فرقه رجوی تشکیلاتی جمع‌گریز با قوانین خاص است كه فاقد توانایی‌ها و مهارت‌های لازم برای زندگی با اجتماعی بزرگتر از فرقه به وسعت ایران است. آنها نه تنها نمی توانند الگو باشند بلکه خود نیاز به سالها درمان در بُعد جسمی، روحی و روانی و نحوه یادگیری اصول حضور در جامعه و اجتماع را دارند.

باید از پروژه اعزام کودکان اعضای مجاهدین به اروپا و آمریکا از عراق در سال‌های ۱۹۹۱ – ۱۹۹۰ ( ۱۳۶۹) بعنوان یک تراژدی تمام عیار و بعنوان سالی برای همدردی با کودکان اعضای مجاهدین در تاریخ یاد کرد. که رهبران مجاهدین با سنگدلی تمام این کودکان را از آغوش مادرانشان دزدیده و به بهانه حمله آمریکا به این کشور به اروپا و آمریکا منتقل کردند.

داستان کودک سربازان سابق در مجاهدین بخشی از سیاه ترین و تلخ ترین وقایعی است که در خاک عراق بدست رهبران مجاهدین در سرنوشت این کودکان رقم خورده است. تجاوز جنسی، تحقیر در جمع، کتک زدن و وادار کردن آنها به خشونت طلبی و بدست گرفتن اجباری سلاح تنها بخشی حنایات رجوی در حق این کودکان محسوب می شود.

حافظه تاریخی ایرانیان سبب شده که آن ها هرگز به غرب اعتماد نداشته باشند؛ استراتژی قدرتمند ایرانیان باعث فرار آمریکایی‌ها از منطقه شد.

ازدواج این موهبت الهی اولین ضربه به تابوت گندیده رجوی توسط هر جدا شده است که نسل کشی را در این فرقه رواج داده است. دنیای بیرون از فرقه دنیای نفس ها و حس خوب زندگی و در کنار هم بودن است. حسن دوست داشتن همسر و حس خوب پدر شدن.

مجاهدین در تعدادی از کانال های تلگرامی وابسته به این گروه که بدلیل بدنامی با نام های جعلی به خورد مخاطبان داده می شود، سعی کردند با آریه گرفتن عکس یکی از معدومین داعشی وی را با عنوان جعلی احمد رحمت‌آبادی، از کشته‌شدگان اعتراضات اخیر اصفهان، تحت عنوان «شهید آب» معرفی کنند. در حالی‌که او ابوایمان الکردی عضو داعش است که سه سال پیش در سوریه به درک واصل شده است!

قانونی شدن فعالیت های آسیلا نشانه بلوغ این تشکیلات است که پهنه های جدیدی را در راستای خواسته های بحق و قانونی شان بویژه درخواست ویزا برای خانواده هایشان و ایجاد ارتباط با گروههای سیاسی آلبانی برای هرگونه تبادل نظر و اشتراک مسائل انسانی مابین را میسر می کند.

شماری از جنایتکارانی که به عنوان عضو ارتش رژیم متجاوز صدام، در عملیات مجاهدین در سال ۶۷ بر علیه کشورمان شرکت داشتند، جنایت کردند و سرانجام توسط نیروهای نظامی ایران در اسلام آباد غرب به هلاکت رسیدند، همان زندانیانی بودند که در اثر رأفت و اغماض جمهوری اسلامی مورد عفو قرار گرفته و آزاد شده، اما مجددا به سازمان تروریستی مجاهدین – پیشاهنگان داعش – پیوسته بودند.

پیامی که کشاورزان و مردم اصفهان به نمایندگی از سوی مردم ایران به تمامی طیف های ضد انقلاب و در راس همه آنها به سران فاسد و بدنام مجاهدین دادند دردآور بود و اینکه این جنایت کاران جایی در بین مردم ایران نداشته و مشکلات مردم هم ربطی به آنان ندارد.

مجاهدین هر چند با توجه به تجربیات تروریستی و جنایتکارانه شان می توانند در کادر عملیات ایذایی و با هویت های جعلی افرادی را فریب داده و تحت عنوان «کانون های شورشی» خساراتی را به مردم ایران وارد کنند ولی هرگز نمی توانند پایگاه اجتماعی از دست رفته را دوباره بازگردانند