بمناسبت 25 نوامبر، روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان-یک مقایسه آماری بین سالهای 1395 تا آبان 1399 از مرگ و میر اعضای مجاهدین نشان می دهد که «امید به زندگی» هر عضو در زنان 63.9 سال و در مردان 62.8 سال است. که اگر آنرا با متوسط طول عمر زنان و مردان ایرانی (79.4 سال برای زنان و 75.5 برای مردان) مقایسه کنیم اختلاف فاحشی را مشاهده خواهیم کرد. بعبارتی اگر این افراد در داخل این فرقه نبودند؛ زنان 15.5 سال و مردان 12.5 سال بیشتر می توانستند عمر کنند.

سوال کلیدی از رهبران فاسد و بدنام مجاهدین این است که؛ حضور الان آنها در آلبانی نتیجه کدام سیاستی است که ساخته شده است؟ آیا این هم جزئی از طرح های پیروزمندانه رهبر کوتوله این گروه در کادر «سرنگونی» است که مجاهدین اکنون باید هزاران کیلومتر دور از مرزهای ایران در آلبانی مشغول «چَرا» باشند؟

موسی پس از اینکه از اطاق شیرزاد (فرمانده قلعه الموت) مرخص گردید گذرش از جائی افتاد که دروازه قلعه در آن مکان قرار داشت دروازه قلعه گشوده بود و موسی نظری به خارج افکند که بداند آیا می تواند از آنجا خارج شود یا نه ؟ آن دروازه نگهبان نداشت . موسی دریافت که دروازه قلعه احتیاج به نگهبان ندارد برای اینکه از هیچ طرف نمی توان از کوه صعود کرد و خود را به قلعه رسانید و هیچکس نمی تواند بعد از خروج از قلعه از کوه پائین رود مگر اینکه خود را پرت کند که در این صورت لاشه اش به زمین خواهد رسید.

در حالیکه مریم رجوی در گرامیداشت اغتشاشات آبان 98 در آلبانی مثل کفتار در قبرستانها دنبال مرده می گشت، سیلی آبان 99 بر چهره کریه رهبر کوتوله مجاهدین از سوی مردم نواخته شد که در سیزدهم شهریور 99 در پیامی مخاطبان خود را به اغتشاش و آشوب دوباره در ایران فراخوانده بود!؟

داستان نهضت حسن صباح درسهایی از تاریخ است و اینکه چگونه در هر عصر و دوره ای با برداشت های غلط از اسلام و مذهب، باب فرقه گرایی در گروههايي که به زعم رهبران آنها با هدف مبارزه شکل گرفته بودند باز شده و نهایتا کارشان به زندان و شکنجه و کشتار همان اعضایی منجر میشود که روزی با صداقت تمام برای مبارزه قدم در این راه گذاشته بودند.

گفتار ششم به رفتارهای تشکیلاتی سازمان مجاهدین در دو سال اولیه جمهوری اسلامی و در فصل دهم به رفتارهای سیاسی سازمان مجاهدین خلق می‌پردازد. فصل هشتم نیز به دستگیری اولین جاسوس یعنی محمد سعادتی از اعضای کادر مرکزی سازمان مجاهدین اختصاص یافته است.

سازمانی که روزی در قلب تهران ادعای انقلابی گری می کرد اکنون بنگرید حال و روزشان را که کارشان شده جمع آوری ادله برای اثبات تقلب در انتخابات آمریکا و بدتر از همه اینکه ترامپ را حامی مردم ایران جلوه دهند!!!

آنچه که وجه مشترک داستان زندگی اکثریت اعضای گرفتار در فرقه است، فریبی است که اعضای نگونبخت از این گروه منحوس و ضد مردمی خورده و بندرت توانسته اند بدون خسارت از آن خلاصی یایند.

شعار « کس نخارد پشت ما » کد منحصربفرد و همیشگی رجوی است که سابقه ای به درازای مسیری از خاک عراق تا آلبانی دارد. این شعار حاکی از بن بست مرگبار این فرقه و پایان تاریخ مصرف آنان برای امپریالیست های آمریکایی است.

اوج وقاحت مجاهدین این است از این گروه تروریستی با نام « یک گروه عرب اهوازی » و نه یک گروه تروریستی نام می برند. بعد هم از دولت سوئد می خواهد با توجه به اینکه حبیب اسیود دارای تابعیت آن کشور است قویاً اعتراض کرده و از جمهوری اسلامی ایران بخواهد فوراً او را آزاد کند و به سوئد برگرداند!