هر روز که از عمر نامبارک این فرقه می گذرد فریب های تازه ای را رونمایی می کنند تا شاید بتوانند چند صباحی بیشتر به ارتزاق از پول های کثیف غربی و عربی بپردازند. اما گویا تاریخ انقضای این فریب ها کوتاه مدت بوده و باید مدام در حال ساخت جدید ترین آنها باشند که در جدیدترین این دروغ پردازی ها، اوضاع زندان ها و زندانیان در ایران به بهانه شیوع کرونا است که سران این گروه را نگران کرده است!

البته ما هم نگران بیش از ۲۰۰۰ زندانی در اردگاه بشدت محافظت شده «مجاهدین» در زندان مانز Manez آلبانی هستیم.

سلامتی این نفرات که از سال ۱۳۹۲ از زندان «مجاهدین» در اشرف در خاک عراق به این زندان در کشور کوچک آلبانی در منطقه بالکان انتقال داده شده اند به یکی از نگرانی های مهم خانواده های آنها بدل شده و خواستار آزادی هرچه زودتر آنان هستند.

زندانی که توسط مسعود رجوی در قرارگاه اشرف در خاک عراق  احداث شد و هم اکنون مریم رجوی زندانبان اصلی آن در کشور آلبانی است.

علی رغم دروغ پردازی فرقه رجوی از وضعیت زندان های ایران طبق دستوری که رئیس قوه ی قضائیه ایران صادر کرده حدود ۷۰ هزار زندانی به مرخصی یک ماهه رفته اند. اما جالب هست بدانیم که چه محکومینی شامل این مرخصی نمی باشند.

محکومین جرایم سرقت‌های مسلحانه و سارقین دارای محکومیت بیش از ۵ سال و محکومین به سرقت دارای بیش از یک فقره محکومیت مشابه، جاسوسی، اقدام علیه امنیت کشور که محکومیت آنها بیش از ۵ سال باشد، آدم‌ربائی در صورت عدم گذشت شاکی، اسیدپاشی، قاچاق و خرید و فروش سلاح بیش از ۲ قبضه، محکومین کلاهبرداری کثیرالشاکی و محکومین به قصاص و اعدام و حدود شرعی. این محکومین شامل مرخصی نمی باشند.

اما چرا مریم رجوی باید از این محکومین که آسایش و امنیت اجتماعی مردم و جامعه را به خطر انداخته اند دفاع کند؟

در چند روز اخیر تعدادی از زندانیان در شهر سقز و خرم آباد بدلیل ترس از مبتلا شدن به ویروس کرونا از زندان فرار کردند. البته خیلی از آنها مجددا دستگیر و تعدادی نیز خودشان داوطلبانه به زندان بازگشتند.

البته اینگونه موارد از زمانی که زندان و زندانی بوده سابقه داشته و تازگی چندانی ندارد در حالی که زندان و زندانی در تمدن غرب که ادعای جهان اول را دارند وجود دارد.

اما  موضوع فرار این زندانیان ابزاری شد تا بار دیگر دستگاه منگول تبلیغاتی «مجاهدین» راه بیفتد.

بدین ترتیب با توجه به شیوع ویروس کرونا که مردم و دولت مردان کشورمان را درگیر خود کرده است، سران «مجاهدین» فرصت یافتند در یک عملیات روانی دیگر، اینبار با موضوع  «حقوق بشر» ، با ترفند نگرانی از وضعیت زندانیان با ارسال انواع و اقسام نامه ها به سازمان ملل که خواستار بازرسی و رسیدگی به زندان های ایران باشند.

البته حقوق بشری که به نفع آنها باشد، نه حقوق بشری که به ضررشان باشد. چون سالهاست این فرقه اعضای خود را  از نعمت – داشتن پدران و مادران و فرزندان، چه در زمانی که مردم ایران را ترور کردند و چه در زمانی که فرزندان این سرزمین را با فریب های گوناگون و با کشاندن آنان به قرارگاه اشرف به ورطه سقوط کشاندند – محروم کردند.

بنابراین گفتار و عمل سران فرقه رجوی پر از تنافض است. جریان تروریستی که در قلب اروپا  برای خود زندان دارد و به هیچ سازمان و ارگانی اجازه بررسی هم نمی دهد چطور از ارگانهای بین المللی درخواست بازرسی از زندان های ایران را می کند؟!

نتیجه اینکه عملیات روانی این فرقه که بر پایه دروغ و فریب سوار است هرگز  نمی تواند جایی در بین افکار عمومی مردم جهان و ایران داشته باشد. سران فرقه هرچه بیشتر در این وادی طی طریق می کنند بیشتر از هر زمان دیگری باعث رسوایی و بی آبرویی شان در بین مردم ایران می شود.