داستان نهضت حسن صباح درسهایی از تاریخ است و اینکه چگونه در هر عصر و دوره ای با برداشت های غلط از اسلام و مذهب، باب فرقه گرایی در گروههايي که به زعم رهبران آنها با هدف مبارزه شکل گرفته بودند باز شده و نهایتا کارشان به زندان و شکنجه و کشتار همان اعضایی منجر میشود که روزی با صداقت تمام برای مبارزه قدم در این راه گذاشته بودند.

شعار « کس نخارد پشت ما » کد منحصربفرد و همیشگی رجوی است که سابقه ای به درازای مسیری از خاک عراق تا آلبانی دارد. این شعار حاکی از بن بست مرگبار این فرقه و پایان تاریخ مصرف آنان برای امپریالیست های آمریکایی است.

اوج وقاحت مجاهدین این است از این گروه تروریستی با نام « یک گروه عرب اهوازی » و نه یک گروه تروریستی نام می برند. بعد هم از دولت سوئد می خواهد با توجه به اینکه حبیب اسیود دارای تابعیت آن کشور است قویاً اعتراض کرده و از جمهوری اسلامی ایران بخواهد فوراً او را آزاد کند و به سوئد برگرداند!

اگر روزی اعضای نگونبخت، گوشت دم توپ این فرقه در ایران و عراق بودند و به اجبار آدم می کشتند و کشته می شدند، حال در خط مقدم پروپاگاندای رسانه ای این گروه، علیه خانواده ها و مردم شان هزینه می شوند. تا با قلب واقعیت ها و نفوذ در مخاطبین، اهداف خود را پیش ببرند.

سپری شدن سه دروه ریاست جمهوری آمریکا؛ جورج بوش پسر ، اوباما ، و اکنون ترامپ (بنحویکه مریم رجوی ماههاست برای در قدرت ماندن او در کلیساهای آلبانی دست به دعا برداشته است) نشان می دهد که حساب باز کردن روی گزینه حمله نظامی آمریکا به ایران که تمام توان و ظرفیت تبلیغی و رسانه ای مجاهدین در کادر راهبرد سیاست های ایذایی بر روی آن متمرکز شده است، سرابی بیش نیست.

چرندیاتی که در این مطلب به اسم حبیب سیف الدینی در دفاع از مجاهدین نوشته شده است، واقعیت ندارد. چرا که برخوردهای سازمان با اقلیت های مذهبی و قومیت ها به گونه ای نبود که باعث شود آنها از حضورشان در این گروه رضایت داشته و نهایتا هم بخواهند از رهبر وطن فروش این فرقه تعریف کنند. از سوی دیگر سواد کم این نگونبخت که حتی دیپلم هم ندارد عامل دیگری است که نشان می دهد این متن متعلق به ایشان نیست.

اگر رهبران فاسد و بدنام مجاهدین همچنان مصرند که صدام حسین بی گناه است، و این شعارهای انقلاب اسلامی ایران بود که باعث شروع جنگ شد، . . . باید پرسید کویتی ها چه کرده بودند که در ۱۱ مرداد ماه سال ۱۳۶۹ صدام به آنها حمله کرد و این کشور را به طور کامل اشغال و آن را استان نوزدهم عراق خواند؟ آیا رهبران کویت همراه با مردم شان هم شعارهای انقلاب اسلامی را سر داده بودند!؟

سازمانی که در سال 1367 در حالیکه تا دندان مسلح بود و پشتیبانی هوایی و توپخانه ای عراق را نیز همراه خود داشت در آستانه عملیات موسوم به « فروغ جاویدان » وعده میداد در عرض 48 ساعت تهران را فتح خواهد کرد، هیچ غلطی نتوانست بکند. امروز که 6000 کیلومتر دورتر از مرزهای ایران با اعضایی با میانگین سنی بالای 60 سال کجا را می خواهند فتح کنند؟ تصور اینکه اعضای فرقه رجوی حتی برای لحظاتی دوباره دست به اسلحه بشوند هم مضحک و خنده دار است.

مصاحبه، نوشتن نامه به رهبر فرقه و اعلام سرسپردگی کامل ، اعتراف به چیزهایی که از نظر فرقه گناه محسوب می شود، هویت بخشی کاذب با پوشاندن لباس پاسبونی به آنها و آویزان کردن مدال های خروس نشان بر سینه هایشان برای گرفتن عکس و تهیه فیلم، یک روش روتین و همه گیر در فرقه رجوی است که باید اعضای گرفتار در زمان حیات شان به آنها تن دهند.

گویی زمان برای رهبران نادان مجاهدین در همان دهه شصت متوقف شده و آنان همچنان در توهم سرنگونی بسر می برند. غافل از اینکه کسی که باید سرنگون می شد شده و اکنون در حال احتضار در اردوگاهی در کشور آلبانی با کیلومتر ها فاصله از مرزهای ایران در انتظار مرگ بسر می برد.