سران فرقه رجوی هرگز اجازه ازدواج و تشکیل خانواده که محبوب ترین نهاد نزد خداوند متعال است را به وی  و سایر اعضای مجاهدین ندادند. این هولناک ترین جنایت رجوی در حق اعضاء و خانواده های آنان محسوب شده و یک نسل کشی واقعی است.

بدیهی است پرهیز از رونمایی همزمان از صدا و تصویر مسعود رجوی وسواسی است که مریم رجوی به خرج داده تا بیشتر از این به اعضای سالمند و بیمار مجاهدین در اردوگاه این فرقه در آلبانی با دیده شدن چهره چروکیده و کریه المنظر رجوی شوک وارد نشود.

مسعود رجوی در اواخر آذز ماه 1391 طی یک پیام درونی به اعضای مجاهدین در لیبرتی ، اعلام کرد که سازمان قصد خروج از عراق را ندارد ، چرا که نوری مالکی و رژیم ایران حداکثر تا تاریخ 30 مهر92 سقوط خواهند کرد ؟ !! و آنها می توانند از همانجا به تهران رفته و قدرت را در دست بگیرند!!!

در تاریخ سیاسی کشورهای جهان به ندرت به موردی بر می‌خوریم که یک گروه سیاسی مخالف نظام کشورش، با دشمن بیگانه که به خاک کشورشان حمله کرده ائتلاف کند و همین موجب حیرت و نفرت همگانی نسبت به فرقه رجوی شد.

آنچه که باید بزرگترین ظلم مجاهدین در حق یعقوب دادگر و دیگر منتقدین این فرقه دانست، اینکه رجوی آنان را تا زمانیکه زنده بودند تحت شدیدترین فشارهای روحی و روانی قرار داد و زمانیکه مرگ شان فرا رسید، آنان را «مجاهد خلق» نامید و بر سر و رویشان آرم این فرقه افراطی و ضد دینی و ضد ملی را آویزان کرد.

عمليات راهگشايي به معناي دقيق آن شكست رجوي در پهنه استراتژی تشکیل ارتش آزادیبخش بود. طي چندين ماه تلاش رجوي نتوانست آنچنانكه در شروع كار وعده آنرا داده بود كه انبوهي نيرو به سمت ارتش آزاديبخش و قرارگاه اشرف سرازير خواهد شد، اتفاق بيفتد و تنها تعداد محدودي نیرو آنهم با نيرنگ و فريب ستاد داخله به مناطق مرزي كشانده شده و به قرارگاه اشرف آورده شدند

مجاهدین از تهاجم اکراد به ویژه اتحادیه میهنی کردستان (یکتی) به رهبری جلال طالبانی خیلی می ترسید. از طرفی هم کُردکشی سال 1370 در منطقه کفری به طور مضاعف بر این دشمنی می افزود و سازمان نمی خواست خودش را درگیر این مناقشات بکند به همین دلیل تلاش داشت هرچه زودتر با نیروهای آمریکایی به توافق برسد .

شايد باور كردن اين موضوع براي كساني كه از دور سازمان را مي شناسند خيلي سخت و حتي غيرقابل قبول باشد و نشود باور كرد كه مجاهدين در فريب كاري و شيادي تا آنجا پيش رفته اند كه براي جلب سوژه هاي مورد نظر خود از بین اسرای جنگی از نقاط ضعف آنها ماكزيمم استفاده را ميكردند.

رجوي كه روزي آمريكا را دشمن خلق ها و ترور نظاميان آمريكايي را افتخار خود می دانست حال به جايي رسيده بود به ماليدن تن خود به دست آمريكائيان افتخار می کرد. رجوی چه خوشرقصي ها كه نمي كرد تا اين امر ميمون و مبارك براي او و سازمانش اتفاق بيفتد تا باز و براي مدتي ديگر به حيات ننگين و زالو وارش در دامن بیگانگان ادامه دهد و اربابان جديدش را شاد و خوشحال كند.

در سيستم پذيرش خيلي از مسائل براي اعضاي جديد روشن ميشد و اولين تناقض اغلب آنها نيز عدم تطبيق آنچه كه از سازمان، قرارگاه اشرف ، مناسبات تشكيلاتي و ساير مسائل در اروپا و از مسئولين سازمان شنيده و يا در ويدئوها ديده بودند با آن چيزي كه به عينه و از نزديك ميديددند، بود