فرقه رجوی بعد از سالها وطن فروشی برای کسب قدرت در ایران،  امروز به مرحله ای رسیده است که دادگاه های نمایشی و توطئه چینی علیه ایرانیان مقیم خارج به پیروزی های بزرگ آنها تبدیل شده است!

از ابتدای حضور این فرقه در عراق بزرگترین چالش آنها حفظ اعضاء در این سازمان بود و طی سالهای گذشته نه تنها تعداد اعضای این فرقه بیشتر نشده بلکه عوامل متعدد از مرگ گرفته تا جدایی اعضاء، این فرقه را دائما کوچکتر و کوچکتر کرده است.

از دهه‌ی ۶۰ تا قبل از حمله نیروهای آمریکا به عراق مسعود رجوی و سران این فرقه سعی می‌کردند اعضا را با روش‌های تهدید و شکنجه در سازمان نگه دارند. اما بعد از حمله آمریکا به عراق و خلع سلاح این گروه تروریستی روش تهدید و شکنجه به ایجاد ترس و فریب تغییر کرد.

بدون وجود اعضا در این فرقه موجودیت مریم و مسعود دیگر معنا ندارد و اگر روزی فرقه به این نقطه برسد حمایت های مالی کشورهای حامی «مجاهدین» قطع خواهد شد.

بنابراین مریم رجوی برای اینکه بتواند این حمایت ها را همچنان حفظ کند مجبور است اعضا را به روش های مختلف نگه دارد. بیگاری و سواستفاده از اعضاء ترفند همیشگی فرقه برای حفظ آنهاست. فقط . روش های سو استفاده است که در آن تغییر پیدا می کند.

در زمان حضور این فرقه در عراق وقت کاری اعضا را با کارهایی مانند کارگری و یا باغبانی و یا نظافت پر می کردند تا آنها مجالی برای فکر کردن و یا تعامل با هم نوعان خود نداشته باشند.

زمانی هم که عراق آنها را اخراج کرد و مجبور شدند به کشور آلبانی بروند مدت کوتاهی اعضا به حال خود رها شدند و این بیکاری باعث شد که تعداد زیادی از آنها به خود بیایند و این فرقه را برای همیشه ترک کنند.

سران فرقه رجوی بعد از دیدن این وضعیت مجبور شدند افراد را به بیرون از شهر انتقال دهند و شرایطی مانند قرارگاه اشرف در عراق را برای آنها بسازند.

محلی که آلبانی برای آنها تدارک دیده بود سوله هایی بودند که از جنگ جهانی دوم به جای مانده بود و خرابه‌ای بیش نبودند.

این به نوعی برای فرقه یک موفقیت محسوب می شد و می توانست اعضا را تا مدتها در این خرابه مشغول کند. با این روش اعضا مانند زمانی که در عراق بودند دوباره با کارگری و مزرعه داری و کارهایی مانند این تا مدتها مشغول شدند.

اعضای بخت برگشته مجاهدین سیاهی لشکری بیش برای این فرقه نیستند و در هر کشوری که باشند باید در اسارت این فرقه باشند.

حال  بعد از اینکه دیگر جایی برای مشغول سازی اعضا وجود ندارد، همچنین با توجه به کهولت سن آنها انگیزه ای نیز برای ادامه راه ندارند، بنظر می رسد امروز دادگاه های نمایشی تعدادی از ایرانیان در برخی از کشورهای اروپایی نیاز مبرم فرقه رجوی باشد تا با پیروزی قلمداد کردن آنها  بعنوان دستاورد ۴۰ ساله شاید دهان اعضای سازمان از سوالات متعدد از سران فرقه برای سالها سر کار گذاشته شدنشان را ببندد.

فرقه رجوی در همکاری با سرویس های اطلاعاتی و با زد و بندهای سیاسی و رشوه به مقامات سیاسی و قضایی برخی از دولت های اروپایی سوژه های خود را توسط پلیس آن کشورها دستگیر می کنند و بدون وجاهت فانونی و با تولید اتهامات بی اساس دادگاه های نمایشیتشکیل می دهند.

یک روز برای آقای اسدی دادگاه برگزار می کنند و روز دیگر برای آقای حمید نوری اما این دادگاه‌ها بدون ارائه هیچ مدرکی فقط با صحبت شاهدانی که همگی از فرقه رجوی بوده و خود روزی در داخل کشور و بعد از پیوستن به ارتش صدام مرتکب انبوه جنایت شده اند ،  اقدام به دادن حکم می کنند.

در این میان آنچه که مضحک و خنده دار است اینکه ؛ چطور می‌شود از اعضایی که در دادگاه به عنوان شاهد استفاده می شود اگر  روزی بخواهند از این فرقه تروریستی جدا شوند می‌شوند مزدور!

نتیجه اینکه دستاورد چندین دهه فعالیت های تروریستی مجاهدین در داخل کشور، ملحق شدن به ارتش صدام و همراهی کردن نیروهای عراقی در جنگ علیه ایران، همکاری همه جانبه اطلاعاتی و مزدوری به اغلب سرویس های اطلاعاتی غربی و عربی و . . . اخراج این فرقه  از خاک عراق و تبعید به کشور کوچک آلبانی است. بنحویکه از زمان حضور این فرقه در خاک آلبانی؛  جدایی ها و مرگ و مرگ و میر اعضاء صلی ترین معضل رهبران فاسد و بدنام مجاهدین بوده است.

بنابراین تولید پیروزی در عرصه های مختلف نیاز مبرم و حیاتی سران فرقه در اداره اردوگاه اشرف در آلبانی با هدف  بستن دهان منتقدین محسوب می شود.  حال امروز موضوع دادگاه های نمایشی و گرفتار کردن افراد بی گناه در آن بهترین بهانه برای  پیروزی این فرقه از کار افتاده است.