فرقه ای که هیچ انتخاباتی تاکنون در درون خود نداشته، چگونه رهبران فاسد و بدنام آن می توانند از دموکراسی و انتخابات آزاد در ایران حرف بزنند؟ ایرانی که حیات سیاسی ، تقویت وحدت ملی و ارتقای قدرت ملی آن به انتخابات گره خورده و باراها و بارها آنرا در طول سالهای بعد از انقلاب به بهترین شکل ممکن برگزار کرده و پیش برده اند؟

آنچه که در اطلاعیه «اجتماع بزرگ»! مجاهدین برجسته شده تماما تلاش برای پوشاندن گند و کثافت رهبر فرقه گرای مجاهدین و دادن امید واهی به اعضای گرفتار در فرقه رجوی و سایر مخاطبان مجاهدین برای آنچه که از سوی این فرقه «سرنگونی» نامیده می شود، است.

سازمان مجاهدین با رهبرانی فاسد و بدنام و گروهی مرتجع و تمامیت خواه، در حالی به تحلیل مواضع جمهوری اسلامی ایران نشسته است که خود مظهر فرقه گرایی، دیکتاتوری، تشکیلات هرمی بدون هرگونه انتخابات، و دارای «رهبر» و «رئیس جمهور» مادام العمر است.