اصالت فرقه ها، زندگی برای مرگ است. شعارها هم برای جذب اعضای جدید است. انزوا طلبی و زندگی دور از اجتماع بشری هم با هدف تحمیل غیرانسانی ترین قوانین برده ساز بر علیه اعضای نگونبخت کارآیی دارد. بنابراین خلق مناسبت ها و روزهای خاص از دل زندگی ،دوست داشتن، امید به آینده ، تشکیل خانواده ، داشتن همسر و فرزند بدست می آید. ارزش هایی هرگز در فرقه مجاهدین جایی ندارد.

امروزه لیدر‌های ضدانقلاب و مدعیان آلترناتیوی نه تنها اصراری بر حفظ استقلال حتی در ظاهر ندارند، بلکه ابایی هم ندارند که وابستگی به دولت‌های دیگر را جار زده و با دیگر مزدوران در این زمینه رقابت کنند. که این هم نشان از قدرت کم آنهاست.

از جمله حاشیه‌های مهم سیرک ضد انقلاب در بلژیک برجسته شدن اختلافات میان لیدرهای اغتشاشات بود، تا جایی‌که سلطنت‌طلبان و عناصر مجاهدین به ضد خورد فیزیکی و لفظی با یکدیگر پرداختند.

بدیهی است آنچه که باعث افسارگسیختگی و ضدیت هیستریک رجوی با رضا پهلوی و مسیح علینژاد شده اینکه بنظر میرسد رهبران فاسد و بدنام مجاهدین، خود، بخوبی دریافته اند که دیگر دوران آنها بسر آمده و بعد از چندین دهه مزدوری و وطن فروشی و خدمت به سرویس های اطلاعاتی غربی مثل یک دستمال کثیف در حال دور انداخته شدن هستند. تا دلقک های بی هویت جدیدی به بازی گرفته شوند.

در ورای همه جفت انداختن ها و چرخیدن ها و کتک کاری بین اوباش وطن فروش یک سوال جدی باقی می ماند و آن اینکه؛ آیا پرویز ثابتی بیشتر جنایت کرده است یا مجاهدین؟ کدامیک بیشترین خیانت و طن فروشی را در حق مردم ایران کرده اند؟ و سوال آخر اینکه بلحاظ فردی آیا رجوی بیشتر فاسد و بدنام است یا پرویز ثابتی ؟

خروجی اغتشاشات اخیر با پادویی بی‌بی‌سی فارسی و اینترنشنال سعودی یا باید به وکالت به ساواکی‌ها وحشی یا تن دادن به فرقه تروریسی مجاهدین ختم بشود. این همان آینده تاریکی است که طراحان آمریکایی و صهیونیستی برای ایران بدون جمهوری اسلامی دنبال می‌کنند.

رجوی هنوز هم رمال و فریب کار است. پیام اخیر او پر از تناقض و سفسطه، و بازی با کلمات است، رهبری خودخوانده و تمامیت خواه و مردکی فاسد و تبهکار ، که فعلا از جمهوری دموکراتیک اسلامی به جمهوری دموکراتیک و انقلاب دموکراتیک سُر خورده، اما هنوز تشکیلات این فرقه به سبک دوران برده داری با ساختارهای فرقه یی اداره می شود!؟

آنچه که باید بزرگترین ظلم مجاهدین در حق یعقوب دادگر و دیگر منتقدین این فرقه دانست، اینکه رجوی آنان را تا زمانیکه زنده بودند تحت شدیدترین فشارهای روحی و روانی قرار داد و زمانیکه مرگ شان فرا رسید، آنان را «مجاهد خلق» نامید و بر سر و رویشان آرم این فرقه افراطی و ضد دینی و ضد ملی را آویزان کرد.

عمليات راهگشايي به معناي دقيق آن شكست رجوي در پهنه استراتژی تشکیل ارتش آزادیبخش بود. طي چندين ماه تلاش رجوي نتوانست آنچنانكه در شروع كار وعده آنرا داده بود كه انبوهي نيرو به سمت ارتش آزاديبخش و قرارگاه اشرف سرازير خواهد شد، اتفاق بيفتد و تنها تعداد محدودي نیرو آنهم با نيرنگ و فريب ستاد داخله به مناطق مرزي كشانده شده و به قرارگاه اشرف آورده شدند

باید گفت؛ مجاهدین مسجدشان مسجد ضرار است، نمازشان از جنس لشگر یزیدیان در روز عاشوراست و وضوعشان با خون 17000 ایرانی بی گناهی است که بدست این فرقه وحشی به شهادت رسیده اند.