طی دهه های گذشته ماهیت فرقه رجوی هیچ تغییری نکرده است و صرفا منطقه جنگی آنها از پشت خاکریزهای دشمن به فضای مجازی انتقال یافته تا همچنان پشت نام ها و اسامی فیک مخفی شوند و امواج کشنده خود را به مردم ایران شلیک کنند.

حساب باز کردن بر روی این یا آن کاندیدای ریاست جمهوری آمریکا با هدف فراهم شدن بستری برای انجام عملیات روانی بر علیه مردم ایران چه در سطح بین المللی و چه در سطح داخلی که رجوی سعی می کرد با تمام توان تشکیلاتی آنرا پیش ببرند بجایی نرسید. تیک تاک ساعت و گذر زمان در سال 1400 به زیان رهبران مجاهدین عمل کرد و آنان یکسال دیگر پیرتر و فرتوت تر و به قبرستان مانز آلبانی نزدیک تر شدند.

در زمان حمله عراق به ایران، مردم ایران وضعیت کنونی مردم اوکراین را داشتند اما فرقه رجوی که امروز از مقاومت حرف میزند در آن تاریخ به ارتش عراق پیوست و سربازان ایران را در جبهه ها به شهادت رساند. اکنون این فرقه با کدام رویی می تواند از مقاومت مردم اوکراین صحبت کند در حالی که خود خائن به ملت ایران است.

مجاهدین و سایر گروههای فرقه ای و تروریستی همچون داعش علیرغم اینکه در اشکال و صور مختلف، حقوق زنان را به بازی گرفته و انواع بهره کشی جنسی و جسمی از آنان را امتحان نموده اند، چرا از مدعیان و داعیه داران در این زمینه خبری نیست و صدایی در اعتراض به رفتارهای وحشیانه و قرون وسطایی این گروهها بر علیه زنان بلند نمی شود؟

سران مجاهدین در سال 1400 در دو جبهه داخل تشکیلات و داخل کشور بسختی شکست خوردند. یکی جداشده های هرچه بیشتر در داخل تشکیلات فرقه و دیگری شکست در  بُعد عملیات روانی در داخل کشوربود.

رجوی در دو جبهه داخلی و خارجی مشکل داشت. شکست در سیاست آویختن به دامن غرب و در عراق یاس و ناامیدی نیروها از آینده مبهم مجاهدین، زمینه بازگشت مریم به بغداد را فراهم کرد. مجاهدین آنچه كه در تبليغات بيروني از بازگشت مريم به عراق ارائه می داد خيلي متفاوت تر از چيزي بود كه در درون تشكيلات در خاک یک کشور بیگانه و دشمن جريان داشت.

رجوی در حالی مدعی داشتن پایگاه اجتماعی در ایران بود که بدنه آن از کودک سرباز و سرباز برده ها تشکیل می شد. که فریب، (بدون انتخاب آگاهانه) در قدم اول و زور و اجبار به تمکین، در قدم بعدی وجه مشترک حضور این انسانهای بیگناه در قرارگاه اشرف بود.

اگر روزی تضاد اصلی سازمان مجاهدین مبارزه با امپریالیسم جهانی به سرکردگی آمریکا بود! امروز اما آقای حسن حیرانی مدیر اجرایی انجمن آسیلا، جداشده ها، و خانواده های اعضای خود مجاهدین در نوک پیکان نبرد این فرقه قرار دارند!

آنچه که در این میان برجسته است همانا جنگ مجاهدین با خانواده اعضای گرفتار در این فرقه است جنگی که بعد از سقوط صدام حسین از قرارگاه اشرف در خاک عراق شروع و تا آلبانی امتداد داشته است.

مجاهدین بعد از 4 دهه آدم کشی، مزدوری و وطن فروشی که جز بدنامی و یک تکه زمین در آلبانی و بدنامی در تاریخ معاصر ایران، چیز دیگری نسیب شان نکرد، حال با دروغ و ترفندی به نام همیاری ملی به فکر بدست آوردن مشروعیتی هستند که در همان سال 1360 و با آغاز جنگ مسلحانه و پیوستن به ارتش صدام از دست دادند.