بهروز طاهرخانی نوجوان ۱۳ ساله‌یی بود که اسیر بعثی‌ها شد. سازمان مجاهدین خلق به دنبال جذب اسرا در اسارتگاه‌ها بود که به بهروز هم پیشنهاد دادند، جذب این سازمان شود.

مرجان تنها برای پیشبرد امور تاسیساتی تلاش خود را می کرد؛ ولی او را در جلسات انتقادی زیر فشارهای فراوان برده بودند که چرا به یکی از مردان محل کارش مراجعه می کند و فردی بی قید و بند است و بسیاری از این دست تهمت ها را به او زده بودند تا جائیکه مادرش را هم مجبور به انتقاد از دختر جوانش در جلسه انتقادی نمودند.

قاسم واعظی سرباز اسیر در دست فرقه رجوی در حمله نیروهای صدام حسین در اوایل فروردین سال 1367 در حالیکه تنها یکماه از خدمتش باقیمانده بود به اسارت درآمد. وی پس از اسارت توسط صدام حسین در یک اقدام غیر قانونی و بدون اطلاع صلیب سرخ جهانی به فرقه رجوی هدیه داده شد تا نهایتا از اردوگاه این فرقه در کشور آلبانی سردربیاورد.

ما خانواده ها از اقدامات دولت آلبانی بر علیه سران فرقه رجوی استقابل می کنم. استقرار پلیس آلبانی در اردوگاه این فرقه  حرکت مثبتی از سوی دولت آلبانی محسوب می شود  چرا که باور داریم تشدید این اقدامات راهی برای ازادی فرزندانمان از چنگال سران فرقه رجوی محسوب می شود.

پس از سقوط صدام حسین وقتی که مجاهدین در پی جذب و میهمانی دادن به شهروندان شهر "بعقوبه" و "خالص" برآمدند و تعدادی روحانی عراقی نیز در این مهمانی ها حضور پیدا كردند، در همین رفت آمد ها بود كه روحانیون عراقی از مجاهدین پرسیده بودند ؛" چگونه مسلمانی هستید که طی 20 سال اقامت در خاک عراق نه روحانی دارید و نه مسجد؟! نمازتان را کجا می خوانید؟ نماز جمعه را چگونه برگزار می کنید؟ و انبوه سؤالات دیگر كه مسلمان بودن مجاهدین را زیر علامت سؤال می بردند.

دولت آلبانی باید اردوگاه مجاهدین در خاک آلبانی را به کمک ارگانهای بین المللی و کمیساریای عالی پناهندگان بعنوان کمپ پناهندگان تعریف نماید تا تک تک افراد بعنوان کسانی که می توانند برای آینده خود تصمیم بگیرند به رسمیت شناخته شوند.

۴۵ سال از جنایت‌های مکرر و بی‌رحمانه فرقه تروریستی مجاهدین بر علیه مردم ایران می‌گذرد، اما ماحصل همه آنها تبدیل شدن این فرقه به یک مهره سوخته برای غرب است که حتی کشور کوچکی مثل آلبانی هم پذیرای آنها نیست.

صدام حسین پس از گذشت ۸ سال جنگ با ایران اعتراف می‌کند که این جنگ یک "توطئه" برای ضربه زدن به توانایی های دو کشور بوده است. توطئه‌ای که از سوی ائتلاف کشورهای عربی و بیگانگان تغذیه شد.

حال این سوال پیش می آید ؛ گام های بعدی دولت آلبانی برای مرتفع شدن کامل تهدید امنیتی ناشی از حضور مجاهدین در خاک این کشور از یک سو و حفظ شان انسانی و حقوق فردی اعضای گرفتار در درون اردوگاه فرقه رجوی از سوی دیگر چه می تواند باشد.

پذیرش قطعنامه 598 از سوی ایران هرگز در استراتژی رجوی جایی نداشت. تحلیل رجوی از جنگ ایران و عراق این بود که جمهوری اسلامی ایران هرگز به جنگ پایان نخواهد داد. چرا که حیات سیاسی حاکمیت ایران روی دو پایه‌ی؛ جنگ با عراق و سرکوب در داخل کشور استوار است و هرکدام از این دو پایه را از دست بدهد سقوط خواهد کرد!