قرائن و شواهد موجود کمترین تردیدی باقی نمی‌گذارد که دولت بشار اسد در نتیجه حمله مشترک آمریکا، اسرائیل، ترکیه و اردن سقوط کرده است و تروریست‌ها فقط ماموریت اجرای دستورات دیکته شده را بعهده داشته‌اند.

تروریست‌ها در همان ساعات اولیه هجوم به صراحت اعلام کردند که اسرائیل را به رسمیت می‌شناسند و حتی از دوستی با رژیم صهیونیستی سخن گفتند! اگرچه بدون این اظهارات نیز به وضوح می‌توان دید که مواضع تروریست‌ها با مواضع بارها اعلام شده صهیونیست‌ها درباره مقاومت و سوریه انطباق کامل دارد.

بعد از سقوط دولت اسد نیز  اسرائیل بلافاصله شروع به پیشروی در خاک این کشور  نمود و با بمباران های هوایی مستمر سعی کرد  توانمندیهای نظامی بویژه در حوزه هوایی و پدافند هوایی این کشور نابود سازد.

در اینجا این سوال مطرح می شود؛ آیا در میان چند ده‌هزار عضو گروه‌های مسلح تروریستی که از شمال و جنوب حرکت کرده و در دمشق به هم رسیده‌اند، چند انسان شرافتمند و دارای بلوغ فکری (مستقل از نقشه آمریکا و اسرائیل و دنباله‌های ارتجاعی ترکیه‌ای و عربی) پیدا نمی‌شود که ولو چند گلوله و آرپی‌چی به سمت ارتش اشغالگر صهیونیست شلیک کنند و مانع پیشروی صهیونیست‌ها به عنوان دشمن همه ملت‌های منطقه شوند!؟

اظهار دوستی تروریست ها با اسرائیل مرا به یاد اتفاقات مشابه در دهه شصت در ایران انداخت.

در ابتدای دهه ۶۰ شمسی، مجاهدین با سؤال مشابهی از سوی رئیس‌جمهور رجایی مواجه شدند و سؤال آن‌قدر برای سران این گروه مزدور صدام و غرب اثرگذار و دردناک بود که در کمتر از دو دهه، دستور بمب‌گذاری و شهادت او را صادر کردند.

شهید رجایی از سران مجاهدین پرسید:  آیا در این دو سال شد یک آمریکایی را بکشی و بگویید ما ضدآمریکایی هستیم؟ شد یک سرمایه‌دار صهیونیست را بکشی و بگویی انقلابی هستی؟ اما بهشتی را کشتی… امروز فرانسه و آمریکا مشتاقند انقلاب شکست بخورد. کاری هم با رجایی و بهشتی و خامنه‌ای ندارند. آنها با انقلاب کار دارند… شما می‌توانید بگویید این کشتن‌ها، برای شما لازم‌تر از کشتن یک آمریکایی یا یک ساواکی یا یک اسرائیلی است؟!».

اکنون هم هیچ تغییری در مواضع ضد انقلابی و وطن فروشانه رهبران فاسد و بدنام مجاهدین بوجود نیامده است.

در تحولات سوریه هم جولان مردک کوتوله و بیمار  77 ساله مجاهدین یعنی رجوی ابله قابل توجه است که برای روحیه دادن به سالمندان گرفتار در اردوگاه مانز در آلبانی بار دیگر دست به رویا فروشی نمود.

رجوی که سالهاست در رویای سوریه سازی ایران بسر می برد ، سقوط دولت بشار اسد را به تروریست های سوریه که آنها را «رزمندگان» خطاب می کرد  تبریک گفت!

مسلما جست و خیرهای میمون وار رجوی که آفتابش بر لب بام است نه ناشی از درک و فهم و توان تحلیل وی از تحولات منطقه بلکه ناشی از دل بستن به ارباب اسرائیلی خویش است که اینگونه شتر وار در خواب های پنبه دانه ای خود غوطه خورده و احساس نئشگی می کند.

بنابراین سوریه‌سازی ایران؛ آرزوی خام رژیم صهیونیستی با مزدوران ابلهی مثل رجوی ، سلطنت طلبان و تجزیه طلبان برای ملت بزرگ ایران است که هرگز محقق نخواهد شد.