روز سه شنبه ۱۶ بهمن سایت رسمی مجاهدین به نقل از رویترز اعلام کرد «ترامپ بخشنامه ریاست‌جمهوری برای اجرای سیاست فشار حداکثری و سختگیری علیه رژیم ایران را امضا کرد.»

نویسندگان سایت مجاهدین تا توانستند بصورت گزینشی صحبت های ترامپ را در این گزارش انعکاس دادند.

از جمله اینکه ترامپ گفته:  «به نظر من آنها خیلی به تولید سلاح اتمی نزدیک هستند و طی چهار سال گذشته به این نقطه رسیده‌اند. اما آنچه برای من مهم است این است که آنها نباید سلاح هسته‌یی داشته باشند، اگر بر روی این موضوع بایستند شرایط برایشان بسیار سخت خواهد شد.»

البته رهبران مجاهدین به عمد گوشهایشان را گرفتند تا این قسمت از صحبت های دونالد ترامپ که گفت: «ما باید فوراً کار بر روی توافق با ایران را شروع کنیم و زمانی که این توافق امضا و نهایی شد، یک جشن بزرگ در خاورمیانه برگزار کنیم.»  دیگه اصلا  نشنوند. جالب نیست؟

حال سوال این است چرا مجاهدین اینقدر بصورت مضحک اقدام به سانسور صحبت های ترامپ کردند. در پاسخ باید گفت به دو دلیل :

۱ – ناامید کردن و ترساندن مردم از ترامپ و اینکه با آغاز مجدد طرح «فشار حداکثری» ایران زمین گیر خواهد شد.

۲ – امید دادن به اعضای نگوبخت در اردوگاه مانز آلبانی و اینکه چشم انداز خیالی که رهبران ابله مجاهدین برایشان ترسیم کرده اند ترک نخورد و چند صباحی دیگر را صبر کرده و از فرقه جدا نشوند.

البته همه اینها در حالی است که هیچ خبری از کنفرانس مطبوعاتی ترامپ و قصاب غزه یعنی نتانیاهو در واشینگتن در روز بعد  هم نیست.  چرا که ترامپ در این کنفرانس صحبت هایی را کرده که به مزاق رهبران ابله مجاهدین خوش نیامده است.

اما اصل ماجرا چیست؟

باید گفت آنچه که ترامپ امضا کرد یک یادداشت امنیت ملی بود و نه یک دستور اجرایی .

ترامپ برای اعمال فشار بر ایرانیان، یک یادداشت امنیت ملی ریاست جمهوری (NSPM) و نه یک دستور اجرایی (EO)   را امضاء کرد. چرا؟

در دستور اجرایی راه اجرایی شدن از نظر قانونی هموارتر است. واقعیت این است که دولت آمریکا در حال حاضر از اختیارات قانونی لازم برای اعمال حداکثر فشار بر ایرانیان برخوردار است. در یادداشت امنیت ملی، رییس جمهور آمریکا بیشتر در حوزه خط و مشی و سیاست دولت، اقدامات را مطابق با دستورات اجرایی قبلی هدایت می کند.

یادداشت امنیت ملی بیشتر از دریچه مشاور امنیت ملی و شورای امنیت ملی روی میز رئیس جمهور قرار می‌گیرد اما دستور اجرایی می‌تواند از طرق دیگر برای امضای رئیس جمهور تهیه و تدوین گردد. پس می‌توان نتیجه گرفت که شروع فشار بر ایران، بیشتر با اعمال اقدامات امنیتی آغاز می‌شود.

نتیجه اینکه ترامپ با امضای یادداشت امنیت ملی، قصد دارد، در را برای مذاکره (گرفتن امتیاز بیشتر از ایران) باز نگه دارد. او در جلسه‌اش بعد از امضای این یادداشت امنیت ملی گفت «از این کار خوشحال نیستم.»

اما نشست خبریِ بنیامین نتانیاهو با دونالد ترامپ بامداد چهارشنبه ۱۷ بهمن و پس از دیدار در کاخ سفید با وی برنامه  ترامپ در خصوص ایران را بیشتر روشن می کند که خبری از این هم  در سایت رسمی مجاهدین نیست.

رئیس‌جمهور آمریکا در بخشی از نشست خبری خود با نتانیاهو در اظهاراتی علیه برنامه هسته‌ای صلح آمیز ایران گفت: «اگر ایران به دنبال ساخت سلاح هسته‌ای برود، برای آن‌ها بد خواهد شد. اما در صورت تصمیم ایران برای دوری از سلاح هسته‌ای، این کشور به کشوری با آینده‌ای باورناپذیر تبدیل خواهد شد.»

