مجاهدین بعد از 4 دهه آدم کشی، مزدوری و وطن فروشی که جز بدنامی و یک تکه زمین در آلبانی و بدنامی در تاریخ معاصر ایران، چیز دیگری نسیب شان نکرد، حال با دروغ و ترفندی به نام همیاری ملی به فکر بدست آوردن مشروعیتی هستند که در همان سال 1360 و با آغاز جنگ مسلحانه و پیوستن به ارتش صدام از دست دادند.

نتیجه انقلاب ایدئولوژیک فساد در بالا و تلاش برای ایجاد راهبه گری حتی بشکل افراطی آن یعنی مقابله با فیزیک زنان (در آوردن رحم) و مجرد نگه داشتن مردان در رده های پایین بود. که نهایتا در بهترین شکل آن به خود ارضایی و در بدترین شکل آن به لواط ختم گردید. مردانی که تا دیروز دارای همسر و فرزند بوده و حتی در زندگی شخصی شان هم هرگز به چنین مقولاتی فکر هم نکرده بودند. تا چه رسد که به عمل ختم شود.

نکته مهم و خنده دار قضیه اینجاست، این مردک ابله که خود روزی بعنوان سردسته اشرار و تا دندان مسلح ار طریق خاک عراق و در طول مرز های مشترک ایران با این کشور به شرارت و آدم کشی مشغول بود هیچ غلطی نکرد حال برای مشتی اشرار مسلح در مرزهای شرق کشورمان هورا کشیده و ذوق زده می شود.

فرقه رجوی در قرارگاه موسوم به اشرف چه در خاک عراق و چه اکنون در خاک آلبانی دهه هاست مدل جدیدی از برده داری را که حتی در زمان قبل از اسلام و زمان جاهلیت هم وجود نداشته پیش می برد. مسعود رجوی و سران سازمان با انواع ترفند ها سعی کردند که خانواده و زن و بچه را از افراد جدا کنند.

انتخاب مجدد آقای هاشمی رفسنجانی به ریاست جمهوری ایران، بعنوان یک فرد مدره رجوی را به این فکر فرو برد که او هم باید در مقابل این اقدام ایران، برای اینکه بتواند تا حدودی چهره تروریستی و خشونت طلبی سازمان را که با قتل و کشتار و عملیات نظامی در ایران و عراق در اتحاد با نیروهای صدام گره خورده است، با فعالیت های سیاسی در عرصه بین المللی ترمیم کند.

پیامی که کشاورزان و مردم اصفهان به نمایندگی از سوی مردم ایران به تمامی طیف های ضد انقلاب و در راس همه آنها به سران فاسد و بدنام مجاهدین دادند دردآور بود و اینکه این جنایت کاران جایی در بین مردم ایران نداشته و مشکلات مردم هم ربطی به آنان ندارد.

گنجه ای با بکارگیری کلماتی از قبیل «نسلی نوین در تشیع انقلابی، زنان مجاهد و . . . » سعی می کند از وقایع تاریخی از جمله عدم ازدواج حضرت فاطمه معصومه (س) و خواهرانش تحلیل خاص خود را ارائه داده و کثافت کاریهای رجوی را توجیه و برای آن سابقه ای در تاریخ شیعه پیدا کند.

محتوای اجلاس واشینگتن بخوبی وصف حال درماندگی و زمین گیر شدن مجاهدین و در راس همه آنها رهبر مفلوک و مفقودالاثر این فرقه را به نمایش می گذارد که نه تنها بود و نبود او و یا پیام هایش هیچگونه تاثیری در تحولات سیاسی – اجتماعی ایران ندارند. بلکه حتی از دادن هرگونه امیدواری به اعضای نگونبخت این فرقه در اردوگاه این گروه در آلبانی نیز عاجز بوده و هر روز شاهد جدایی بیشتر اعضاء از این فرقه هستیم.

وقایع سالهای بعد از سقوط صدام حسین، دیکتاتور عراق و فرار تعدادی از اعضای شورای رهبری مجاهدین در قرارگاه اشرف و سپس افشای حرمسرای رجوی که از همان اعضای شورای رهبری تشکیل شده بود، موجی از انزجار در افکار عمومی را بوجود آورد اینکه رجوی چگونه با کمک مریم عضدانلو زنان نگونبخت را با دادن رده شورای رهبری به آنان فریب داده و به هم بستر شدن با خودش وادار می کرد.

شکست رجوی در پشبرد استراتژی «آرتش آزادیبخش» و عقب ماندن از تحولات سیاسی ایران که در قسمت های بعدی بیشتر توضیح خواهم داد، از یک سو و تولید کارهای کاذب برای سرگرم کردن نیروها که انرژی زیادی از تشکیلات می گرفت، از سوی دیگر، همگی سران فرقه را به این نتیجه رساند که باید سرگرمی جدیدی در حوزه ایدئولوژی فرو برنده اش ایجاد شود.