زهرا مریخی سرفصلی از پیروزیهای واهی برای این فرقه منحوس را سرهم بندی کرده و می گوید: « هجرت بزرگ از عراق با عملیات بزرگ تخلیه اشرف و تخلیه لیبرتی بدون این ‌که کمترین جای سوءاستفاده را برای دشمن باقی بگذارد.» !!!باید گفت: وقتی رهبر این فرقه پیوستن به ارتش صدام و همکاری با دشمن مردم ایران را «پرواز تاریخساز» نام می گذارد، طبعا اخراج این گروه بدنام تروریستی از خاک عراق نیز نامش «هجرت بزرگ» گذاشته خواهد شد.

رهبران بدنام مجاهدین به جای اینکه به آقای بهرام جعفری اجازه بدهند که بعد از سالیان دوری و بی خبری، خانواده اش را در پشت درب قرارگاه اشرف ملاقات کند او را در بیست و سوم فروردین سال 1396 با موهای رنگ خورده و کت و شلوار پوشانده شده به بازار شام تلویزیونی خود کشاند، تا کثیف ترین اقدام ممکن که همانا توهین به خانواده اش از زبان خود این نگونبخت بوده را به گوش آنان برسانند.

زمانی که به قرارگاه اشرف منتقل شدم هرگز نمی دانستم کجا هستم و چرا آمده ام خلاصه با کوله باری از غم و اندوه و در سردرگمی کامل به سر می بردم و تمام آمال و آرزوهایم بر باد رفته می دیدم. در ورودی این قلعه نوشته بودند شهر اشرف، ولی خبری از شهر نبود جایی بود سوت و کور و دور از شهر و آبادی که تمام آدمهای آن افسرده و پژمرده بودند.

بی ثباتی ایدئولوژیک - سیاسی رهبری سازمان در نعل وارونه زدن های مکرر در تصمیم سازی های مرگبار برای عمق بخشیدن به « بی شرف سازی ماهیت های جدید سازمان » روزبه روز شدیدتر می شود.

رجوی همیشه در ملاقاتهای اطلاعاتی که مسئولیت آنرا شخصا بعهده داشت درخواست هایی را نیز از طرف مقابل می کرد . البته رجوی در برخی از نشست های عمومی و برای روحیه دادن به اعضای سازمان تنها از امکاناتی که از عراق گرفته بود را برای آنها تعریف میکرد. و اینکه در مقابل گرفتن این امکانات سازمان چه چیزی به عراق داده است، بحثی نمی شد.

مرحوم علی قلی نیز با نوشتن نامه هایی در تاریخ های 1386/09/27 و1386/11/04 به دخترش فاطمه سعی کرد با او ارتباط بگیرد ولی هرگز پاسخی دریافت نکرد. مرحوم علی قلی با آرزوی دیدن دخترش در سال 1392 دار فانی را وداع گفت.

مهناز سلیمیان یکی از زنانی است که در عملیات موسوم به «چلچراغ» در کنار نیروهای عراقی بر علیه سربازان مدافع ایرانی جنگید و زخمی شد. وی برای مدتی در یکی از بیمارستانهای بغداد بستری گردید. پزشکان عراقی بدلیل شدت جراحات وارده مجبور به قطع یک پای او از ناحیه ران شدند.

آنچه که از سران بدنام مجاهدین به اعضای نگونبخت فرقه می رسد، نه زندگی در حال حیات، بلکه مرگ های خاموش در حین زنده ماندن است. و آنچه که سران بدنام فرقه بعد از مرگ اعضای شان برای آنان هزینه می کنند؛ تابوت هایی به رنگ طلا و عکس های بشدت بزک شده با زنگوله هایی بی ارزش بر سینه آنان است تا زینت بخش دکان فریبکاری و حیله گیری سران بدنام مجاهدین شود.

تصمیم اشتباهی که در زندگی ام گرفتم این بود که گفتم اگر از کشور خارج شوم می توانم به زندگی رویایی خودم برسم و به چیزهایی که در دنیای واقعی به آن نرسیده بودم و به صورت عقده تو دلم مونده بود. ولی روزگار خلاف خواسته ما ورق خورد خلاصه بعد از تحمل سه چهار سال جدایی از نامزدم به طور ناگهانی از مرز ایران و عراق از کشور خارج شدم . . .

احسان بیدی همراه با بیش از 2000 عضو مجاهدین خلق از اردوگاه لیبرتی در عراق به آلبانی آمد. به وی حق پناهندگی اعطا شد كه ظاهراً تا سال 2023 معتبر است.