خانواده محمدنژاد سالهاست  از طریق ارسال پیام های ویدئویی، مصاحبه با گزارشگران بین المللی، نامه نگاری و تماس با صلیب سرخ جهانی و حقوق بشر، سعی کرده‌اند توجه مقامات آلبانیایی و ارگانهای بین المللی را به فاجعه ای که در اردوگاه فرقه مجاهدین در آلبانی در حال رخ دادن است جلب کنند. اردوگاهی که ساکنان آن سالهاست بشکل برده و در بدترین شرایط روحی و روانی روزگار می گذرانند و هیچ ارتباط و تماسی با دنیای بیرون ندارند.

در این تجمع تعدادی از خانواده های استان آذربایجان غربی نیز حضور داشته و همپای بقیه خانواده ها فریاد «آزادی اسیران حق مسلم ماست» را به گوش مقامات دولت آلبانی و جهانیان رساندند. آنان خواستار پایان اسارت 40 ساله عزیزانشان از بند فرقه رجوی شدند.

تاریخ، مردان جنایتکار زیادی را به خود دیده است. ولی آنچه که رجوی را از آنان متمایز می سازد، اوج وقاحت، دریدگی و بی شرمی تمام عیاری است که در جسم و جان، و روح و روان این مردک پلید شیطان صفت وجود دارد.

از زمان شیوع بیماری ناشی از ویروس کوید 19، بر نگرانی خانواده ها افزوده شده است چرا که این افراد دارای یک زندگی جمعی در یک محیط بسته هستند که بیماری به سرعت گسترش پیدا می کند . . . اخیرا اخباری بدست آمد که دو نفر از اعضای مجاهدین خلق به نام های مسعود نصیری و شهین قاسمی در بیمارستان مادر ترزا در تیرانا به دلیل کرونا فوت نمودند و تعدادی از اعضا نیز در بخش مربوط به کرونا بستری می باشند.

در تاریخ هشتم تیرماه 99 تعدادی از خانواده های دردمند اعضای گرفتار در فرقه رجوی از شهرهای جنوب استان آذربایجان غربی در شهر میاندوآب یک گردهمایی برگزار کردند، تا از دولت آلبانی بخواهند برای ایجاد ارتباط و دیدار با عزیزانشان در اردوگاه این گروه در خاک کشورشان برایشان ویزا صادر شود.

واکنش های هیستریک و تحقیر آمیز فرقه رجوی بر علیه خانواده ها که در هیچ فرهنگ و مرام و مسلکی نمونه ندارد، ذات حقیقی این فرقه بدنام را بیرون می ریزد.

هم اکنون تنها برادرم بهمن در دست این فرقه و در کشور آلبانی اسیر است. آنچه که به خانواده ما بر می گردد تمام سعی و تلاش مان را خواهیم کرد تا او را نیز از دست فرقه نجات داده و به کانون گرم خانواده برگردانیم.