مکرون بعد از دیدار با علینژاد در کنفرانس مونیخ گفت: یک ثانیه به تغییر رژیم اعتقاد ندارم و وقتی می‌شنوم که بسیاری از مردم خواستار تغییر رژیم هستند، از آنها می‌پرسم: برای کدام تغییر؟ نفر بعدی کیست؟ رهبر شما کیست؟ از نظر تاریخی، تغییر رژیم در سایر کشورها نتوانسته درگیری‌ها را حل کند و یک شکست کامل است.

لاس سیاسی یا بعبارتی التماس و گدایی حمایت توسط مسیح علینژاد از مکرون رئیس جمهور فرانسه غرور ایرانیان را جریحه دار کرد.

کنفرانس مونیخ از خیلی جهات برای اوباش اپوزیسیون نما درس های عبرت آموزی دارد. به گواهی تاریخ، حتی رجال عصر قجری هم تلاش می کردند تا حد ممکن،  وابستگی خود به دول خارجی را از دید توده مردم پنهان نگه دارند زیرا ایرانی ها فارغ از نگاهشان به حکومت شان عمدتا دل خوشی از وابستگی  سیاستمداران ایرانی به خارجی ها نداشته  و ندارند. چه رسد به اوباشی مثل گلشیفته فراهانی، رجوی، رضا پهلوی، نازنین بنیادی، مسیح علی‌نژاد و . . . که نه تنها هیچگونه وزن سیاسی ندارند بلکه بلحاظ فردی هم آدم های فاسدی محسوب می شوند.

واقعیت این است که در راهرو‌های محل برگزاری کنفرانس امنیتی مونیخ، مصی علینژاد جلوی امانوئل مکرون را گرفته و سد راهش می‌شود و شروع به صحبت می‌کند، با دستی هم گوشی موبایل را گرفته تا این راه سد کردن را مستقیم به مخاطبش به عنوان گفتگو با رئیس‌جمهور فرانسه غالب کند! مکرون در این گفت‌وگوی ناگهانی، بر ادامه حمایت خود از عناصر ضدانقلاب تأکید کرده و گفته که «به زودی با مخالفان ایران دیدار خواهد کرد.»

 با این حال، نوع صحنه‌آرایی برای بستن راه مکرون و برقراری دیالوگ اجباری با او یادآور سخنان ناامیدانه و ملتمسانه چندی پیش علینژاد در مورد حمایت‌های خارجی از اپوزیسیون است که گفته بود «کاخ سفید و دفتر مکرون و رهبران کشوران غربی از من می‌پرسند، الان انقلاب شما تمام شده و کسی در خیابان نیست، پس چرا نباید به میز مذاکره برگردیم؟ این ته دل من را خالی می‌کند، این نگران‌کننده است.»

به همین دلیل است که نمایشی که علینژاد در راهرو‌های کنفرانس مونیخ راه انداخته، جز تأکید بر «التماس برای وابستگی به غرب» حرفی ندارد و قابل اعتنا نیست.

حال وقتی تاریخ مصرف یکی مثل مجاهدین تمام می شود طبعا دلقک های جدیدی وجود دارند که جای آنها را بگیرند

لیدر‌های ضدانقلاب نه تنها اصراری بر حفظ استقلال حتی در ظاهر ندارند، بلکه ابایی هم ندارند که وابستگی به دولت‌های دیگر را جار بزنند. همین هم نشان از قدرت کم آنهاست، اگر متکی به مردم بودند، نیازی به آویزان شدن از کت و کراوات رؤسای جمهور غرب را نداشتند. مقامات غربی هم تا یک جایی حاضر هستند برای اپوزیسیون ایرانی هزینه بدهند، تا یک جایی که منافع خودشان از بین نرود یا با خطر مواجه نشود. طبیعی است وقتی شکست جریان اخیر و نیز قدرت مردم ایران در راهپیمایی ۲۲ بهمن سال جاری را می‌بینند، معادلات واقعی و تصمیمات پشت پرده را غیر از حمایت‌های ظاهری رسانه‌ای می‌گیرند.

لینک به دیدار مکرون با مسیح علینژاد

https://media.hamshahrionline.ir/d/2023/02/19/0/4800774.mp4?ts=1676790511000

مکرون بعد از دیدار با علینژاد در کنفرانس مونیخ گفت: یک ثانیه به تغییر رژیم اعتقاد ندارم و وقتی می‌شنوم که بسیاری از مردم خواستار تغییر رژیم هستند، از آنها می‌پرسم: برای کدام تغییر؟ نفر بعدی کیست؟ رهبر شما کیست؟ از نظر تاریخی، تغییر رژیم در سایر کشورها نتوانسته درگیری‌ها را حل کند و یک شکست کامل است.

لینک به سخنرانی مکرون در کنفرانس مونیخ:

https://media.hamshahrionline.ir/d/2023/02/19/0/4800773.mp4?ts=1676790586000

  • نویسنده : علی صدر
  • منبع خبر : سایت راه نو