آقای حمید گشسبی می گفتند بعد از اینکه نادر در سال 1363 از ایران رفت پدرم تلاش های زیادی کرد که از او خبری به دست بیاورد اما نتوانست تا اینکه چندسال پیش گفتند که نادر در اردوگاه مجاهدین است.

سران سازمان مجاهدین خلق حتی مدعی شده بودند که در کارت های صادره باید عضویت در سازمان مجاهدین خلق نیز قید گردد. یعنی این که درست بر اساس سیستم برده داری نوین، صاحب برده ها هم در کارت های شناسایی مشخص باشد.

تبلیغاتی با عنوان «دادگاه آبان» دقیقا ناشی از ترس و وحشت مجاهدین از روند دادگاه بین المللی لاهه و بی آبرویی که ممکن است دامن مجاهدین را بگیرد تدارک دیده شده است تا در پسِ گرد و خاک ایجاد شده موضوع دادگاه بین المللی لاهه حداقل برای مدتی هم که شده به فراموش سپرده شود.

با ارجاع پرونده جنایات رهبران مجاهدین به دادگاه بین المللی لاهه طوفانی بوجود آمد و ارکان نظام عنکبوتی مریم رجوی را درهم نوردید . سکوت معنی دار فرقه رجوی را می توان ناشی از ترس بزرگ تر شدن این اتفاق در رسانه های خارجی و دستپاچگی از اجرای همزمان آن در تمام نقاط کشور دانست که مهلتی برای ارزیابی از آن را برای مجاهدین خلق تروریست مهیا نکرد.

در این همایش مریم رجوی بارها و بارها توسط مادران و خواهران اعضای گرفتار در فرقه رجوی مورد لعن و نفرین قرار گرفت. آنها آرزو کردند تمامی بلایایی که این فرقه بر سر فرزندانشان آورده بر سر سران فرقه رجوی بویژه مریم رجوی هم بیاید.

با فروکش کردن دود و دم «موسسان پنجم!، اجلاس بزرگ جهانی ایران آزاد! ، تنها آلترناتیو ! و مزخرفاتی از این دست، سران علاف فرقه هم به روز مره گی خود باز گشتند. شاید در این میان تنها خوشحالی و امیدواری این گروه مفلوک ، مواضع ضد ایرانی کشورهای غربی و در راس آنها آمریکا و اسرائیل باشد.

تاریخ، مردان جنایتکار زیادی را به خود دیده است. ولی آنچه که رجوی را از آنان متمایز می سازد، اوج وقاحت، دریدگی و بی شرمی تمام عیاری است که در جسم و جان، و روح و روان این مردک پلید شیطان صفت وجود دارد.

آقای نخست وزیر علاوه بر جداشدگان سایر اعضای سازمان هم که در حصار سران فرقه رجوی در کشور شما تحت اسارت به سر می برند نگاهشان بسوی شماست که آنان را بطور قانونی مورد حمایت قرار دهید. تا در فضای آزاد و به دور از گونه فشار و تهدیدی، برای آینده خود تصمیم گیری کرده و یک زندگی بدون فرقه را تجربه کنند.

در این میان سوالی که بی پاسخ مانده این است که چرا رهبران سنگدل مجاهدین حاضر نیستند حتی در واپسین روزهای عمر اعضاء برای اولین و آخرین بار به آنها اجازه دهند با اعضای خانواده هایشان تماس گرفته و صدای آنها را بشنوند و از آنها خداحافظی کنند؟

سران فرقه رجوی به جای اینکه اجازه بدهند اعضای گرفتار در فرقه با خانواده های خود که سالها منتظر آنها هستند ارتباط برقرار کنند، آنان را به اجبار جلوی دوربین های خود نشاندند تا به عزیزانشان مطابق خواست فرقه توهین کنند. تا بدین ترتیب با وارونه جلوه دادن حقایق شاید مدتی دیگر بر عمر سازمان فریبکار خود بیافزایند.