شما می خواهید با هر شکستی ضرب المثل «کس نخارد» را تکرار کنید، تا بر تمامی مزدوری های گذشته تان سرپوش بگذارید. ولی افسوس که خیلی دیر شده است. این عمل شما ، مرا به یاد جمله ای از حسنی مبارک رئیس جمهور اسبق مصر انداخت. وی مدتی پیش از سقوط در نتیجه اعتراضات مردمی جمله‌ای را مطرح کرد که بعدها خیلی معروف شد. او گفت: «کسی که آمریکا او را پوشش می‌دهد، عریان است».

چهل سال پیش وقتی خون های آلوده فراسنه وارد کشورمان شد و جان بیماران را گرفت و چند هزار نفر را آلوده کرد در آن زمان مسعود رجوی و مریم کجا بودند که از حقوق بشر مردم ایران دفاع کنند؟ مسعود رجوی در آن زمان در اتحاد با صدام سربازان ایران را می کشت و مریم رجوی در فرانسه جولان می داد و نمی توانست علیه ولی نعمت خود حرفی بزند و یا اصلا دغدغه ای در این زمینه نداشت.

با افشاگریهای خانم بتول سلطانی عضو شورای رهبری مجاهدین مشخص شد، تنها کسانی می توانستند عضو این شورا شوند که به همبستری با مسعود رجوی تن می دادند. بنابراین تا مقطع تابستان سال 1372 که تعداد 12 زن بعنوان عضو «شورای رهبری» و 12 نفر هم بعنوان کاندید توسط مسعود رجوی معرفی شدند نشاندهنده این بود که رجوی تا آن مقطع به 12 زن نگونبخت تجاوز جنسی کرده و بقیه نیز در نوبت تجاوز بودند تا بعدا رده آنها هم به عضو شورای رهبری ارتفاء یابد.

مهندس ابراهیم خدابنده: گزارشگر ساندی تایمز انگلستان در مدت اقامت خود در مقر مجاهدین مصاحبه ای هم با مریم رجوی دارد که از عجایب این سالیان است. دروغ شاخدار مریم رجوی در آلبانی در این مصاحبه آنست که می گوید مقیم پاریس می باشد و شوهرش مسعود رجوی این سازمان را در اوایل دهه 80 میلادی در پاریس بنیانگذاری کرده است.

خوب یا بد، شماری از جنایتکارانی که به عنوان عضو ارتش رژیم متجاوز صدام، در عملیات مجاهدین در سال ۶۷ بر علیه کشورمان شرکت داشتند، جنایت کردند و سرانجام توسط نیروهای نظامی ایران در اسلام آباد غرب به هلاکت رسیدند، همان زندانیانی بودند که در اثر رأفت و اغماض جمهوری اسلامی مورد عفو قرار گرفته و آزاد شده، اما مجددا به سازمان تروریستی مجاهدین - پیشاهنگان داعش - پیوسته بودند.

استیصال ایالات متحده در بزانو درآوردن عزت و شرف ملی مردم ایران چنان جنگ طلبان امریکایی را دل خسته و ناامید ساخته بود تا بتوانند به ازای دریافت مواجب و پول متداول این کار بر توهین به مردم شریف ایران آنهم در شرایط سخت کرونایی و تحریمات گسترده آمریکا از بلندگوی قلعه مسعود رجوی به زعم خود بر سر مردم فهیم ایران فقط داد بزنند.

هدف بالاتر رجوی از بحث «انقلاب ایدئولوژیک» تشکیل حرمسرایی به شکل شاهان قاجار بود. که در مجاهدین از آن تحت عنوان «شورای رهبری» نام برده می شد. هرگز در مخیله کسی نمی گنجید که این مردک بیمار چگونه برای ساختن آن حرمسرای رویایی خود؛ قدم به قدم خانواده ها را از هم می پاشید، خانه دل هایشان را ویران و فرزندانش را به اقصاء نقاط جهان تبعد می کرد تا مسیر خواسته های شیطانی خود را هموار سازد.

سران مجاهدین و در راس آنها مسعود رجوی معتقد بودند که می توانند با استفاده از سلاح تجربه ی انقلاب را تکرار کنند! اگر در دوران انقلاب خیابان ها در کنترل آنان بود ، اکنون نیز این وضع می تواند اتفاق بیفتد. غافل از اینکه مجاهدین، مخالفت قاطبه مردم ایران با رژیم شاهنشاهی را به حساب حمایت همه جانبه آنان از سازمان مجاهدین می پنداشتند و همین توهمات آنان را به سوی ماجراجویی و شورش مسلحانه کشاند.

رجوی نياز به بحرانی داشت که همه مشکلات تشکیلاتی سازمان وی را تحت الشعاع خود قرار دهد. از یک طرف باید شکست در فروغ جاویدان را توجیه می کرد، از سویی دیگر مسئله ای به نام خانواده را باید حل می کرد و به انبوه اعضاي مجرد چاره اي مي انديشيد و از سویی دیگر به بحث آنچه که آنرا «سرنگونی» می نامید و هنوز محقق نشده بود، پاسخ می داد.

با انتخاب شدن خاتمی، رجوی موقعیت سازمان و «آلترناتیو» شورا و ریاست جمهوری مریم عضدانلو را به شدت در خطر دید. از این رو هدفش این بود که با حملات نظامی در داخل کشور باعث افزایش جو نظامی و امنیتی شود و مانع شکل گیری روند حاکمیتی ریاست جمهوری جدید ایران شود.