن توهّمات و خیالات و آرزوهای ابلهانه تلاش می کند وضع موجود در روابط بین ایران و آمریکا را تحلیل کند!

البته باید گفت نسخه‌پیچی‌های مزوّرانه رجوی در حالی است که خود و سازمانش سال‌هاست‌ در بن‌بست گرفتارند و راهی برای خروج از بن‌بست همیشگی خویش پیدا نمی‌کنند.

این خنگ وامانده که بشدت در ترس و وحشت از بازگشت «بایدن»  به برجام است. می گوید: « (جمهوری اسلامی) می‌پندارد که چون دولت جدید آمریکا با او سر جنگ و ناسازگاری ندارد، پس می‌تواند . . . نرخ را گران کرده امتیازات بیشتر بگیرد.» بلافاصله سعی می کند تلویحا به جو بایدن رئیس جمهوری منتخب آمریکا هم خط و خطوط بدهد! و از آنها بخواهد که به برجام باز نگردند. می نویسد: «نقطهٔ آغاز هر بینش و تحلیل و تفکر منطقی درباره وضعیت رژیم، به شرط این‌که ریگی از ملا به کفش نداشته باشد بازگشت‌ناپذیری به تعادل ۴سال پیش (بخوانید دوره ریاست جمهوری اوباما) است.»

در آخر نیز رجوی از سر استیصال و برای روحیه دادن به سالمندان محصور در اردگاه این گروه در آلبانی و انگار که بعد از چهل و اندی سال هیچ اتفاقی نیافتاده است نوشت: «بفرمایید مذاکره و صلح کنید، خواهش می‌کنیم مذاکره و صلح کنید.»

البته رجوی یکبار هم همین شعار را در خاک عراق و بعد از قطعنامه ۵۹۸ ملل متحد در ارتباط با جنگ ایران و عراق سر داد. او معتقد بود صلح «طناب دار» جمهوری اسلامی ایران است و هرگز رابطه ای بین ایران و عراق برقرار نخواهد شد.  ولی دیری نگذشت که با کله به زمین خورد و نهایتا سر از آلبانی درآورد. حال باید دید با تکرار این شعار، این گروه مزدور و بی وطن و در عین حال وطن فروش اینبار از کدام جغرافیای این کره خاکی سر برخواهند آورد.

بنابراین توصیه به رجوی این است اکنون که در سن ۷۲ سالگی و در حال پوشک سواری است زیاد به مغز خود فشار نیاورد. چرا که کسی به یاوه سرایی های او گوش نمی دهد و او را جدی نمی گیرد. اصلا  بود و نبودش هم برای کسی مهم نیست. اگر رجوی می خواهد صحت این گفته را بیازماید کافی است بمیرد تا ببینیم چند نفر سر تابوت او را خواهند گرفت.

حرف آخر اینکه: نه قدم به قدم قبول است و نه اقدام همزمان، و نه وعده رفع تحریم ها، حتی اگر بنا باشد مکتوب باشد، به قول معروف حنای آمریکایی ها دیگر رنگی ندارد و از این پس ایران نقد را نمی دهد نسیه بگیرد، رفع “عملی” و “محسوس” کل تحریم ها در مقابل بازگشت ایران به انجام تعهدات خود در برجام.