مجاهدین برای غرب ابزار اعمال سیاست‌های ضدایرانی هستند، آن هم تا جایی که منافع خود غرب به خطر نیفتد. حالا رجوی و علینژاد و همه دارودسته‌شان به خوبی دیدند که غرب وقتی پای منافعش در میان باشد، چگونه آن‌ها را، چون دستمالی مصرف شده دور می‌اندازد.

حقیقا این تصویر و هشتگ مسیح فرزند مریم یکی از جذابترین تولیداتی است که توی براندازها مشغول دست به دست شدن است!

یکی مثل مسیح علینژاد در اثر فشار روانی شدید، به داخل ساختمان خالی سازمان ملل رفته و عکسی از خود پشت تریبون و رو به صندلی‌های خالی سالن گرفته و آن را منتشر می کند، دیگری هم مثل رجوی بدنبال پز دادن با عکس های قدیمی و نه وضعیت حال خود و در سن بالای 75 سالگی در برخی از سایت های هک شده است. این قبیل اقدامات نشان می دهد هر دوی آنان بنوعی از بیمارهای روحی و روانی رنج می برند.

بدیهی است آنچه که باعث افسارگسیختگی و ضدیت هیستریک رجوی با رضا پهلوی و مسیح علینژاد شده اینکه بنظر میرسد رهبران فاسد و بدنام مجاهدین، خود، بخوبی دریافته اند که دیگر دوران آنها بسر آمده و بعد از چندین دهه مزدوری و وطن فروشی و خدمت به سرویس های اطلاعاتی غربی مثل یک دستمال کثیف در حال دور انداخته شدن هستند. تا دلقک های بی هویت جدیدی به بازی گرفته شوند.

باید به این دیوانه گفت تو اینکاره نیستی شما و امثال شمایان صرفا یک ابزار و اهرم فشار به حساب می آیید. جایگاهتان در حد همان مزدوری و مثل هر کالایی با تاریخ مصرف مشخص.

پیروزی تیم ملی فوتبال ایران بر ولز یک نقطه عطف در حوادث و التهابات اخیر کشور محسوب می شود.

مهمترین صف‌بندی سیاسی در گذشته و امروز و آینده ایران ، مستقل از هر دین و آئینی، مرز بین وطن ‌پرستی و وطن ‌فروشی است.

در شدت تنفر مردم ایران از این گروه بدنام کافی است اشاره کنیم که بعد از چهل سال شرارت تنها حاصل آنان ساکن شدن در تکه زمینی بشدت قرنطینه شده در خاک آلبانی است که بیوه رجوی به همراه مشتی آدم های بیمار و مریض و سالخورده در آن روزگار می گذرانند. البته باید گفت وضعیت فعلی هم شاید بهترین روزهای این بیماران روانی و خشونت طلبان باشد. بسا روزهای سخت تر از این هم برای این جانوران وحشی در پیش است.