بدیهی است پرهیز از رونمایی همزمان از صدا و تصویر مسعود رجوی وسواسی است که مریم رجوی به خرج داده تا بیشتر از این به اعضای سالمند و بیمار مجاهدین در اردوگاه این فرقه در آلبانی با دیده شدن چهره چروکیده و کریه المنظر رجوی شوک وارد نشود.

در تاریخ سیاسی کشورهای جهان به ندرت به موردی بر می‌خوریم که یک گروه سیاسی مخالف نظام کشورش، با دشمن بیگانه که به خاک کشورشان حمله کرده ائتلاف کند و همین موجب حیرت و نفرت همگانی نسبت به فرقه رجوی شد.

عمليات راهگشايي به معناي دقيق آن شكست رجوي در پهنه استراتژی تشکیل ارتش آزادیبخش بود. طي چندين ماه تلاش رجوي نتوانست آنچنانكه در شروع كار وعده آنرا داده بود كه انبوهي نيرو به سمت ارتش آزاديبخش و قرارگاه اشرف سرازير خواهد شد، اتفاق بيفتد و تنها تعداد محدودي نیرو آنهم با نيرنگ و فريب ستاد داخله به مناطق مرزي كشانده شده و به قرارگاه اشرف آورده شدند

مردم ایران در طول چند دهه گذشته علی‌رغم تمام سختی‌ها از ۸ سال جنگ تحمیلی گرفته تا تحریم و فتنه‌ها، مقابل دشمنان ایستادگی کردند و آرزوی براندازان وطن فروش را به گور فرستادند.

شايد باور كردن اين موضوع براي كساني كه از دور سازمان را مي شناسند خيلي سخت و حتي غيرقابل قبول باشد و نشود باور كرد كه مجاهدين در فريب كاري و شيادي تا آنجا پيش رفته اند كه براي جلب سوژه هاي مورد نظر خود از بین اسرای جنگی از نقاط ضعف آنها ماكزيمم استفاده را ميكردند.

شاهزاده ترکی الفیصل آن زمان مسئول استخبارات عربستان بود و سابقه ارتباطش با سازمان به آن سالها برمی‌گردد. ملک عبدالله هم ولیعهد بود؛ ملک عبدالله گاه حتی مستقیم کارهای مسعود رجوی را کنترل و رسیدگی می کرد.

رجوي كه روزي آمريكا را دشمن خلق ها و ترور نظاميان آمريكايي را افتخار خود می دانست حال به جايي رسيده بود به ماليدن تن خود به دست آمريكائيان افتخار می کرد. رجوی چه خوشرقصي ها كه نمي كرد تا اين امر ميمون و مبارك براي او و سازمانش اتفاق بيفتد تا باز و براي مدتي ديگر به حيات ننگين و زالو وارش در دامن بیگانگان ادامه دهد و اربابان جديدش را شاد و خوشحال كند.

سازمان مجاهدین، با همه ادعاهایش، نماد وطن فروشی و خیانت و جنایت یک گروه در حق ملت خویش است. نمونه انکار ناپذیری از همه محافلی که چون عقبه بومی و مردمی ندارند، به نیابت از دشمنان تاریخی همان مردم، مرتکب ارعاب و ترور و شرارت و جنایت می شوند.

سقوط صدام بزرگترين خدمت به كساني بود كه در دام اين فرقه اسير و گرفتار آمده و راه برون رفتي نداشتند. با توجه به اصراري كه نفرات پذيرشي براي خروج از قرارگاه اشرف داشتند و باتوجه به اينكه مسئولين امر هيچ توجهي به خواسته هاي آنها نكردند. آنها مجبور شدند قسمت پذيرش را بدست گرفته و آنرا آتش بزنند. نهايتا كار با مداخله نيروهاي آمريكايي خاتمه يافت و افراد تماما به كمپ (تيف) در اشرف منتقل شدند.

حکومت صدام حسين نهايتاً در بیست  فروردين سال 1382 و بر اثر انبوهي بمباران  بي وقفه و سنگين آمريكا و متحدانش سقوط كرد و صدام نيز همانند ساير ديكتاتورهاي ديگر به زباله دان تاريخ پيوست و رو سياهي در مقابل ملت ایران و حتی اعضای خود مجاهدین با همه ادعاها و فریبکاری هایش بازهم به رجوي ماند.