سران سازمان مجاهدین خلق حتی مدعی شده بودند که در کارت های صادره باید عضویت در سازمان مجاهدین خلق نیز قید گردد. یعنی این که درست بر اساس سیستم برده داری نوین، صاحب برده ها هم در کارت های شناسایی مشخص باشد.

فرقه رجوی به شدت از زندگی آزاد جدا شده ها ترس و واهمه دارد و نگران این است که زندگی آنان الگو و آرزوی سایر اعضا در اردوگاه مجاهدین در آلبانی شود برای همین مدام در حال پرونده سازی بر علیه آنان است.

با آقای مدرسی فر در عراق آشنا شده بودم و او را از نزدیک می شناختم. عباس علیرغم سابقه زیادش که به زمان شاه بر می گشت، هرگز در رده های بالای تشکیلاتی مجاهدین قرار نگرفت. وی بشدت با رجوی و سازمان او در عراق زاویه داشت و روش مبارزه او بویژه انقلاب ایدئولوژیک را قبول نداشت.

خوب یا بد، شماری از جنایتکارانی که به عنوان عضو ارتش رژیم متجاوز صدام، در عملیات مجاهدین در سال ۶۷ بر علیه کشورمان شرکت داشتند، جنایت کردند و سرانجام توسط نیروهای نظامی ایران در اسلام آباد غرب به هلاکت رسیدند، همان زندانیانی بودند که در اثر رأفت و اغماض جمهوری اسلامی مورد عفو قرار گرفته و آزاد شده، اما مجددا به سازمان تروریستی مجاهدین - پیشاهنگان داعش - پیوسته بودند.

هدفی که مجاهدین دنبال می کردند این بود که با درج مقالاتی به نام علی اکبر اویسی در سایت راه نو اعتماد جداشدگان و ایرانیان ساکن در کشورهای اروپایی را نسبت به این فرد جلب کنند، تا وی بهتر بتواند مسئولیت جاسوسی و خبرچینی از ملاء ایرانیان بویژه جداشدگان از فرقه رجوی را دنبال کرده و به این کار کثیف ادامه دهد.

استیصال ایالات متحده در بزانو درآوردن عزت و شرف ملی مردم ایران چنان جنگ طلبان امریکایی را دل خسته و ناامید ساخته بود تا بتوانند به ازای دریافت مواجب و پول متداول این کار بر توهین به مردم شریف ایران آنهم در شرایط سخت کرونایی و تحریمات گسترده آمریکا از بلندگوی قلعه مسعود رجوی به زعم خود بر سر مردم فهیم ایران فقط داد بزنند.

برگزاری نمایشی، تحت عنوان؛ «چهلمین سالگرد مقاومت انقلابی سراسری» در اردوگاه مجاهدین در آلبانی، تلاشی مذبوحانه برای پوشاندن شکست سنگین این گروه در پیشبرد خط «تحریم انتخابات» بود. نمایشی که بواسطه پول های کثیف، با ظاهری آراسته و تشریفاتی، صرفا برای گرامیداشت یک اندیشه کهنه و منسوخ خشونت آمیز، با گام های سست و لرزان مریم رجوی، در پیشاپیش آن، طراحی شده بود.

تلاش برای بهره برادری از هر اتفاقی در ایران از جمله قطعی برق نه ناشی از قدرت این فرقه بلکه ناشی از نگرانی رجوی از وضعیت در حال احتضار سازمان او با رهبرانی 68 ساله و 73 ساله بدون جایگزین و با اعضایی سالمند و بیمار است.

اعضای مجاهدین هرگز از جنس رهبران این فرقه نبودند. در حالیکه بیش از 40 سال از فعالیت فرقه رجوی در سرزمین های مختلف می گذرد باز هم بزرگترین چالش و وحشت رهبران مجاهدین خروج نیروها از این فرقه می باشد. زندگی آزاد جداشده ها مانند تیری هست که هر روز بر پیکره نیمه جان این فرقه فرود می آید.

در وصف جنایات این تروریست کت و شلوار پوش با نام احمد رهبر کافی است به شلیک خمپاره توسط تیم عملیاتی تحت آموزش وی در زمستان سال 1378 به پارکینگی در حوالی بزرگراه رسالت و یک شهرک مسکونی در شمال غرب تهران اشاره کرد که تعدادی از مردم و خانواده ها را شهید و مجروح ساخت.