ترامپ: «ما به عصر جنگ های دائمی پایان می دهیم . دیدگاه مشخص ما جهت دفاع از منافع حیاتی آمریکا !! بجای اصلی خود باز خواهد گشت . ما ژاندارم دنیا نیستیم . حل و فصل درگیریها در کشورهای دور از امریکا دیگر از وظایف ارتش امریکا بحساب نمی آیند . . . .»

هدف رجوی از خلق سی خرداد 1360 سرنگونی سریع دولت نوپای انقلاب و تکیه بر مسند قدرت و سپس پیاده سازی الگوها و آرمانهای حکومتی خویش بود،که هرگز محقق نشد. اما آنچه که طی سالیان بعد اتفاق افتاد اجرای همان الگوهای مورد علاقه رجوی در درون تشکیلات «مجاهدین» در قلعه اشرف در خاک عراق بود که نهایتا به یک فاجعه انسانی ختم گردید.

نشریه «مجاهد» که دیدگاه‌های فرقه مجاهدین را بازتاب می‌دهد، در یکی از شماره‌های اخیر خود تصویر ۱۵ بازیگر و یک ورزشکار ایرانی را روی جلد برد. تا بگوید آنان که مرگ مرجان را تسلیت گفته اند دارند از مجاهدین هم حمایت می کنند.

اگر رجوی در پیامی در پنجم فروردین 86 از دو سال باقیمانده ریاست جمهوری بوش تحت عنوان «تدبیر خود به دست شراب دو ساله پس از چهل سال رنج و غصه» نام می برد، و از اعضای نگون بخت در این فرقه تعهد می گرفت که تا پایان ریاست جمهوری بوش سازمان را ترک نکنند، حال بعد از 13 سال دربدری و فلاکت در انتهای پایان چهار سال ریاست جمهوری محبوبش ترامپ قرار دارد تا برای همیشه مُهر پایانی بر تمامی توهمات و دغل بازی های این مردک ابله و بی مقدار زده شود.

این دلقکان متوهم و مفلوک اگر زنده باشند چند سالی بیشتر عمر نخواهند کرد و آنچه در سالیان گذشته از آنها باقی مانده جز مزدوری و خدمت به بیگانگان بیش نبوده و آنقدر سند و مدرک هست که حتی نیاز به دادگاهی کردن و اثبات جرم را هم منتفی می کند.

آنچه که در این میان توجه مخاطبان ما را به خود جلب کرده است سکوت معنا دار و سانسور خبری حول شورش های 13 روزه ی مردم آمریکا بر علیه دولت حاکم بر این کشور در رسانه های رسمی و غیر رسمی جریان تروریستی «مجاهدین» است.

از طنز گردانی بر علیه خانواده ها، تا مصاحبه و میزگرد، و انواع و اقسام شامورطه بازی های مضحک در سیمای اسارت بار و شیطان منظر این فرقه همه و همه حاکی از این است که خانواده ها بخوبی نقاب از چهره بدنام و زشت این گروه را کنار زده و امید به آزادی از اسارت این فرقه بدنام در دل اسرای دربند این فرقه در آلبانی را زنده کرده اند.

هر ساله در سراسر دنیا در مانورهای نظامی در اتفاقی ناگوار اما شایع، سربازان جان خود را از دست می‌دهند؛ تفاوت ما فقط آنجاست که آن کشورها مثل ایران، گروههای بدنامی مثل مجاهدین و قلم به مزدانی خائن ندارند که حتی خون سربازان خود را دستمایه مطامع سیاسی کنند.

این حجم از خبرسازی در مورد دانشگاههای کشور فقط در کانال تلگرامی رسمی « مجاهدین » که تنها تعداد محدودی از پست ها را در آن قرار می دهد، اتفاق افتاده است. اما اگر کانال غیر رسمی این گروه را هم در نظر بگیریم مسلما با هزاران مطلب فیک در این خصوص روبرو خواهیم شد.

روزی روزگاری سران این فرقه بدنام به حضور میلیونی هوادارانشان در خیابانهای تهران افتخار می کردند، اما مشکل الان مریم رجوی این است که آنها از نیم میلیون نفر در تهران در سال 1360 به حدود 2000 نفر پیر و بیمار و علیل در بیابانهای آلبانی رسیده اند که اگر آنها هم از او گرفته شود، خود آمریکایی ها سران این فرقه را می کشند.