آنچه كه بيش از هرچيز مانع نگرانی رهبران بدنام «مجاهدین» شده است اینکه چرا هيچكس حتى زحمت تحقيقاتى اساسى در خصوص نحوه ربودەشدن روح الله زم را بخود نداده است؟ چرا حامیان بین المللی آنان بویژه کشور فرانسه سکوت پیشه کرده و حرف جدی نمی زنند؟ آیا دستگیری زم یک استرداد و زد و بند پشت پرده بوده و یا واقعا در تور اطلاعاتی ایران افتاده و گرفتار شده است ؟

مجاهدین خلق به یاری سازمان ملل، آمریکا و عربستان سعودی تا سال 2016 راهی این کشور اسلامی در غرب شبه جزیره بالکان شدند. درباره جزئیات توافقی که به عمل آمده، گزارشی رسمی منتشر نشده. گفته می­شود آلبانی تحت فشار واشنگتن به این کار تن داده و در عوض یک کمک چند میلیونی دریافت کرده است. پیش از آلبانی از رومانی خواسته شده بود به این اقدام دست بزند که قبول نکرد.

در تاریخ هشتم تیرماه 99 تعدادی از خانواده های دردمند اعضای گرفتار در فرقه رجوی از شهرهای جنوب استان آذربایجان غربی در شهر میاندوآب یک گردهمایی برگزار کردند، تا از دولت آلبانی بخواهند برای ایجاد ارتباط و دیدار با عزیزانشان در اردوگاه این گروه در خاک کشورشان برایشان ویزا صادر شود.

دوری آلبانی از ایران که رجوی خیلی روی آن حساب باز می کرد هرگز نتوانست اراده فولادین خانواده ها را درهم بشکند. آنان توانستند با استفاده از ظرفیت فضای مجازی حرف هایشان را به گوش دولت مردان آلبانیایی، ارگانهای بین المللی و حقوق بشری برسانند، بنحویکه این کار توانست جای خالی آنان در پشت حصارهای اردوگاه این گروه در آلبانی را پر کند.

رجوی، «رهبر» خودخوانده ی بی دولت و بی ملت، اینبار با شعار «ارتش گرسنگان، پیش به سوی شورش و قیام» به میدان آمد تا با عبور از «ارتش آزادیبخش» و «کانون های شورشی» ناخواسته بی مصرف بودن نگون بختان پوشک سوار در خانه سالمندان آلبانی که پیشتر از این تحت عنوان «ارتش آزادیبخش» نامیده می شدند و کانون های پوشالی شورشی را بیش از پیش به نمایش بگذارد.

رسول شخصی زاده در حالیکه در منطقه مرزی سردشت کولبری می کرد، توسط نیروهای عراقی اسیر و به اردوگاه اسرای جنگی در خاک این کشور منتقل می شود. رسول پس از اینکه مدتی تحت انواع شکنجه های روحی و روانی و فیزیکی قرار داشت طی یک توافق، بین مسئولین عراقی با سران «مجاهدین» تحویل این گروه در قرارگاه اشرف داده می شود. پس از اخراج «مجاهدین» از خاک عراق این گروه رسول را نیز با خود به آلبانی می برند.

ترامپ: «ما به عصر جنگ های دائمی پایان می دهیم . دیدگاه مشخص ما جهت دفاع از منافع حیاتی آمریکا !! بجای اصلی خود باز خواهد گشت . ما ژاندارم دنیا نیستیم . حل و فصل درگیریها در کشورهای دور از امریکا دیگر از وظایف ارتش امریکا بحساب نمی آیند . . . .»

هدف رجوی از خلق سی خرداد 1360 سرنگونی سریع دولت نوپای انقلاب و تکیه بر مسند قدرت و سپس پیاده سازی الگوها و آرمانهای حکومتی خویش بود،که هرگز محقق نشد. اما آنچه که طی سالیان بعد اتفاق افتاد اجرای همان الگوهای مورد علاقه رجوی در درون تشکیلات «مجاهدین» در قلعه اشرف در خاک عراق بود که نهایتا به یک فاجعه انسانی ختم گردید.

پایگاه خبری یونایتد ورلد اینترنشنال: نمی‌توان از ارتباط قوی دولت آمریکا با فرقه‌ها نوشت و به سازمان مجاهدین خلق ایران اشاره نکرد. این گروه در حالی خود را جنبش سیاسی چپ‌گرا معرفی می‌کند که مدت‌هاست به یک کیش شخصیت حول رهبر این گروه، مریم رجوی، تبدیل شده است.

زمانیکه من وارد سازمان شدم 17 سالم بود و ازدواج هم نکرده بودم. ولی مسئولین «مجاهدین» مرا مجبور می کردند تا دخترانی که در ایران می شناختم را در ذهنم طلاق بدهم. آنها می گفتند این حرف رهبری است. یا باید اطاعت کنی و یا باید بمیری!