یکی از تکنیک‌های برجسته جنگ روانی، ایجاد حس ترس و ناامنی در میان مخاطبان است. مجاهدین با انتشار محتوای تصویری، مقالات تهدیدآمیز و تحلیل‌های تحریف‌شده، سعی دارد به جامعه ایرانی القا کند که حمله‌ای قریب‌الوقوع از سوی آمریکا یا متحدانش در راه است.

انسانهایی که سالهای زیادی را به امید یک دیدار با عزیزانشان سپری کردند، عقده ها و حسرت هایی  که نهایتا جانشان را گرفت و  آرزوهایی که  زیر خروارها خاک مدفون گشت.

اما اگر دقت کرده باشید پیام های هیجانی و باصطلاح خط و نشان کشیدن های این کوتوله بیمار اغلب زمانی است که اسرائیل یا آمریکا در کادر یک عملیات روانی در حال تهدید ایران به یک حمله نظامی هستند. چنین زمان هایی است که این پیر ابله از حول حلیم توی دیگ افتاده و تحت تاثیر روده درازی های اربابان ابله تر از خودش شروع به دادن پیام های هیجانی نموده و به مردم ایران و نظامش خط و نشان می کشد.

اعضای نگونبخت گرفتار در اردوگاه مانز، بدلیل سالها اسارت و قطع ارتباط با دنیای بیرون هرگز گذر زمان را درک نمی کنند. به همین دلیل هم هست که آنها از مراسمی که رهبران نادان و ابله مجاهدین تحت عنوان تحویل سال نو که کاملا جنبه تبلیغاتی دارد، تدارک دیده و به آنها تحمیل می شود، هیچ لذتی نمی برند.

مناسبت های ملی و میهنی در ایران همیشه یکی از ابزارهای تبلیغاتی و مصادره شادی های ایرانیان به نفع فرقه تروریستی مجاهدین بوده است

چند روز پس از ترور دو دانشمند هسته ای کشورمان ، فرقه تروریستی مجاهدین به مشارکت در شناسایی این دو دانشمند هسته ای اعتراف کرده و نوشتند: نقش شهریاری در برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ، بیش از این بارها توسط ما افشا شده است.

حال بعد از گذشت چندین دهه، تنها دو قاب از زنان ایرانی قابل تصور است. زنان پیشرو در علم و دانش و افتخار هر وطن پرستی در ایران و زنان نگونبخت در فرقه مجاهدین که مورد تجاوز جنسی قرار گرفته و در اردوگاه مانز در آلبانی به انواع بیماریهای روحی و روانی دچار شده اند.

مریم رجوی به شکست تمامی توطئه های این فرقه علیه مردم ایران در دهه های گذشته اعتراف کرد و علت آنچه آنرا «طولانی شدن مبارزه» می نامید، «استمرار نداشتن یک مبارزه عمیق فرهنگی و ایدئولوژیک» توسط این فرقه دانست!

یک حرف منطقی برای پایان دادن به سگ دعواهای این وحوش بر سر «رهبر» بودن و محبوبیت بیشتر  داشتن وجود دارد و آن اینکه هر سه (رضا پهلوی، مسعود رجوی و مریم رجوی)  بمیرند تا ببینند آیا کسی یادی از آنها خواهد کرد یا خیر و چه تعداد دنبال تابوتشان راه خواهند افتاد!

رهبر مجاهدین و سطلنت طلبان سالها تلاش کرده اند خود را بعنوان رهبران ایرانیان جا بزنند. اما وضعیت فلاکت بارشان نشان می دهد که آنها در تشکیل جریان مردمی در فضای سیاسی – اجتماعی ایران شکست خورده اند. و صرفا به درد موزه عبرت برای نسل های آینده می خورند.