نویسنده: یرواند آبراهامیان

یرواند آبراهامیان درسال ۱۳۱۹ در تهران  متولد شد. وی یک تاریخ‌نگار ارمنی-آمریکایی است. یرواند آبراهامیان در سال ۱۳۲۹ به بریتانیا مهاجرت نمود و به سال ۱۳۴۲ درجهٔ کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه آکسفورد دریافت کرد. آبراهامیان پس از مهاجرت به آمریکا موفق به گرفتن دکترای خود، در سال ۱۳۴۸ از دانشگاه کلمبیا شد . . . آبراهامیان در مقوله «تاریخ ایران معاصر»، از برجسته‌ترین تاریخ‌نگاران محسوب می‌شود.

مترجم:  فرهاد مهدوی

نشر نیما، چاپ اول، مرداد، آلمان، ۱۳۸۶–۱۹۸۴، دانشگاه یل

 توضیحات سردبیر:

کتاب «اسلام رادیکال، مجاهدین ایرانی»  پژوهشی است در تاریخ معاصر ایران. این کتاب از  دو  بخش تشکیل شده است. بخش نخست تاریخ ایران از دوران پهلوی تا انقلاب اسلامی و سقوط شاه. بخش دوم جستارهایی درمورد دولت موقت ایران پس از انقلاب، «مجاهدین » ، بنی‌صدر، دکتر علی شریعتی و همچنین نوشتارهایی درمورد حزب توده و مارکسیست‌ها می‌باشد.

مطالعه این کتاب برای قشر تحصیل کرده بویژه  دانشجویان و پژوهشگران تاریخ معاصر ایران توصیه می‌کنیم.

آبراهامیان می‌گوید: مجاهدین نه تنها متون مقدس را به طور موثر با شیوه‌یی مدرن باز تفسیر می‌نمودند، بلکه همچنین معانی رادیکال تازه‌ای را در اصطلاحات اسلامی و شیعی قدیمی، تزریق می‌کردند(ص ۱۱۹). تزریق همان اندیشه‌های غیر دینی به متن مقدس و به دست دادن تفسیری غریب از متون دینی سبب شد نه تنها آن رویکرد ناهنجار در طبقه‌بندی برداشت‌های دینی صورت‌بندی نشود بلکه بنیان اختلاف نیروهای مذهبی و باورمندان به جایگاه عالمان دین را برای همیشه مستحکم‌ کند.

آن تغییر ایدلوژیک در سال ۵۴ به رونمایی از مفهوم «انقلاب ایدولوژیک» به وسیله «مهدی ابریشم‌چی» در سال‌های ابتدای دهه ۶۰ منجر شد. انقلابی که در یک حرکت سازمان‌ یافته با جدایی مریم رجویی از همسر سابق خود و ازدواج با مسعود رجوی شکل تازه‌ای به خود گرفت، فروپاشی رفتارهای اخلاقی با زبانی گویا از سوی همسر سابق مریم عضدانلو حمایت شد. سر زدن چنین رفتاری از سوی اشخاصی که با انبانی انباشته شده از مفاهیم مارکسیستی و تفکرات مادی‌گرایانه به سراغ متن مقدس رفتند و مجموعه‌ای از تفکرات ناهمگن را درباره اجتماع و مبارزه با نظام پهلوی پروراندن دور از ذهن نبود.

نویسنده در همان اثر می‌گوید: مهدی ابریشم‌چی به مدت ۴ ساعت در دفاع از انقلاب ایدئولوژیک رجوی به سخنرانی پرداخت و او را همچون یک «شخص خاص»  مطرح کرد(ص ۳۲۰).

وی در بخش دیگری از کتاب می نویسد:  مجاهدین بعد از شکل‌گیری شورای ملی مقاومت و رفتن به سوی گرفتن تمام ارکان آن شورا و ازدواج با مریم عضدانلو به سوی یک فرقه سیاسی-مذهبی رفت. (ص ۳۲۴).

به عبارتی رخداد  «انقلاب ایدئولوژیک»   تغییر ماهیت از یک  تشکل سیاسی به یک فرقه (Cult)  ) سیاسی-مذهبی  توسط مجاهدین بود.

مجاهدین ، بعد از انقلاب ایدئولوژیک و محکم کردن پایه های حاکمیت رجوی در تشکیلات دست در  دست صدام حسین علیه مردم سرزمین ایران جنگیدند و به بهانه مبارزه با نظام قانونی و متکی به رای مردم ایران پول‌های کلان از برخی از کشورهای منطقه  بویژه صدام حسین و حاکمان عربستان سعودی دریافت کردند، بدین ترتیب پایه‌های یک  فرقه مذهبی-سیاسی در تشکیلات رسمیت یافت.

«خودسوزی» یک مرحله تکامل یافته از عملیات انتحاری مجاهدین بعد از سالهای دهه شصت است  که در سال ۲۰۰۳ توسط تعدادی از اعضای مجاهدین مقابل ساختمان سازمان ملل و به بهانه بازداشت مریم رجوی در پاریس  صورت گرفت. این عمل که  حمایت رسمی رهبران فرقه سیاسی-مذهبی مجاهدین را به همراه داشت،  ماهیتی کاملا  ایدئولوژیک و توهین آمیز به شعور هر انسان آزاده ای بشمار می رود که  حاکی از جایگاه  رازآلود و اختیارات بی حد و حصر رهبران چنین فرقه ای است.

پرده‌پوشی از مرگ مسعود رجوی و  نشان دادن چهره‌ای ماورای انسانی از وی، نشانه‌های روشن یک فرقه سیاسی-مذهبی است. به غیر از فرقه‌های مذهبی نمی‌توان با چنین رویکردهایی در دیگر احزاب و جریان‌های سیاسی سراسر جهان روبرو شد. فرقه‌ای که حاضر می‌شود طرفداران خود را با شستشوی مغزی به سوی خودسوزی و آتش زدن جسم خود بکشاند، سازمانی ضد انسانی، ضد سیاست و ضد رفتارهای به‌هنجار جامعه است.

حال با چنین ماهیتی بغایت فرقه ای کلماتی مانند آزادی، دموکراسی ، مردم گرایی و . . . مفهوم خود را در فرهنگ مجاهدین از دست داده و صرفا بعنوان یک ابزار به گروگان گرفته می شوند تا در راستای همان اهداف فرقه گرایی این گروه بکار گرفته شوند.

بدین ترتیب  دیگر تفاوتی نمی‌کند نام این سازمان چیست و از کدامین تاریخ، سیاست و فرهنگ سخن می گوید.