. . . آنها برای چندین ماه در چنین وضعیت وخیمی در زندان ابوغریب بسر می بردند. بیماری، سوتغذیه و . . . از جمله عوارض حضور در  این زندان بود. تا اینکه روزی با دیدن یک ایرانی در زندان که بعدها فهمیدیم وی نماینده مجاهدین است، ما را از زندان ابوغریب تحویل و به محلی بنام قرارگاه اشرف بردند. و این آغاز اسارت دیگری درخاک عراق بود. آنها هرچند قول داده بودند که ما را به اروپا بفرستند ولی هرگز چنین اتفاقی نیفتاد.

این کارناوال نشان داد که مریم رجوی علاقه وافری به مجسمه شیر البته در تعداد زیاد، سردر ورودی شبیه سازی شده از قلعه اشرف در عراق (نماد فرقه گرایی و انزوا از اجتماع) و هوا کردن بالون در آسمان آلبانی دارد. ضمن اینکه تغییر رنگ لباس و روسری زنان از رنگ قرمز و سبز تیره به طیفی از رنگ آبی، و یا  استفاده از پیراهن سفید با مانتوی مشکی اوج تنوع، دموکراسی و باز گذاشتن دست زنان فرقه در انتخاب پوشش را نشان میدهد؟؟!!

جداشدگان گروه، بستگان اعضا، خبرنگاران، وکلا و یک مقام اطلاعاتی سابق آلبانی می گویند که از یک مقر ۸۴ هکتاری (۳۴۰ هزار متر مربع) بخوبی حفاظت شده که در دامنه های بلندی های دور از شهر در آلبانی بوجود آمده است، گروهی به نام سازمان مجاهدین خلق ایران شروع به توزیع اسرار آمیز پول نقد، برپا نمودن شبکه خصوصی ارتباطات رادیویی، و صدور اطلاعات فریبکارانه برای نفوذ در مباحثات حول جمهوری اسلامی – که دشمن تلقی می شود –  می نماید.

می گویند اوضاع و احوال این روزها و ماههای اخیر مجاهدین خوب نیست و روزگار بر وفق مراد مریم رجوی نمی چرخد. مشکلات عدیده تشکیلاتی و شتاب یافتن جدایی اعضاء از این فرقه در آلبانی، فوتی های اخیر  اعضاء که منشاء آن پیری و انواع بیماریها، بویژه سرطان است، به گل نشستن آنچه که استراتژی […]