کنترل شدید زنان در تشکیلات مجاهدین باعث می‌شد مسائلشان برای همیشه پوشیده بماند. بی سوادی، تحقیر و قطع ارتباط آنان با دنیای بیرون، تنها بخشی از مشکلات زنان نگونبخت در فرقه رجوی محسوب می شد. اما بزرگترین ضربه به زنان بی دفاع در مجاهدین تجاوز جنسی مسعود رجوی به آنان بود.

سوء استفاده‌های جنسی مسعود در تشکیلات به شدت مخفی نگه داشته می‌شد تا اینکه خانم بتول سلطانی، نسرین ابراهیمی و زهرا سادات میرباقری، از اعضای سابق شورای رهبری مجاهدین با افشاگری‌های شجاعانه‌ی خود از وضعیت بیماری جنسی مسعود رجوی و حرمسرای وی که همان شورای رهبری بود، پرده برداشتند و مخوف‌ترین و پیچیده‌ترین نوع استثمار و ستم در حق زنان این مرز و بوم را افشا کردند.

حال بعد از گذشت چندین دهه، تنها دو قاب از زنان ایرانی قابل تصور است.  زنان پیشرو در علم و دانش و افتخار هر وطن پرستی در ایران و زنان نگونبخت در فرقه مجاهدین که مورد تجاوز جنسی قرار گرفته و در اردوگاه مانز در آلبانی به انواع بیماریهای روحی و روانی دچار شده اند.

وضعیت زنان در ایران

وضعیت زنان در مجاهدین