تیک تیک ساعت بر گوش هایمان طنین انداز است و آمدن بهار را نوید می دهد. با هر تیک ساعت ثانیه ها بسرعت می گذرند تا لحظه موعود و آمدن بهار فرا رسد. آری صدای پای بهار را می شنویم که با خودش امید و زندگی و طراوت و شادی به ارمغان می آورد.

در تاریخ سیاسی کشورهای جهان به ندرت به موردی بر می‌خوریم که یک گروه سیاسی مخالف نظام کشورش، با دشمن بیگانه که به خاک کشورشان حمله کرده ائتلاف کند و همین موجب حیرت و نفرت همگانی نسبت به فرقه رجوی شد.

نیاز مبرم مریم رجوی برای روحیه دادن به اعضای نگونبخت این فرقه در اردوگاه آلبانی و دیگر کشورهای اروپایی که در سایه شکست اغتشاشات براندازانه  اخیر در ایران افسرده و سرخورده شده و از حرکت های زیگراگی و طن فروشانه رهبران مجاهدین به ستوده آمده اند، وی را بر آن داشت  تا با هزینه های گزاف مایک پنس معاون ترامپ را در اجلاسی تحت عنوان کنفرانس واشینگتن به میدان آورد

در اینجا این سوال هم مطرح است که توافق بین ایران و عربستان سعودی چقدر می تواند بر سیاسیت های ضد ایرانی دولت آلبانی تاثیر گذار بوده و فعالیت های فرقه رجوی را محدود کند. آیا این توافق می تواند به گشوده شدن درب اردوگاه مجاهدین در این کشور نیز بینجامد؟

اصالت فرقه ها، زندگی برای مرگ است. شعارها هم برای جذب اعضای جدید است. انزوا طلبی و زندگی دور از اجتماع بشری هم با هدف تحمیل غیرانسانی ترین قوانین برده ساز بر علیه اعضای نگونبخت کارآیی دارد. بنابراین خلق مناسبت ها و روزهای خاص از دل زندگی ،دوست داشتن، امید به آینده ، تشکیل خانواده ، داشتن همسر و فرزند بدست می آید. ارزش هایی هرگز در فرقه مجاهدین جایی ندارد.

ایالات متحده برای تسهیل انتقال گروه از کمپ اشرف عراق به آلبانی برچسب تروریستی این گروه را برداشت. در حالی که این موضوع یک نوع ترفند دیپلماتیک است، معیار واقعی ارزیابی‌های آمریکا از مجاهدین این است که آیا عوامل این گروه در پست‌های مسئولیتی درون حکومت آمریکا قابل اعتماد هستند یا خیر. اینجا عدم دارا بودن مجوز امنیتی اعضای مجاهدین خلق نشان می‌دهد که پاسخ یک نه بلند است.

درد جانکاه این است که رجوی در باطن خود هرگز دلش به حال فرزندان اسیر خانواده های دردمند که در دست این فرقه نمی سوزد و آنان را صرفا بعنوان یک گروگان بخاطر برملا نشدن کثافت کاریهای سالیان عمرش در اسارت نگه داشته است. اما پس از مرگ شان در اوج ریاکاری، آنان را «مجاهد» نامیده و سعی می کند از مرگ آنان نیز به نفع فرقه بهره برداری سیاسی کند و این در دنیا بی سابقه است.

امروزه لیدر‌های ضدانقلاب و مدعیان آلترناتیوی نه تنها اصراری بر حفظ استقلال حتی در ظاهر ندارند، بلکه ابایی هم ندارند که وابستگی به دولت‌های دیگر را جار زده و با دیگر مزدوران در این زمینه رقابت کنند. که این هم نشان از قدرت کم آنهاست.

از جمله حاشیه‌های مهم سیرک ضد انقلاب در بلژیک برجسته شدن اختلافات میان لیدرهای اغتشاشات بود، تا جایی‌که سلطنت‌طلبان و عناصر مجاهدین به ضد خورد فیزیکی و لفظی با یکدیگر پرداختند.

بدیهی است آنچه که باعث افسارگسیختگی و ضدیت هیستریک رجوی با رضا پهلوی و مسیح علینژاد شده اینکه بنظر میرسد رهبران فاسد و بدنام مجاهدین، خود، بخوبی دریافته اند که دیگر دوران آنها بسر آمده و بعد از چندین دهه مزدوری و وطن فروشی و خدمت به سرویس های اطلاعاتی غربی مثل یک دستمال کثیف در حال دور انداخته شدن هستند. تا دلقک های بی هویت جدیدی به بازی گرفته شوند.