وقایع سالهای بعد از سقوط صدام حسین، دیکتاتور عراق و فرار تعدادی از اعضای شورای رهبری مجاهدین در قرارگاه اشرف و سپس افشای حرمسرای رجوی که از همان اعضای شورای رهبری تشکیل شده بود، موجی از انزجار در افکار عمومی را بوجود آورد اینکه رجوی چگونه با کمک مریم عضدانلو زنان نگونبخت را با دادن رده شورای رهبری به آنان فریب داده و به هم بستر شدن با خودش وادار می کرد.

شکست رجوی در پشبرد استراتژی «آرتش آزادیبخش» و عقب ماندن از تحولات سیاسی ایران که در قسمت های بعدی بیشتر توضیح خواهم داد، از یک سو و تولید کارهای کاذب برای سرگرم کردن نیروها که انرژی زیادی از تشکیلات می گرفت، از سوی دیگر، همگی سران فرقه را به این نتیجه رساند که باید سرگرمی جدیدی در حوزه ایدئولوژی فرو برنده اش ایجاد شود.

با افشاگریهای خانم بتول سلطانی عضو شورای رهبری مجاهدین مشخص شد، تنها کسانی می توانستند عضو این شورا شوند که به همبستری با مسعود رجوی تن می دادند. بنابراین تا مقطع تابستان سال 1372 که تعداد 12 زن بعنوان عضو «شورای رهبری» و 12 نفر هم بعنوان کاندید توسط مسعود رجوی معرفی شدند نشاندهنده این بود که رجوی تا آن مقطع به 12 زن نگونبخت تجاوز جنسی کرده و بقیه نیز در نوبت تجاوز بودند تا بعدا رده آنها هم به عضو شورای رهبری ارتفاء یابد.

سازمان مجاهدین با رهبرانی فاسد و بدنام و گروهی مرتجع و تمامیت خواه، در حالی به تحلیل مواضع جمهوری اسلامی ایران نشسته است که خود مظهر فرقه گرایی، دیکتاتوری، تشکیلات هرمی بدون هرگونه انتخابات، و دارای «رهبر» و «رئیس جمهور» مادام العمر است.