درد جانکاه این است که رجوی در باطن خود هرگز دلش به حال فرزندان اسیر خانواده های دردمند که در دست این فرقه نمی سوزد و آنان را صرفا بعنوان یک گروگان بخاطر برملا نشدن کثافت کاریهای سالیان عمرش در اسارت نگه داشته است. اما پس از مرگ شان در اوج ریاکاری، آنان را «مجاهد» نامیده و سعی می کند از مرگ آنان نیز به نفع فرقه بهره برداری سیاسی کند و این در دنیا بی سابقه است.

آقای حسن حیرانی مدیر آسیلا: از زمان انتقال اعضای مجاهدین به آلبانی تا کنون بیش از 400 نفر از این فرقه جدا شده اند.

مهندس ابراهیم خدابنده مدیرعامل انجمن نجات کشور: ما هدف سیاسی نداریم خواهان سرنگونی کسی هم نیستیم. هرکس مبارزه میکند بفرماید این گوی و این میدان. ما یک خواسته حقوق بشری داریم که در همه جای دنیا به رسمیت شناخته شده است. حتی در رابطه با زندانیان سیاسی و اسرای جنگی.

فرزندان برخی از این خانواده ها یا سرباز بودند که بعد از اسارت توسط نیروهای صدام حسین به مجاهدین هدیه داده شده اند، یا کولبرانی بودند که بدست نیروهای عراقی در مناطق مرزی دستگیر و تحویل مجاهدین شده اند، و یا کسانی بودند که در کشورهای همجوار ایران تحت عنوان «کاریابی» توسط اعضای عضو بگیر مجاهدین فریب خورده و به کشور عراق انتقال داده شده اند.

این طومار که توسط هزاران نفر در داخل ایران و همچنین در سطح جهان امضا شده از دولت آلبانی می خواهد تا برای خانواده های ایرانی که خواستار ملاقات با بستگان خود که به عنوان ستیزه جویان مغزشویی شده در اردوگاه مجاهدین خلق در مانز در آلبانی نگهداری می شوند ویزا صادر نماید.

سالهاست که «مجاهدین» عده ای از جوانان این کشور را فریب داده و آنان را در جنایاتشان با خود همراه کرده اند. بنحویکه هم اکنون عده زیادی از همان نفرات یا از این گروه جدا شده و یا درخواست جدایی داده و تمایل دارند به نزد خانواده هایشان در ایران برگردند ولی سران فرقه رجوی برای جلوگیری از افشای ماهیت وطن فروشی و جنایاتشان مانع خروج آنان از اردوگاه این گروه در کشور آلبانی می شود.