مهوش سپهری رسما مینو فتحعلی را به مرگ محکوم نمود و در جلسات شورای رهبری گفت که به دلیل اینکه وی فرار کرده است می بایست کشته شود. تا اینکه سرانجام در سال 1382 خانم فتحعلی سر به نیست شد. مهوش سپهری در جلسات شورای رهبری رسما اعلام میکرد که هر کس از زنان شورای رهبری بخواهد از سازمان خارج شود سرش را کنار باغچه گذاشته و می بریم و حکم خروج شورای رهبری مساوی با مرگ است و بایستی قرص سیانورش را میل کنند!

در این میان آنچه که باید بدان توجه کرد اینکه: مجاهدین نیز تمام  توانمندی خود  در ارتباط با اقدامات ضدملی و ترفند هایی که شاید بتوان از آن طریق  شرایط سیاسی - اجتماعی ایران در همسویی با آمریکا را برهم ریخت، از طریق جان بولتون به سیاست های آمریکا تزریق کرده اند. اکنون آنها نیز چیزی بیشتر از این در چنته ندارند. بنظر میرسد مجاهدین زودتر از دولت مردان آمریکا به آخر خط باخت رسیده اند. گروهی که دیگر نه در سیاست های آتی دولت فعلی و نه در سیاست گذاری های  دولت های بعدی آمریکا جایگاهی نخواهند داشت.

تفتیش عقاید؛ یعنی اجبار اعضای به بیان تناقضات ذهنی در تمامی زمینه های مورد تصور از جمله جنسی و بهره کشی از جسم و جان اعضاء ، دو اهرم اصلی استثمار در درون تشکیلات مجاهدین محسوب میشود . . . پاکسازی هویتی،  جداسازی مردان از زنان ، بیگاری  کشیدن از اعضاء بدون پرداخت هر گونه وجهی، ممنوع الملاقات بودن آنها بویژه برای دیدن  اعضای خانواده هایشان، ممنوع السفر بودن و مهمتر از همه ممانعت از تولید نسل و همسر گزینی ، از بدترین موارد استثمار در درون تشکیلات مجاهدین  است که تاکنون در تاریخ معاصر دیده  شده است.

در واقع، در متدولوژی (روش شناسی) مسیر مبارزاتی مجاهدین با استفاده از مدارک دست دوم مارکسیستی مانند آثار فلسفی مائو، اصول مقدماتی فلسفه ژرژ پولیتسر و ماتریالیسم دیالکتیک و ماتریالیسم تاریخی استالین، روش شناخت دیالکتیک،  مورد بحث و آموزش قرار گرفت . بدین ترتیب مجاهدین با پذیرش این مباحث به عنوان اصول شناسایی دینامیک به مثابه علم، زمینه تجزیه و تحلیل آنان از اسلام بر اساس دیدگاهی مارکسیستی بوجود آمد. 

یکی از زشت ترین و وقیحانه ترین عمل  رهبران مجاهدین که همانا از خصوصیات گروههای فرقه ای بشمار میرود،  رودررو قرار دادن اعضای خانواده است . تا بدین ترتیب مرز فرقه مجاهدین با دنیای آزاد، که خانواده ها در صف مقدم آن هستند، را بیش از پیش مستحکم تر سازد. علی‌اکبر کلاته نیز از این ددمنشی مجاهدین رهایی نداشت.

هرچند این سیل که در تاریخ یکصدساله ایران بی سابقه است،  اکثر استانهای کشور را فرا گرفت، خانه های مردم  را ویران کرد و تعدادی از هموطنان ما را هم کشت. ولی تحمل آن برای مردم ما خیلی راحت از قبول خیانت هایی است که شما مجاهدین طی سالیان گذشته در حق مردم کشورمان روا داشته اید.

نشخوار حرفهای پمپئو و برایان هوک وزیران خارجه آمریکا و و نماینده ویژه آمریکا  در امور ایران مبنی بر بی اعتمادی بین مردم و حکومت و یا اطلاق وضعیت بسیار خطرناک اجتماعی به جهت تشدید تحریم ها ، از دیگر اقدامات مایوس کننده این جماعت شیطان صفت و نامرد در سه هفته اخیر برای سواستفاده های بیشتر از موضوع سیل های اخیر بوده است.

کانون های خیالی به واسطه از دست دادن پادگان مخوف اشرف و سپس کمپ ترانزیت لیبرتی و نهایتا ترک عاجل از آنجا و پرواز با بویینگ های عظیم مسافربری عربستان سعودی و استقرار در تیرانای آلبانی سرزبان رهبر فراری این فرقه تروریستی افتاد.  کانون های شورشی که مصداق طرح های موردی برای کشور کوبا و مربوط به 50 سال پیش می باشد.

شاید با جرات می توان گفت که هیچ امید و اشعه ای از این گروه تروریستی برای استحاله شدن و وفق نمودن خود با دنیای آزاد و دمکراتیک به چشم نمی خورد . حتی صاحبان واقعی این گروه که اینک جناح های تندروی امریکا می باشند می پندارند شرایط بسته بودن فضای داخل تشکیلات رمز استفاده های مجدد و مکرر آنها در ورطه های سیاسی متفاوت علیه مردم ایران می تواند باشد

کانون های شورشی هم مصداق بارز استراتژی جنگ مسلحانه مجاهدین از بدو تشکیل سازمان بوده که همواره هیچ نقشه راهی را برای حل مشکلات پیشرو پیدا ننموده و برآن بوده اند که پیشتاز و پیشرو !!؟؟ میتواند آن فضای مورد نظر را برای پیشبرد اقدامات بعدی خود فراهم نماید. ولی هرگز موفق نبوده اند.