اين وجه، یعنی زندان و شکنجه کردن اعضای سازمان توسط شکنجه گران وفادار به رجوی ، آنقدر گزنده و ناروا است كه تنها با بيان داستانهاي زنداني كردن اعضاء ، نحوه شكنجه و كشتن آنها ميتوان ابعاد ضد انساني ايدئولوژي فرقه رجوي را برملا كرد.

در حالی که سازمان میلیون ها دلار ، از راه قاچاق نفت بدست می آورد ولی نفرات را از صبح تا شب به کار سنگین کانتینر سازی می گماردند و البته تحلیل در جلسات درون تشکیلاتی این بود که نیروها بایستی تمام مدت ذهن و فکرشان مشغول کار باشد تا فرصتی برای اندیشیدن و بیکار نداشته باشند.

پس از آن که به مقر علوی رسیدیم مشاهده کردم که تعدادی از اعضای حفاظت و دفتر مرکزی رجوی هم آمده و در حال فعالیت و نقل و انتقال یکسری وسایل بودند. آنها درون ساختمان های کناری ما در حال آماده سازی و راه اندازی محوطه ساختمانی بودند که بخش اصلی آن دارای سنگرهای زیرزمینی بتونی بود و مجهزترین و بهترین مکان مقر علوی به حساب می آمد. آنها شروع به تمیز کردن ساختمان کرده و ماهواره و دستگاههای پیشرفته ارتباطی را نصب می کردند.

رجوی در سال 1384 و 1385 و برای جلوگیری از ریزش نیرو و امیدوار کردن آنان به آینده ای که هیچ چشم انداز روشنی نداشت سلسله بحث هایی تحت عنوان « تعیین تکلیف» را با نیروها مطرح کرد و از آنان خواست تا هرکس خود را تعیین تکلیف نموده و موضع خود را اعلام نماید.

حضور در خاک بیگانه و اجرای بی چون و چرای طرحهای ضد ایرانی  ارتش صدام و  سرویس های اطلاعاتی آنان را تا ابد در جامعه ایران و نسل های بعدی خار و منفور کرد

بعد از 30 ژوئن 2003 بود که با اطلاعیه های سازمان و اعلام سرخط های سیاسی توسط خود مسعود رجوی ملاقات با خانواده ها مطلقا ممنوع و بحث «خانواده کانون فساد» بصورت سرفصل سیاسی و تشکیلاتی برای اعضای طرح و نهادینه شد.

آن روز در ارتباط با دستگیری مریم رجوی در فرانسه هیچکس در جمع 150 نفره قرارگاه به جز دو نفر پشت میکروفون موضع نگرفت و بقیه بطور اساسی واو شده بودند. راستش به غرور همه آنها بر خورد که چرا رهبرانشان توی عراق نیستند؟

مسعود رجوی همچون دیگر رهبران فرقه‌ای خود را فراتر از قانون می‌دانست و حاضر نبود به قوانین و احکام دادگاه‌های عراقی برای بازپس دادن زمین‌های کشاورزی روستاییان که در زمان صدام حسین به زور غصب شده بود تن بدهد و آنچه اصلا برایش اهمیت نداشت جان اعضای فرقه‌اش بود.

فرقه تروریستی «مجاهدین» خلق با مصادره مدارک هویتی و اجتناب از قانونی نمودن حضور اعضا در عراق در زمان صدام، آنها را تحت اجبار در اردوگاه های سازمان در عراق نگه می داشت و آنان را تهدید می کرد درصورت خروج از اردوگاه دستگیر شده و برای ورود غیر قانونی به عراق محاکمه و مجازات خواهند شد.

اعضاي سازمان نگاهشان به هر پديده اي تنها تعريفي است كه فرقه از آن پديده ميكند، نحوه لباس پوشيدن ، ساعات استراحت، نوع رابطه ها و همه مطابق قوانين فرقه است.