ناکامی ارتش بعث عراق در حمله مجدد به ایران و پس از آن ناکامی مجاهدین در حمله به ایران در چارچوب عملیات «فروغ جاویدان»، سبب شد تا صدام ناچارا قطعنامه ۵۹۸ را در ۲۹ مرداد سال ۱۳۶۷ بپذیرد. صدام همچنین شرایط ایران را برای تحقق صلح (مبنا قراگرفتن معاهده ۱۹۷۵) را پذیرفت.

سقوط صدام حسین و دور ریخته شدن مجاهدین توسط خلق های ایران و عراق از خاک ایندو کشور و زمین گیر شدنشان در خاک آلبانی میوه تلخ درختی است که رهبران مجاهدین خود آنرا کاشتند و خود آنرا خوردند.

پذیرش قطعنامه 598 از سوی ایران هرگز در استراتژی رجوی جایی نداشت. تحلیل رجوی از جنگ ایران و عراق این بود که جمهوری اسلامی ایران هرگز به جنگ پایان نخواهد داد. چرا که حیات سیاسی حاکمیت ایران روی دو پایه‌ی؛ جنگ با عراق و سرکوب در داخل کشور استوار است و هرکدام از این دو پایه را از دست بدهد سقوط خواهد کرد!

اکنون بیش از 4 دهه از سال 1360 (آغاز ترورهای مجاهدین) و 25 سال از حمله مجاهدین به خاک کشورمان می گذرد. حجم جنایات مجاهدین در دهه شصت ، همچنین عملیات موسوم به "فروغ جاویدان" به حدی‌ست که گمان میکنی البغدادی سرکرده داعش صرفا یک کپی ضعیف از مریم و مسعود رجوی بوده است!!

بیگلری پس از حضور در جبهه در عملیاتی به اسارت نیروهای عراقی درآمد و پس از آن، سه سال و نیم از روزهای نوجوانی‌اش را پشت دیوارهای سر به فلک کشیده اردوگاه‌های الرمادی و اطفال گذراند، اما پایان جنگ، پایان دوران اسارت او نبود. بیگلری پس از گذراندن یک سال در بلاتکلیفی و خوف و رجای آزادی یا حبس، با تبلیغات اعضای سازمان مجاهدین در اردوگاه‌ها، به‌سودای رهایی از عراق و بازگشتن به ایران، وارد اردوگاه اشرف می‌شود؛ اینجاست که سخت‌ترین بخش زندگی او رقم می‌خورد... .