اگر از حضور مجاهدین در خاک عراق به مردم این کشور سودی رسید حتما برای مردم آلبانی نیز خواهد رسید. یکی از خاطرات تلخ برای مردم عراق کشتار مردم کردستان این کشور در بهار سال 1370 در جریان جنگ اول خلیج فارس، بود که بدست سازمان مجاهدین اتفاق افتاد.

مسلما اشتراکات زیادی بین ایرانیان آسیلا با مردم آلبانی وجود دارد. فرهنگ های نزدیک بهم، اعتقادات مشترک، محبت و دوستی ، دوری از خشونت و تروریسم ، انسان دوستی و یکرنگی و بالاتر از همه اینها ازدواج مردان ایرانی مقیم، با زنان آلبانیایی بخشی از پیوند مستحکم و ناگسستنی ایرانیان آسیلا با مردم آلبانی است.

اردوگاه بشدت قرنطینه شده مجاهدین در آلبانی با کمتر از 2000 عضو سالمند، موزه عبرت تاریخ معاصر ایران است. موزه ای شیشه ای که نسل های امروزی ایران در حال نظاره تمامی ابعاد و زوایای بیش از 4 دهه جرم و جنایت و وطن فروشی فرقه ی جنایتکاری هستند که روزی روزگاری ادعاهایش برای مبارزه با امپریالیسم گوش جهان را کَر کرده بود.

فرقه رجوی در کانال های تلگرامی خود با جعل اخبار و اینکه «نیروهای وابسته به گروه‌های نیابتی رژیم ایران به‌سوی معترضان عراقی آتش گشودند»، ماجراجویی جریان صدر را به آنچه که «مخالفت مردم عراق با جمهوری اسلامی ایران» نامیده می شد جا زده تا شاید آشوب ها به مجادله ای بین ایران و عراق تبدیل شود.

بیش از هفده هزار شهید ترور در ایران وجود دارد. حدود 12000 نفر از این شهدا توسط سازمان مجاهدین به شهادت رسیده‌اند. حدود 1000 نفر از کارگران و حدود 110 زن توسط مجاهدین به شهادت رسیده‌اند. اکثر افرادی که در دهه 60 ترور شده‌اند، زمان افطار و در ماه رمضان و جلوی چشم خانواده‌شان شهید گردیده‌‌اند. در میان شهدای ترور از کودک شیرخواره تا پیرمرد بالای 90 سال وجود دارد. بدین ترتیب باید گفت به این شکل گسترده در هیچ کشوری مسئولین ترور نشده‌اند.

مقایسه میز کتاب مجاهدین در شهر هامبورگ آلمان و بروکسل بلژیک که در پنجم شهریور 1401 توسط مجاهدین برگزار گردید با میز کتاب آسیلا در آلبانی بخوبی منزوی بودن آنها حتی در بین مردم کشورهایی که در آنها زندگی می کنند را نیز بخوبی نشان می دهد.

متوسل شدن به بهانه ی تهدیدات تروریستی از سوی ایران در آلبانی، کشوری  که عضو ناتوست مسلما بهانه ای سخیف و البته خنده دار است. هرچند این خبر توانست این فرقه را تا مدتی روی آنتن خبری ببرد. ولی آنچه که مهم بوده و است اینکه برای اولین بار اجازه برگزاری گردهمایی به مجاهدین داده نشد. و این نقطه عطفی در محدود کردن فعالیت های این فرقه در کشورهای اروپایی بعد از اخراج از فرانسه محسوب می شود. که باید منتظر اتفاقات بعدی بود.

تمامیت‌خواهی رهبران مجاهدین و اعتیاد برای بدست گرفتن قدرت سیاسی به هر قیمت با ایدئولوژی رادیکال، باعث عادی‌سازی مفهوم خشونت و در نهایت موجب بازتولید، دگردیسی و معنازدایی از مفهوم خشونت شده است. بنحویکه مجاهدین استفاده از خشونت عریان را حق طبیعی خود می‌شمارند.

تشتک رسوایی رجوی سالهاست از بام بر افتاده و کِشتی توهمات او در سواحل آلبانی به گِل نشسته است. بنابراین باید به مسعود رجوی «مرد بیمار» مجاهدین لقب داد.

آبروریزی برای مریم رجوی با شورای رهبری بی سوادش روزی بود که افسران ستادی عراق برای بازدید از مانور کامپیوتری باصطلاح رزمندگان مریم رجوی به قرارگاه علوی آمدند. این بازی از مانیتورهای بزرگی که برای همین کار در سالن کار گذاشته شده بود قابل رویت بود.