در ادامه، ترامپ در پاسخ به سوالی درباره اظهارات خود برای مذاکره با ایران گفت: «از صدور یادداشت ریاست جمهوری علیه ایران نفرت داشتم. من می‌خواهم ایران موفق و صلح‌آمیز باشد. از اقدام علیه ایران متنفر هستم. در دولت اول من، آن‌ها هیچ پولی نداشتند. آن موقع از این اقدام متنفر بودم، اکنون نیز از انجام این اقدام متنفر هستم.»

او آشکارا خطاب به ایران اعلام کرد: «من به شما می‌گویم که حاضرم به توافقی خوب برسیم و شما مردمی فوق‌العاده هستید. دوستان ایرانی بسیار زیادی دارم که همگی به کشورشان افتخار می‌کنند. امیدوارم بتوانیم به توافق برسیم تا به شرایطی بحرانی نرسیم. من خواستار صلح هستم. تنها خواست من، جلوگیری از دستیابی آنها به سلاح هسته‌ای است. هیچ محدودیتی اعمال نخواهد شد، فقط نباید سلاح هسته‌ای داشته باشند.»

ترامپ مجددا مدعی شد: «در صورت ثابت شدن عدم خواست ایران برای رسیدن به سلاح هسته‌ای، آن‌ها آینده بسیار زیبایی خواهند داشت.»

خبر بد دیگر برای رهبران کوتوله و ابله مجاهدین که البته آنهم در سایت های رسمی این فرقه سانسور شد  اینکه؛  نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی در همان روز در  مصاحبه با جروزالم پست گفت که اعتقاد ترامپ به ضرورت رسیدن به توافق با ایران «محور تمامی چیزهایی است که ما داریم درباره آن صحبت می کنیم».

بدین ترتیب می توان گفت:  نشست خبری ترامپ و نتانیاهو نه از سر قدرت بلکه دقیقا از سر ضعف است. چرا که  آمریکا و اسرائیل بخوبی  فهمیده اند  که با ایران به جز وارد شدن از در مصالحه و سازش کار دیگری نمی توان کرد.

طرح «فشار حداکثری» هم دیگر کارساز نیست. علی واعظ مدیر پروژه ایران در گروه بین المللی بحران نیز دیروز در مصاحبه با بی بی سی فارسی گفته؛ آمریکا در تمام ۴۵ سال گذشته از همه گزینه های فشار سیاسی، اقتصادی و نظامی علیه ایران استفاده کرده و عملا نتوانسته به اهدافش دست پیدا کند.

از سوی دیگر  آنچه که ترامپ و نتانیاهو را وادار به این سخنان کرده است را می توان در صحبت های دکتر مرتضی محیط ، نویسنده و پژوهش گر مقیم کالیفرنیا هم جستجو کرد. وی در مورد اقتدار ایران می گوید: قدرت و امکانات بالای نظامی ایران سبب شده تا اسرائیل و آمریکا نتوانند به آن حمله کنند. پس از شبیه سازی حمله به ایران در آمریکا، پنتاگون دریافت که دیگر نمی تواند به ایران حمله کند.

اما در این میان حال و روز رهبران ابله و بی سواد و عقب مانده مجاهدین که  همچنان سر در برف در حال جفتک انداختن  هستند دیدنی است که طالب سلاح و مجوز رسمی از آمریکا برای انجام عملیات تروریستی در ایران هستند!

 نتیجه اینکه: سخنان ترامپ در این نشست به عینه نشان میدهد که احساسِ نیاز آمریکا به مذاکره و توافقِ بلندمدّت با جمهوری اسلامی، بسیار بیشتر از نیاز ایران به این توافق است،  چرا که  آمریکا بخوبی میداند چیزی که از ایران می خواهد دیگر با تهدید های نظامی و فشار حداکثری بدست نخواهد آورد به همین دلیل به این فکر می کند مذاکره و مصالحه با ایران بهترین راه حل است.

ملاحظه: رئیس‌جمهوری ایالات متحده آمریکا برای ملزم کردن نهادها و دستگاههای اجرایی به انجام برخی دستورهای خود می تواند سه سند امضا کند: فرمان (دستور)  اجرایی، اعلامیه‌ها و یادداشت اجرایی.

فرمان (دستور) اجرایی در صورتی که متن آن به اختیارات ریاست‌ جمهوری مستند باشد، قدرت قانون را دارد و در فدرال ریجستر ثبت (انگلیسی: Federal Register – روزنامه رسمی دولت فدرال ایالات متحده آمریکا ) می شوند اما یادداشت رئیس جمهوری در فدرال ریجستر ثبت و منتشر نمی‌شود و متن آن نیز به اختیارات رئیس جمهوری مستند نیست و صرفا برای اعمال مدیریت در نهادهای اجرایی است.