استفاده‌ی ابزاری از کودکان در مجاهدین سابقه‌ی طولانی دارد، به‌نحوی که کودکان شیرخوار هم از نگاه ابزاری رجوی در امان نبودند و اگر به روزهای بعد از شروع فاز نظامی در ایران برگردیم، اصلی‌ترین اسبابِ دست عادی‌سازی اعضای مجاهدین برای ترددهایشان کودکان معصوم و بی‌گناه بودند.

تصویب قانون حجاب در ایران بهانه ای شده تا این کوتوله پیر و بیمار که در حال سقط شدن است ، بار دیگر اراجیفی را سرهم کرده و با واق واق کردن هایش خود را حامی زنان ایران نشان دهد. در حالیکه در تشکیلات خود این فرقه از زنان خواسته می شد صدای ظریف و زنانه خود را به صدای مردان تغییر داده و با مردانِ در تشکیلات با خشونت رفتار کنند تا کسی نگاه هوس آلود به آنها را نداشته باشند!

تاریخ هرگز سرسپردگی و مزدوری  ایندو وطن فروش به چنین رژیم جنایتکاری را فراموش نخواهد کرد.  یکی در خفاء و پنهانی و دیگری بطور علنی و آشکار در خدمت اهداف کثیف و ضد انسانی رژیمی بودند که هم اکنون سران آن توسط دادگاه بین المللی لاهه بعنوان جتایتکار جنگی در غزه اعلام و حکم بازداشت شان صادر شده است.

اصولاً واکنش شدید جامعه بین المللی نسبت به فجیع‌ترین و شنیع‌ترین اعمال و اقدامات در قالب جرم انگاری و توصیف این اعمال به عنوان جنایت بین المللی هویدا می‌گردد ژرف اندیشی در دیباچه و سایر مواد اساسنامه دیوان کیفری بین المللی در خصوص نفی مرور زمان به خوبی گویای چنین رویکردی از سوی جامعه بین المللی است.

رجوی چند سالی است که با عنوان  دهان پر کنی بنام «کانون های شورشی» در داخل کشور مانور می دهد.  اما بعد از چند سال که تق آن درآمد و مرزهای غربی کشور هم  از وجود تجزیه طلبان مزدور پاکسازی شد، تروریست های جیش الظلم به تنها نقطه امید این فرقه تروریستی در جنوب شرق کشور تبدیل گردید و تلاش کرد در همکاری نزدیک با این گروه تروریستی بویژه در فضای مجازی ، امنیت  استان سیستان و بلوچستان را در معرض خطر قرار داده  و برای عوامل خود و دیگر تروریست های جانی جای پایی ایجاد کند.

«کانون شورشی» رجوی ، که روزگاری قرار بود به عنوان نیرویی برای مقابله با جمهوری اسلامی از سوی مجاهدین مورد استفاده قرار گیرد امروز با شعار مرگ بر رجوی در اردوگاه مانز آلبانی گریبانگیر خودشان شده و این فرقه تروریستی را از درون در آستانه‌ی فروپاشی قرار داده است.

تشکیل لایه ای به نام «شورای رهبری» توسط مسعود رجوی با معاونت مستقیم مریم رجوی در دهه هفتاد هجری شمسی و در بهبوحه باصطلاح «انقلاب ایدئولوژیک»، بعنوان خلوتگاه و خانه فساد مسعود رجوی، لکه ننگی بر پیشانی فرقه تروریستی مجاهدین است. اقدامی که تاکنون در هیچ برهه ای از تاریخ معاصر ایران دیده نشده است.

از آنجایی که اعضای مجاهدین سال‌هاست که نمی‌توانند خانواده‌های خود را ببینند، از والدین، خواهر و برادر خود دوری کرده‌اند. این داستان‌ها حس عمیقی از ترس و نگرانی ایجاد می‌کنند، زیرا نشان می‌دهند که این فرقه چقدر می‌تواند کنترل‌کننده و محدودکننده باشد. در دنیایی که پیشرفت های تکنولوژیکی امکان ارتباط با تمام دنیا را فراهم می کند، عجیب است که این گروه همچنان از اعضای خود به سبک دوران قدیم و جدا از دنیای واقعی استفاده می کند.

رجوی که با ترور شهید سیدحسن نصرالله فکر می کرد همه چیز تمام است، از حول حلیم توی دیگ افتاد و در پیامی به «شورشگران» خیالی خود در ایران آماده باش داد! اما خیلی زود و مثل صیاق چند دهه گذشته بازهم رشته های این مردک شل مغز با حماسه موشکی ایران در قلب اسرائیل پنبه شد.

بدیهی است رهبران فاسد و بدنام مجاهدین که در ترور دانشمندان هسته ای کشورمان با اسرائیل همکاری کامل اطلاعاتی داشته و از شهادت آنان ابراز خوشحالی می کردند دیگر هیچ مرزی در ابراز خوشحالی از ترور رهبران نیروهای محور مقاومت و همکاری با جنایتکاران اسرائیلی نداشته باشند.