رجوی که شخصا محاکمه ما را بعهده داشت گفت؛ من حکم آزادی شما از زندان را می نویسم ولی شما باید تعهد بدهید که اگر نفوذی بودنتان اثبات بشود حکم شما اعدام است . . . در جواب گفتم اگر اینطوریه پس بگذارید به همانجائی که بودیم برگردیم . . . با پرونده باز نمی شود به کار قبلی ادامه داد و به مناسبات برگشت.

بعد از عید فطر موج دستگیری ها آنقدر زیاد شده بود که در سلول دیگر جائی برای نشستن هم برای نفرات پیدا نمی شد و از طرف دیگر بازجوئیها هم طول می کشید و اگر می خواستند این همه نفر را بازجوئی بکنند فکر میکنم بیشتر از یک سال باید آنها این ریل را تکرار می کردند و همه را در زندان نگه می داشتند . . .

در زندانهای مجاهدین روزهای سخت و طاقت فرسائی سپری می شد. در آن اطاق کوچک که بیش از 50 نفر جمع شده بودند، هوای بسیار کثیفی بود و هیچ تهویه ای هم نداشت. روزها حتی برای هواخوری هم بیرون نمی بردند و تمامی ساعات و روزها باید در آنجا می ماندیم و وقتی هم اعتراض می کردیم می گفتند خائنین مزدور حق شما بیشتر از اینهاست و . . .