امروز در ساعت ۱۰ صبح خانم ارمکان همسر آقای قادر ارمکان گرفتار در آلبانی بهمراه برادر و همسر ایشان در دفتر انجمن نجات استان آذربایجانغربی حضور  یافته و با مسئول این دفتر به گفتگو پرداختند.

مسئول انجمن نجات استان ضمن خوشامدگویی به خانواده ارمکان که ساکن شهر مهاباد هستند، توضیحاتی در رابطه با آخرین وضعیت فرقه رجوی  در آلبانی ارائه داد. و اینکه سران این فرقه همچنان مشغول وارد کردن انواع و اقسام  فشارهای روحی و روانی برای در بند نگه داشتن اعضای باقیمانده مجاهدین در اردوگاه این گروه در داروس آلبانی است تا مانع از فرار آنها بشوند.

ضمن اینکه بیماریهای گوناگون اعضاء که سرطان شایع ترین آنهاست خود معضلی دیگری است. خودداری سران فرقه از اعزام اعضای بیمار به خارج از کشور آلبانی برای ادامه درمان ، بیش از پیش شرایط را بر آنان پیچیده کرده است.

و همه اینها در حالی است که ارگانهای حقوق بشری نیز به شکل مرموزی در این رابطه سکوت اختیار کرده اند.

در این گفتگو آقای بایزید ارمکان برادر قادر ارمکان نیز توضیحاتی در رابطه با نحوه گرفتار آمدن برادرش در بند فرقه رجوی داد. وی گفت قادر در سال ۱۳۶۳ که برای دادوستد از مهاباد به شهر رمادی رفته بود توسط مامورین عراقی دستگیر و به زندان منتقل می شود.  وی گفت قادر طی مدت اسارتش در زندانهای عراق بارها توسط مامورین عراقی مورد آزار و شکنجه قرار گرفت، بنحویکه دو پایش شکست و مدتها در بیمارستان بستری بود.

آقای بایزید ارمکان ادامه داد: برادرش علیرغم اینکه نامش در لیست صلیب سرخ جهانی بعنوان اسیر ثبت بود ولی  بعدا توسط مخابرات (اطلاعات) عراق به مجاهدین فروخته شد و عوامل مجاهدین برادرم را به قرارگاه اشرف انتقال دادند.

بدین ترتیب اسارت قادر در شکل جدیدی ادامه یافت. هرچند در ظاهر شکنجه های جسمی وی پایان یافته بود ولی فشارهای روحی و روانی در قالب قوانین فرقه  تازه شروع شده بود. سران فرقه رجوی سعی می کردند با شستشوی مغزی، وی را در راستای اهداف ضد ملی و میهنی سران فرقه رجوی که همان جنگ در کنار سربازان عراقی بر علیه کشور ایران بود، بکار گیرند.

آقای قادر ارمکان پس از انتقال اعضای مجاهدین از عراق به آلبانی موفق به فرار می شود که متعاقبا توسط مامورین آلبانی دستگیر و تحت فشارهای سران فرقه به زندان منتقل می شود. وی پس از آزادی از زندان همچنان بلاتکلیف در این کشور بسر می برد. وی علیرغم مراجعات مکرر به ارگانهای حقوق بشری و  نماینده کمیساریای عالی سازمان ملل متحد برای پناهندگان در این کشور همچنان در بلاتکلیفی بسر می برد.

در این دیدار خانم ارمکان با انتقاد شدید از سران فرقه بعنوان عامل اصلی دربدری شوهرش و مسئولین ذیربط بین المللی گفتند؛ من ۳۵ سال است که شوهرم را ندیدم. تنها پسرم اکنون خود دارای همسر و فرزند است. که هرگز پدرش را ندیده است. و هر روز  سراغ پدرش  را از من می گیرند و می پرسد این رجوی کیست که چنین جنایاتی را در حق ما و سایر خانواده ها کرده ؟ و مادرانی را در حسرت دیدار فرزندانشان و فرزندانی را در حسرت دیدار پدرانشان چشم به راه گذاشته است؟

وی در ادامه افزود؛ چرا باید همسرش که اکنون از فرقه مجاهدین در آلبانی جدا شده است، همچنان بلاتکلیف در این کشور باقی بماند؟ شوهر من در مراجعات مکرر به مسئولین ذیربط در آلبانی همچنان اجازه بازگشت به ایران را بدست نیاورده است.

خانم ارمکان گفت: مادر پیر و بیمار قادر نیز همچنان چشم به راه بازگشت فرزندش هست. مسلما آه این مادر که قربانی فرقه رجوی شده است روزی دامن این گروه مزدور و خائن وطن فروش را خواهد گرفت که بیرحمانه خانواده های زیادی را در سراسر کشور از هم پاشوندند و  آنان را در دردها و مصائب فراوانی گرفتار کردند.

وی در پایان گفت: اکنون که شرایط مناسبی برای بازگشت قادر به آغوش خانواده اش فراهم شده است جای تاسف است که ارگانهای مدعی حقوق بشر هیچ کاری برای قادر نمی کنند. بدین ترتیب معلوم می شود که آنها نیز در بازیهای کثیف سیاسی بشکل نامرئی دست دارند. ولی علیرغم همه این مشکلات و گرفتاریها ما هرگز از پای نخواهیم نشست و نسل قادر انتقام پدرش را از این جانیان خواهد گرفت.