حرف مشترک خانواده ها این است که دولت آلبانی باید شرایطی را فراهم آورد تا آنها بتوانند بدون فشارهای فرقه رجوی با عزیزانشان را در بیرون از اردوگاه این گروه در آلبانی ملاقات کنند

رهبران مجاهدین خلق اعضای سازمان را مجبور به انجام کارهای سخت فیزیکی بدون هیچگونه دستمزدی می کنند تا هرگز فرصتی برای فکر کردن نداشته و به مرور مستهلک شوند، و این بزرگترین ظلم در حق اعضای گرفتار در اردوگاه این گروه در کشور شماست.

در طی این  ۱۳ سالی که از نزدیک با این تشکیلات کار می‌کردم هیچ وقت آزادی عمل و آزادی انتخاب نداشتم. ازدواج ممنوع بود ابراز احساسات ممنوع بود خاطرات خانواده و یاد کردن پدر و مادر و خواهر و برادر ممنوع بود.

سازمان نه تنها باعث پیشرفت و بهبود زندگی ما نشد بلکه ما را از داشتن امکانات اولیه محروم می کرد به عنوان مثال ما حق ازدواج نداشتیم و یا حق نداشتیم آزادانه زندگی کنیم و حتی امکاناتی مانند تلفن، رادیو نیز نداشتیم تا بتوانیم با خارج از قرارگاه تماس داشته باشیم. ساعت ها از ما کار می کشیدند بدون اینکه دستمزدی به ما بدهند.

آقای قادر رحمانی طی نامه ای از آقای کریم خان دادستان کیفری دادگاه لاهه می خواهد که سران سازمان مجاهدین را برای پاسخگویی اعمال خود مورد بازخواست قرار دهد

سران سازمان مجاهدین خلق حتی مدعی شده بودند که در کارت های صادره باید عضویت در سازمان مجاهدین خلق نیز قید گردد. یعنی این که درست بر اساس سیستم برده داری نوین، صاحب برده ها هم در کارت های شناسایی مشخص باشد.

ما خانواده ها سالهاست در انتظار یک تماس تلفنی، یک نامه و یک دیدار ساده با عزیزانمان در سازمان مجاهدین خلق در کشور آلبانی هستیم. ما اقدامات زیادی را از طریق ارگان های مختلف ملل متحد و سازمان های بین المللی انجام داده ایم ولی متاسفانه تاکنون به هیچ نتیجه ای نرسیدیم.

تاریخ، مردان جنایتکار زیادی را به خود دیده است. ولی آنچه که رجوی را از آنان متمایز می سازد، اوج وقاحت، دریدگی و بی شرمی تمام عیاری است که در جسم و جان، و روح و روان این مردک پلید شیطان صفت وجود دارد.

آقای نخست وزیر علاوه بر جداشدگان سایر اعضای سازمان هم که در حصار سران فرقه رجوی در کشور شما تحت اسارت به سر می برند نگاهشان بسوی شماست که آنان را بطور قانونی مورد حمایت قرار دهید. تا در فضای آزاد و به دور از گونه فشار و تهدیدی، برای آینده خود تصمیم گیری کرده و یک زندگی بدون فرقه را تجربه کنند.

رسول تقی نژاد: رشید در سال 1359 در جبهه نفت شهر توسط نیروهای عراقی اسیر و تا سال ۱۳۶۷ بمدت ۸ سال در اسارتگاههای صدام حسین بسر برد. سپس برادرم توسط صدام به فرقه رجوی تحویل داده شد. اگر تا آن زمان ما می توانستیم از طریق صلیب سرخ با برادرم رشید در ارتباط باشیم از زمانی که وی تحویل فرقه رجوی شد این ارتباط نیز قطع گردید.