صدام حسین پس از گذشت ۸ سال جنگ با ایران اعتراف می‌کند که این جنگ یک "توطئه" برای ضربه زدن به توانایی های دو کشور بوده است. توطئه‌ای که از سوی ائتلاف کشورهای عربی و بیگانگان تغذیه شد.

عزم جمهوری اسلامی ایران در تعقیب و به کیفر رساندن جنایتکارانی همچون فرقه تروریستی مجاهدین بخوبی نشان می دهد که هیچ جنایتی در حق مردم ایران بی کیفر نخواهد نماند. بنابراین این اقدام می تواند بار دیگر امید را بیش از پیش در قلب و روح بازماندگان کسانی که طی 4 دهه گذشته به دست این جانیان به شهادت رسیده اند زنده کرده و عدالتی که دهه هاست به انتظار آن نشسته اند را محقق کند.

سقوط صدام حسین و دور ریخته شدن مجاهدین توسط خلق های ایران و عراق از خاک ایندو کشور و زمین گیر شدنشان در خاک آلبانی میوه تلخ درختی است که رهبران مجاهدین خود آنرا کاشتند و خود آنرا خوردند.

پذیرش قطعنامه 598 از سوی ایران هرگز در استراتژی رجوی جایی نداشت. تحلیل رجوی از جنگ ایران و عراق این بود که جمهوری اسلامی ایران هرگز به جنگ پایان نخواهد داد. چرا که حیات سیاسی حاکمیت ایران روی دو پایه‌ی؛ جنگ با عراق و سرکوب در داخل کشور استوار است و هرکدام از این دو پایه را از دست بدهد سقوط خواهد کرد!

عمليات انتحاري، خودسوزي، خشونت ورزي ، ترور و جنگ افروزي که در قاب وطن فروشی تمام عیار معنا و مفهوم پیدا می کند از محصولات ایدئولوژی رجوي است .

مسعود رجوی در دیدار با سپهبد طاهر جلیل حبوش رئیس سازمان کل اطلاعات عراق در سال ۱۹۹۹ میلادی (۱۳۷۸ شمسی): «کاخ سفید و کاخ الیزه می دانستند . . . چه کسی حزب جمهوری را در ایران منفجر کرد . . . ولی صفت تروریست هم به ما نزدن!»

با قبول واقعیت‌های ایران توسط کشورهای اروپایی فصل جدیدی از مقابله و فشار علیه فرقه تروریستی مجاهدین آغاز شده است. لذا این فرقه در آغاز کابوس دیگری قرار گرفته است و محدودیت‌های بیشتری را شاهد خواهد بود. این محدودیت ها می تواند موجی از یاس و ناامیدی را در بین اعضای این فرقه حاکم کرده و به ریزش نیرو هم در داخل تشکیلات و هم در سطح هواداران ایرانی این فرقه در کشورهای غربی منجر شود.

دو سرفصل؛ خروج غیر قانونی مسعود رجوی از مرز پاکستان و رفتن به فرانسه با هدف حضور در جلسه سرویس های اطلاعاتی غربی و بازگشت از فرانسه به عراق در سال 1365 نشان میدهد که رجوی از همان فردای انقلاب برای بدست گرفتن قدرت سیاسی در ایران تبدیل به مهره امپریالیسم آمریکا شده و عامل اصلی تحمیل خشونت و تروریسم بر مردم ایران بوده است.

مریم رجوی در سال ۱۳۷۲ به عنوان رئیس‌جمهور منتخب مقاومت ایران توسط شورای ملی مقاومت انتخاب شد تا بعد از براندازی حکومت جمهوری اسلامی تا تأسیس مجلس مؤسسان و انتخاب رئیس‌جمهور، ریاست‌جمهور موقت کشور باشد. او از آن سال تاکنون (30 سال) است که منتظر سقوط جمهوری اسلامی است و هر سال هم شعار «امسال سال سرنگونی است» سر می دهد!

رهبران فاسد و بدنام مجاهدین با اینگونه اقدامات نشان دادند که هرگز حب وطن نداشته و به همین دلیل هم تاکنون به جز یک فروشنده وطن ، هیچ نقش دیگری بر عهده نداشته اند.