همه بازیهای بی خاصیت سیاسی که صرفا در محدوده جغرافیای کشوری کوچک مثل آلبانی پدید آورده می شوند، سرپوشی به این واقعیت تلخ است که آلبانی نه ابتدای راه بلکه فاز پایانی حیات «مجاهدین» است که تلاش می شود وضعیت فلاکت بار این گروه در اذهان اعضای نگون بخت این فرقه در واپسین روزهای زندگی شان به ورطه فراموشی سپارده شده و سختی گذر ایام حس نشود.

نتیجه اینکه هدف از دادن اینگونه پیام ها ، انحراف اذهان عمومی از پیشینه جنایتکارانه این گروه در خاک عراق و ایجاد شکاف بین خلق های ایران و عراق است. ضمن اینکه مثل همیشه خوراک سیاسی مناسبی برای سرگرمی اعضای بیمار این گروه در خاک آلبانی را فراهم می کند. تا حول آن «پروژه» نوشته و در نشست های «عملیات جاری» بخوانند.

عبدالرحمان را از همان اوایل ورودش به سازمان می شناختم. وی مدتی در یگانهای رزمی بود. و در تعدادی از عملیات سازمان همراه با نیروهای عراقی شرکت داشت. تا برای اولین بار کشتن سربازان هموطن خود که برای دفاع از آب و خاک و ناموس شان در جبهه های جنگ حضور داشتند، را تجربه کند.

خانم عارف که در جریان اعلام برخی اسامی از کشته های زلزله اخیر در اردوگاه مجاهدین در آلبانی تحت پوشش «فوت در اثر بیماری» بودند، فرقه رجوی را بعنوان یک جانی وطن فروش مورد لعن و نفرین قرار داده و گفتند؛ او باعث تمامی این خونهاست و باید دادگاهی شده و حساب جنایاتش را پس دهد.

گفته «مجاهدین» صمد ساجدیان نیز در تاریخ ۲۳/۰۹/۹۸ در بیمارستانی در آلبانی بر اثر آنچه که «ایست قلبی» نامیده شده، فوت کرده است. ولی افشاگریهای سایت راه دست سران فرقه رجوی را در نزد افکار عمومی بویژه ایرانیان خارج از کشور رو کرد.

شادی کودکانه مسعود رجوی در انتشار دو پیام پی درپی و سپس چندین پیام کوتاه در قالب سخنگوی مجاهدین خلق و القاء جاری نمودن نهایت کشتار و بیرحمی توسط افراد هنجارشکن نیز هیچ شیرینی کذایی را نتوانست برای مصارف داخل تشکیلات و هکذا اسلاف پیر و از کار افتاده آن فرقه بوجود آورد.

سازمان تروریستی «مجاهدین» در حرکت های نمایشی ولی بی ریشه خود در ایام شهادت امام حسین(ع)، امسال با چهره ای گستاخانه تری به میدان آمد. «امام زاده ای» که بیش از چهل سال است به جای شفا دادن کور می کند حال در ردیف امامان معصوم قرار گرفته است؟؟!!

. . . آنها برای چندین ماه در چنین وضعیت وخیمی در زندان ابوغریب بسر می بردند. بیماری، سوتغذیه و . . . از جمله عوارض حضور در  این زندان بود. تا اینکه روزی با دیدن یک ایرانی در زندان که بعدها فهمیدیم وی نماینده مجاهدین است، ما را از زندان ابوغریب تحویل و به محلی بنام قرارگاه اشرف بردند. و این آغاز اسارت دیگری درخاک عراق بود. آنها هرچند قول داده بودند که ما را به اروپا بفرستند ولی هرگز چنین اتفاقی نیفتاد.

این کارناوال نشان داد که مریم رجوی علاقه وافری به مجسمه شیر البته در تعداد زیاد، سردر ورودی شبیه سازی شده از قلعه اشرف در عراق (نماد فرقه گرایی و انزوا از اجتماع) و هوا کردن بالون در آسمان آلبانی دارد. ضمن اینکه تغییر رنگ لباس و روسری زنان از رنگ قرمز و سبز تیره به طیفی از رنگ آبی، و یا  استفاده از پیراهن سفید با مانتوی مشکی اوج تنوع، دموکراسی و باز گذاشتن دست زنان فرقه در انتخاب پوشش را نشان میدهد؟؟!!

جداشدگان گروه، بستگان اعضا، خبرنگاران، وکلا و یک مقام اطلاعاتی سابق آلبانی می گویند که از یک مقر ۸۴ هکتاری (۳۴۰ هزار متر مربع) بخوبی حفاظت شده که در دامنه های بلندی های دور از شهر در آلبانی بوجود آمده است، گروهی به نام سازمان مجاهدین خلق ایران شروع به توزیع اسرار آمیز پول نقد، برپا نمودن شبکه خصوصی ارتباطات رادیویی، و صدور اطلاعات فریبکارانه برای نفوذ در مباحثات حول جمهوری اسلامی – که دشمن تلقی می شود –  می نماید.