این افراد اینقدر خودخواه و نادان هستند که به دلیل مخالفت با نظام و یا مخالفت با برخی قوانین، حاضر هستند تقاضا کنند کشور نابود شود تا شاید شرایطی که آنها می خواهند مهیا شود. بد نیست به اینها یادآوری کنیم که بیش از چهل سال است در همین رویا می باشند، عمر آنها تمام خواهد شد اما هم ایران و هم ملت ایران باقی خواهند ماند و ایرانی ها قلم پای هر کسی که بخواهد به مرز و بوم آنها تعدی کند را خواهند شکست.

گروه تروریستی «مجاهدین» تلاش کردند با گنجاندن کلماتی مثل «اقدامی بسیار سیاسی» و یا «امضاء سند» در متن این گزارش آنرا مهم جلوه داده و به خورد اعضای این گروه در اردوگاه آلبانی بدهند. این مفهوم را می توان در صحبت های خانم زهره اخیانی از اعضای شورای رهبری «مجاهدین» که طرف حساب «امضاء این سند»؟! بوده دریافت، که فریبکاری بعنوان یک خصیصه و صفت فرقه ای تا کجا در پوست و گوشت سران این گروه رخنه کرده است.

در حالیکه مجاهدین بدنبال درج چنین خبر مضحکی در سایت رسمی این گروه بودند، ناسا تصاویر ماهوارهای از حمله یمنی ها به تاسیسات نفتی عربستان سعودی انتشار داد که همچنان در حال سوختن است. و عربستان نتوانسته آتش را خاموش کند. دود غلیظی نیز منطقه مورد هدف را فرا گرفته است. بنحویکه این تصاویر در اکثر رسانه های بین المللی نیز درج گردید.

مطمئنا بازنشر حرفهای استیون منوچین وزیر خزانه داری، مایک پمپئو وزیر امور خارجه و جان بولتون مشاور امنیت ملی رئیس‌جمهور آمریکا و مرد محبوب رجوی نشاندهند این است که این وامانده تنها به جنگی دل بسته است که ممکن است توسط آمریکا علیه ایران آغاز گردد. در هر شرایطی مطالب ضدانسانی و ضدایرانی نئوکان ها  مثل جان بولتون بعنوان مبنا و پایه «دمکراسی» !!! زینت بخش پیام های رجوی است تا با نشخوار آن به سالمندان این گروه در آلبانی روحیه بدهد.

بنابراین داستان زندگی حسنیه حق وردی هم جدای از داستان زندگی دیگر بردگان فکری رجوی نیست. چه آنهایی که توسط خود فرقه در دام مرگ افکنده و کشته شدند. چه آنانی که خود از فشارهای طاقت فرسای این گروه دست به خودکشی زدند و بقیه، هر چند هنوز زنده اند ولی گرفتار پیری و بیماری از یک سو و مشکلات روحی و روانی از سوی دیگر هستند.

این کارناوال نشان داد که مریم رجوی علاقه وافری به مجسمه شیر البته در تعداد زیاد، سردر ورودی شبیه سازی شده از قلعه اشرف در عراق (نماد فرقه گرایی و انزوا از اجتماع) و هوا کردن بالون در آسمان آلبانی دارد. ضمن اینکه تغییر رنگ لباس و روسری زنان از رنگ قرمز و سبز تیره به طیفی از رنگ آبی، و یا  استفاده از پیراهن سفید با مانتوی مشکی اوج تنوع، دموکراسی و باز گذاشتن دست زنان فرقه در انتخاب پوشش را نشان میدهد؟؟!!

قاسم عابدینی در مجموعه یادداشت های خود، ذیل عنوان «فرهنگ سازمانی» مطالبی را مطرح نموده است که بی تردید به خاطر آنکه نگرشی از درون و نوعی خود واکاوی است، از شانی دیگر برخوردار است. چکیده ای از آنچه با عنوان فرهنگ سازمانی نگارش یافته، همراه با نگاهی که خود به منظر سازمان در مقاطع گوناگون داشته و آن را با دیگر سازمان ها، احزاب و فرقه ها سنجیده و قیاس کرد، عرضه می شود تا خوانندگان بهتر در یابند که سازمانی این چنینی که «رهایی زن»را فریاد می زد، چگونه برای حفظ جان اعضای مذکر خود زنان و دختران را به قربانگاه می فرستاد و سرنوشتی نامعلوم را برای آنان رقم می زد.

عجله مریم رجوی برای شروع جنگ قابل فهم است. چرا که او بخوبی می داند ادامه عمر ننگین سیاسی مجاهدین در خارج از مرزهای کشورمان، تنها به شکاف تضاد های آمریکا با ایران بستگی دارد. و نهایتا با بهم آمدن این شکاف در قالب هرگونه مصالحه سیاسی در آینده، عمر خیانت بار آنان نیز بطور تاریخی پایان خواهد یافت.

رجوی در ورق پاره موسوم به پیام شماره 13 خود، با وقاحت و پررویی تمام ادعا می کند که مردم ایران از این گروه حمایت می کنند ولی جای تعجب اینجاست پس چرا خودش مفقودالاثر و گروهش در بیابانهای آلبانی سرگردان و در انتظار مرگ هستند.

در کنار همه اینها، همراهی جداشدگان با خانواده ها در سه سال و نیم تحصن و پایداری در پشت درهای بسته قرارگاه اشرف و لیبرتی بود که منجر به برچیده شدن یکی از مخوف ترین زندان های ذهنی و فرقه ای تشکیلات مجاهدین در خاک عراق  را رقم زد.